‘Schrijf jij geen recaps meer over Holland’s Next Top Model?‘ vroeg iemand mij vorige week. Want het nieuwe seizoen mocht dan wel begonnen zijn, de recaps op Scriptgirl.nl ontbraken. Daar was een goede verklaring voor: ik was op vakantie. Maar nu ben ik terug. En ga ik alle schade inhalen. Hallo aflevering 1!
Want laten we eerlijk zijn, Holland’s Next Top Model is natuurlijk één van de leukste realityseries op de Nederlandse tv. Al wordt het nu voor de tweede keer gepresenteerd door Anouk Smulders ( gelukkig maar – als voormalig topmodel is de bijdehante Smulders geknipt voor ‘t programma), is Fred van Leer weer de hysterische mentor van de modellen-in-spé ( we loooove Fred) en zijn er twee nieuwe juryleden in de vorm van fotograaf Dirk Kikstra en modejournalist May-Britt Mobach.
700 modellen-in-spé
Maar natuurlijk draait het om de modellen. Donker, blond, lang, iets kleiner, jong, oud … Maar liefst 700 meiden waren uitgenodigd om langs te komen op de eerste castingdag. Dat ging er niet subtiel aan toe. De meiden werden – gekleed in witte hemdjes en korte broeken of rokjes – in rijen opgesteld in een grote hal.
‘Jij mag naar huis’
Anouk Smulders verwelkomde het heuse leger beginnende modellen en vertelde maar meteen even hoe het begin van de dag eruit zou zien. De directeur van Touché Models – Freek Koster- zou door de hal lopen, modellen beoordelen en ze wel of niet aantikken. ‘Wie wordt aangetikt, mag meteen vertrekken. Voor jou is Holland’s Next Top Model voorbij’, wist Anouk aan de meiden te vertellen.
Leek dit op een vleeskeuring? Ja, natuurlijk. Maar zoals Anouk ons eerder al meldde: ‘het is lastig, maar zo gaat het er tijdens castings ook aan toe.’ Een gewaarschuwd mens telt voor twee. En dus lette onze Freek op drie aspecten: looks, uitstraling en maten.
Freek was streng. ‘Jij bent te klein’, zei hij tegen een meisje. ‘Ik ben 1.73,’ zei ze nog zachtjes. ‘Dan hebben ze verkeerd gemeten.’ En weg was het meisje. Ook tattoos werden niet gewaardeerd. ‘De modellen moeten er clean uitzien.’ Andere bloedmooie meisjes werden ook weggestuurd. ‘Jij mag naar huis. Jij mag naar huis. Jij mag ook naar huis.’
Het was nog een klein wonder dat er modellen overbleven.
Volgende ronde
De overgebleven meiden hadden daarna een volgende uitdaging: zij moesten een stukje over de catwalk lopen. Volgens Anouk was dat ‘een treurig verhaal.’ Lees: de meeste meiden banjerden, stampten en struikelden. Daar was – ehm- nog wel eens lesje of wat voor nodig. Gelukkig werden van de meiden ook nog foto’s gemaakt. Dat hief ‘t allemaal weer een beetje op.
Dé twaalf modellen
En zo eindigden we op met twaalf kandidaten voor het programma. Zowel Anouk en Fred verrasten de meiden thuis. En laat ik het zo zeggen: de types verschilden nogal van elkaar. Zo hadden we daar de ietwat ordinaire June die eruit zag alsof ze een miljoenenerfenis had uitgegeven aan extensions en make-up. Een heel verschil met de provinciale bouwkundestudente Nicky, de 24-jarge chique diva Sagal en de (stief)dochter van Herman en Xandra Brood, Holly.
De kennismaking
En natuurlijk maakten deze modellen voor aanvang van het programma ook kennis met elkaar. Een voor een kwamen ze aanlopen. June en Lincey waren de eerste meiden die kennis met elkaar maakten. June maakte meteen indruk. Op alle meiden. Maar niet per se op een positieve manier. ‘Ze keek heel erg boos’, constateerde de benjamin van de groep, Roos, meteen. Al zagen ze ook dat ze in de vorm van Sagal te maken hadden met een echte diva.
