IJsland heb ik nog nooit bezocht, maar als je kijkt naar hun prachtige natuur, goede tv-series en uitstekende schrijvers, dan moet het wel een fantastisch eiland zijn. Mijn favoriet? Het is moeilijk kiezen, maar dan wordt het toch de IJslandse thrillerschrijver Arnaldur Indridason. De meester van de sfeervolle, degelijke thrillers.
Degelijk en goed
Degelijk bedoel ik trouwens oprecht als een compliment. Indridason schrijft onberispelijk, zijn personages hebben diepgang – vaak melancholisch, eenzaam en soms een tikkie depressief – en de plotlijnen zijn goed uitgedacht. Ook gaat hij maatschappelijke thema’s als eenzaamheid, huiselijk geweld en de leegloop van de dorpen niet uit de weg.
Dit is vakmanschap. Puur en simpel. Met aandacht voor het IJslandse landschap. Ook dat nog.
Arnaldur Indridason
Arnaldur Indridason (1961) is historicus en werkte eerst als journalist en filmcriticus voordat hij schrijver werd. In 1997 publiceerde hij zijn eerste boek ‘Maandagskinderen.’ Daarna volgden er nog vele thrillers die zowel in IJsland als in het buitenland succesvol werden.
Hoofdpersonages
In de meeste thrillers zijn rechercheur Erlendur, zijn assistent Sigurður Óli, zijn collega Elínborg en zijn mentor Marion Briem de hoofdpersonages. Al schrijft hij ook stand alones, boeken die op zichzelf staan. Denk aan het steengoede Erfschuld uit 2015.
>> Bekijk hier de volgorde van de boeken van Arnaldur Indridason
Blauwzuur
Maar ook in Blauwzuur uit 2017 spelen twee nieuwe detectives. De IJslandse politierechercheur Flovent en de Canadees/IJslandse Thorson van de militaire politie onderzoeken de moord op de handelsreiziger Eyvindur aan het begin van de Tweede Wereldoorlog in Reykjaví
Maar ondanks de nieuwe personages en dat het zich volledig afspeelt tijdens de Tweede Wereldoorlog, is dit een typische Indridason boek. Hij neemt de tijd om de sympathieke hoofdpersonages (Flovent en Thorson) te introduceren. En nog beter: hij behoudt het rustige tempo terwijl er toch veel gebeurt. De plotwendingen zijn niet wat ze lijken. Met dank aan meerdere lagen en dubbele agenda’s. Ook heeft een open einde dat je nog lang laat nadenken.
Alleen al daarom is Blauwzuur het lezen waard. Maar dat geldt eigenlijk voor al z’n boeken. Er is maar één nadeel: ik heb ze straks allemaal gelezen. Dan wordt het wachten op nieuwe verhalen. Of opnieuw beginnen. Dat kan ook, want lezen over misdaden op IJsland, nota bene één van de veiligste landen ter wereld, blijft heerlijk.
© 2017 – 2019, Daniëlle. All rights reserved.
Geef een reactie