Tegenvaller: Sneeuwblind – Ragnar Jonasson

Wie mijn blog een beetje volgt weet dat ik fan ben van IJslandse thrillers. Boeken, tv-series … Er zit niet vaak een tegenvaller tussen. En hoewel ‘Sneeuwblind’ van Ragnar Jonasson niet slecht was, voldeed het niet helemaal aan mijn – misschien te – hoge verwachtingen.

Sneeuwblind

Het boek volgt Ari Thor, een jonge politieagent, die vrij impulsief aan zijn eerste baan begint in het onherbergzame noorden van IJsland. Het vissersplaatsje Siglufjörður is ver van zijn vriendin in Reykjavík en nog verder van de demonen uit zijn verleden.

Bovendien is Siglufjörður alleen bereikbaar via een smalle bergtunnel. Waar niemand zijn huis op slot doet en waar iedereen elkaar kent.

Maar dan wordt een bloedende, bewusteloze jonge vrouw halfnaakt in de sneeuw wordt aangetroffen en valt een gerespecteerd schrijver dood neer in het plaatselijke theater. Ari ontdekt dat hij niemand in de kleine gemeenschap echt kan vertrouwen, en dat geheimen en leugens er een levenswijze zijn.

Wat voor geheimen hebben de bewoners te verbergen?

Hoge verwachtingen

Door de uitgever werd Ragnar Jonasson (ook advocaat en hoogleraar Auteursrecht) ‘de nieuwe kroonprins van de IJslandse thriller’genoemd:

Sneeuwblind is een beklemmend en angstaanjagend debuut van een buitengewoon nieuw talent.

Als je dan bedenkt dat er ook geweldige auteurs als Arnaldur Indridason en Yrsa Sigurðardóttir uit IJsland komen, schept dat nogal hoge verwachtingen.

Tegenvaller

Maar die hoge verwachtingen worden niet waargemaakt. Dat begint al bij de hoofdpersoon die geen last heeft van een al te ingewikkeld gevoelsleven. Zo kan hij maar niet begrijpen dat zijn vriendin – een medicijnenstudent waarmee hij samenwoont – boos is dat hij niet eerst met haar overlegde voordat hij impulsief de baan in het noorden accepteerde.

‘Wat een zak’, dacht ik nog.

Dat begon niet goed. Maar er zijn wel meer hoofdrolspelers niet erg sympathiek en dat hield mij bij andere boeken ook niet tegen.

Maar dan zijn er ook nog andere personages die wel van bordkarton lijken, verwarrende flashbacks en een plot dat niet lekker is uitgewerkt. Zo doet de schrijver soms niets meer met bepaalde zijsprongen en is het einde nogal tam. En behoorlijk voorspelbaar.

Het enige dat wel goed uitpakte, was de beschrijving van het onherbergzame noorden. Je zag het winterse landschap voor je en voelde de sneeuw onder je laarzen plakken.

Maar dat maakte de rest bepaald niet goed. Waarom Jonasson op basis van dit boek dan ook de titel van ‘de prins van de IJslandse thriller’ kreeg, is mij dan ook een raadsel.

Begin van een reeks

Maar hé, dit is wel het eerste deel van de ‘Donker IJsland’ reeks. Dat verklaart waarschijnlijk ook de doodsaai epiloog. Misschien zijn de volgende delen beter en verdient hij wel degelijk deze titel. Voor nu lees ik liever andere reeksen.

‘Sneeuwblind’ van Ragnar Jonasson is nu verkrijgbaar