Vooral June had daar een mening over. Sterker nog, June had over alles en iedereen een mening. De dag dat June dat niet heeft, dan ligt ze waarschijnlijk ergens bewusteloos in een bed. Al heeft ze waarschijnlijk dan nog steeds in onbewuste toestand een mening over het verplegend personeel.
Kortom: is er al een fanclub voor June opgericht? Zij wordt een heuse aanwinst voor ‘t programma.
‘We gaan naar New York!’
Je zou bijna vergeten dat het om modellenwerk draait. Anouk herinnerde ons daar meteen even aan met haar intropraatje. Zij vertelde aan de meiden dat zij hun geluk gingen beproeven in de New York als model. De meeste meiden waren ontzettend blij. Vooral Nicky kon d’r geluk niet op. ‘Ik weet dat het een ontiegelijk grote stad is.’
Het was dan ook een domper toen Anouk meteen meldde dat niet iedereen meeging … Eerst moest iedereen klaargestoomd worden. En dat klaarstomen begon met een harde les, want Anouk stelde aan iedere kandidaat de vraag wie ze minste kans toedichten om Holland’s Next Top Model te winnen.
Drie maal raden wie de grote winnaar was? June natuurlijk. ‘Geen natuurlijke schoonheid’, hoorden we. ‘Dat is geen model’, oordeelde iemand anders. Al vonden ze dat trouwens ook van de provinciale Nicky. Maar die was weer te gewoontjes.
Maar de meiden konden vinden wat ze wilden, op basis van deze uitkomst werd nog niets beslist …
Extreme makeover
Eerst was het namelijk nog tijd een extreme makeover voor een aantal meiden. Alleen waren ze zich de eerste nacht in een superdeluxe hotel nog van geen kwaad bewust. Wel viel het op dat vier meiden apart sliepen. Maar waarom dat was? Naar die reden konden ze alleen maar gissen.
Nou, die vier meiden – Holly, Nicky, June en Debbie – kregen dus een extreme makeover. En dat kregen ze de volgende ochtend te horen van een wereldberoemde Nederlandse kapper. Sommige meiden trokken wit weg toen ze hoorden wat de bedoeling was. Bij sommigen ging het haar er helemaal af.
Maar dan ook helemaal.
Je begrijpt: June was de sjaak. Al haar 170 extensions werden eruit getrokken. Ervoor in de plaats kwam een kortgewiekt koppie. En June? Die bleef onder de omstandigheden verbazingwekkend kalm. Voor June dan. Ze mopperde er behoorlijk op los. ‘Ik dacht maar één ding: HARTAANVAL!’
Maar eerlijk is eerlijk, dat korte koppie stond June fantastisch. Er stond opeens … een model in plaats van een – en nu citeer ik Fred – Miss Travestie. Dat vonden Holly en Debbie ook. En ja, zij slikten ook drie keer bij het horen van hun extreme makeover. Maar ook hier was het resultaat verbazingwekkend mooi. Ja, het haar was korter en donkerder, maar beide meiden zagen d’r beeldig uit.
En dus zagen we geen emotionele taferelen.
Die zagen we wel bij Nicky, die nog nooit bij een ‘echte’ kapper was geweest, want als Nicky een ding niet wilde, dan was het wel rood haar. En wat kreeg ze? Juist. Rood haar. Na de makeover barstte ze in tranen uit. ‘Ik vind het niet mooi. Ik herken mijzelf niet meer’, snikte ze tegen Fred van Leer.
En hoe Fred en de andere drie meiden – ook June – probeerden haar op te vrolijken (‘hier staat nu echt een topmodel!’) was Nicky niet te overtuigen. ‘Ik ben blij dat ik niet de hele dag tegen mijzelf hoef aan te kijken.’ Totaal onnodig, want Nicky zag d’r prachtig uit met dat rode haar.
En de andere meiden dan?
De andere meiden hadden inmiddels hun intrek genomen in een opgeknapt fabriekspand in Leiden. Dat vond de één leuk en de ander niet ( Sagal natuurlijk). En oh hemel, er waren maar twee wc’s. Gelukkig had een meisje het lumineuze idee om van een wc een ‘poep-wc’ te maken. Handig.
