Heel eerlijk? Tijdens het lezen van de Scandinavische misdaadthriller ‘Doggerland: Misleiding’ van Maria Adolfsson vroeg ik mij af wanneer het verhaal eindelijk op gang zou komen. Gelukkig kwam aan ‘t eind alles goed …
Maar ondanks dat het traag begon, was ik wel vastbesloten om door te lezen en niet op te geven.
Dit is namelijk wel een Scandinavische thriller met een heerlijke beschrijving van rauwe landschappen (zie ‘Doggerse eiland’) en er wordt veel nadruk op de ontwikkeling van de personages gelegd. Lees: deze personages zijn van vlees en bloed.
Bovendien lijkt hoofdpersonage Karen aan de oppervlakte hard, scherp en uitermate gedreven, maar zit er onder dat laagje een sympathieke, liefdevolle vrouw.
Doggerland: Misleiding
Maar voordat ik verder ga met de review, eerst even terug naar het boek. Het verhaal speelt zich af op het fictieve eiland Doggerland (al schijnt het vroeger wel bestaan te hebben).
Het is de ochtend na Oistra, het oesterfestival op de Doggerlandeilanden. De getroebleerde inspecteur Karen Eiken Hornby wordt wakker met een verschrikkelijke kater, maar dat is nog de minste van haar problemen. Naast haar in bed ligt haar chef.
Karen besluit snel de hotelkamer te ontvluchten en komt op de terugreis bij toeval de ex-vrouw tegen van haar chef. Maar dan wordt ze een paar uur later gebeld dat deze ex-vrouw is vermoord.
Karen wordt op de zaak gezet. Ze ontdekt al snel dat haar chef en zijn ex elkaar haten en ook haar superieuren en andere collega’s werken niet altijd mee. Vooral niet als Karen zaken uit het verleden op het spoor komt die wel eens met de moord te maken zouden hebben.
Traag op gang
De plot leek op papier geweldig en dat is het ook. Vooral de laatste- pak ‘m beet – tweehonderd bladzijden en de ontknoping zijn absoluut de moeite waard. Maar dan moet je soms wel even doorbijten, want het verhaal komt traag op gang.
Denk aan veel sfeerbeschrijvingen, verhoren die maar niet op gang komen en flashbacks naar een periode in 1970 die ook maar niet willen landen.
Verrassend einde
Maar vrees niet, dit leidt allemaal tot een verrassend einde. En daarin zat een plotwending die ik in ieder geval niet meteen zag aankomen. Dat maakt de boek alleen al absoluut de moeite waard. Vooral omdat de verhaallijnen keurig afgehecht worden.
Begin van een reeks
Al zijn er ook een paar verhaallijnen die niet worden afgehecht, maar dat komt ook omdat dit het eerste deel is van een reeks. Sterker nog, het tweede deel (‘Doggerland: Stormwaarschuwing’) is al in het Nederlands vertaald en is op 27 februari verkrijgbaar.
Ik ga ‘m lezen. Al hoop ik dat het tweede deel wel ietsje sneller op gang komt.
‘Doggerland: Misleiding’ van Maria Adolfsson is nu verkrijgbaar.
© 2020, Daniëlle. All rights reserved.
Geef een reactie