Maar alles was snel vergeten toen ze de andere vier zagen binnenkomen. Iedereen schrok zich natuurlijk een hoedje van June. ‘Ik neem mijn woorden terug over June’, riep Sagal. ‘Daar staat een model’, constateerden de andere meiden. ‘June is nu echt een concurrent.’
De leader opnemen
Maar of dat echt zo was? Dat mochten de meisjes bewijzen tijdens de opdracht, want er moest namelijk een heuse leader opgenomen voor het programma. Het meisje dat zichzelf aan het eind van het programma tijdens het bekijken van de leader niet terugvond in het filmpje, vloog eruit.
Er stond dus nogal wat op het spel.
Eerst moesten de meiden natuurlijk nog de styling en de make-up in. Daar stond Aisha nog een onprettige verrassing te wachten. De kapper was namelijk niet onder de indruk van haar haar. En dus moest het er allemaal af. Als in … kaal. Ja, dat is nog eens een Extreme Makeover. En nee, daar was Aisha niet blij mee.
Al viel het eindresultaat haar mee. Ons ook. Ze zag er opeens nog tien keer fabuleuzer uit. Dat kan dus ook.
Anouk Smulders was present om de meiden tekst en uitleg te geven. De juryleden – Dirk Kikstra en May-Britt Mobach – keken achter de schermen mee. De bedoeling? De meiden moesten een stukje over een catwalk lopen terwijl de camera hen van de zij,- en voorkant filmde. Maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan.
Tenminste, voor sommige meiden dan. Met sommige meiden ging ‘t prima. Ik noem een Debbie, Allison of Aisha. June daarentegen slingerde met haar armen. Al herstelde ze zich snel. Meiden als Lincey en Roos hadden het moeilijker. Roos dreigde helemaal ‘t bijltje erbij neer te gooien. ‘Ik wil mijn moeder spreken!’
Anouk gaf d’r een peptalk die blijkbaar hielp, want in de herkansing deed Roos ‘t prima. ‘Ik heb altijd ‘s middags heimwee als ik weg ben’, legde ze later uit aan Anouk. Maar ja, zestien jaar he? Dan is alles nog doodeng.
Al deed ze het een stuk beter dan Quinty. Ze stuntelde er vrolijk op los op de catwalk. ‘Maar ze is wel heel knap’, merkte jurylid Dirk Kikstra nog op. ‘Maar ze maakt geen shot’, oordeelde May-Britt Mobach.
En dat, lieve mensen, is een dodelijke opmerking in de modewereld.
De grote onbekende
Wat ook een heimelijke dodelijke opmerking was voor de meiden? In de coulissen wachtte de dertiende kandidaat Sanne – samen met Fred van Leer- op het moment dat zij haar leader op mocht nemen. En nee, de andere kandidaten hadden geen idee dat er nóg een kandidate was. Fred grinnikte. ‘Je bent heel knap, dus ik denk dat ze wel een beetje zurig gaan reageren …’
Wie zit er in de leader
Na afloop verzamelden de meiden zich op de bank van hun tijdelijke onderkomen in de fabriek om de leader te bekijken. Wie erin zat, maakte per slot van rekening kans om mee te gaan naar New York.
Maar de leader werd niet vertoond voor de meiden kennis maakten met Sanne. En ja, ze schrokken. ‘Zij is knap!’ Al bleven de zurige reacties uit. Dat viel Sanne ook erg mee. ‘Ze waren erg aardig’. Zelfs June kon blijkbaar niets scherps bedenken.
Maar misschien was iedereen ook teveel bezig met de leader die daarna werd vertoond. En wie zat er niet in? Quinty natuurlijk. Geen shot kunnen maken is dodelijk. We wisten het. Wie niet eigenlijk. Quinty zelf was in tranen. ‘Ik baal er vooral van dat ik er als eerste uit moet.’
Maar één schrale troost, de tweede volgt al snel. In de tweede aflevering welteverstaan. Tot dan!
Afbeelding: RTLXL.nl
Geef een reactie