Momenteel ben ik bezig om moed te verzamelen. Niet omdat ik de Mount Everest hoeft te beklimmen of een diner voor 25 man op tafel moet zetten, maar omdat ik toch echt verhuisdozen in moet gaan pakken. Dat inpakken gaat nog wel, ware ‘t niet dat ik dan ook meteen moet beslissen wat ik niet en wel mee willen hebben naar ‘t nieuwe huis. En laat ik daar nu bijzonder slecht in zijn.
Van dingen afscheid nemen is niet mijn hobby. Gewoon omdat ik denk dat ze ooit nog eens van pas komen of dat er zulke fijne herinneringen eraan vastkleven, dat afscheid nemen – in mijn beleving dan – teveel pijn doet. Al is pijn wel een breed begrip. Tuurlijk kan ik een aangekoekte vispan wegsmijten. Ook al heb ik nog zulke lekkere vissen erin klaar gemaakt. En die make-up doos van Christian Dior uit het jaar nul kan d’r ook makkelijk bij als blijkt dat het penseeltje in 1999 recht overeind in de lipgloss is blijven staan.
>> Al had ik ook moeite om afscheid te nemen van oude kleding
Daarbij ben ik doodsbenauwd dat ik als ‘hoarder‘ aangemerkt wordt. Dat zijn van die mensen die van alles kopen, verzamelen en opsparen in hun huis. Net zolang tot de dozen, stoelen en andere gekkigheid staat opgestapeld tot aan het plafond en ze er zelf nog amper kunnen slapen, eten of überhaupt wonen. Nee, dat gaat zelfs mij iets te gek.
Neemt niet weg dat ik het soms vreselijk vind om afscheid te nemen van dingen van vroeger. Gewoon omdat dat ene lelijke bierglas mij herinnert aan een vriendje dat altijd van mijn balkon kotste als hij teveel bier uit dat glas had gedronken. Of die ene lelijke kandelaar die zelfs met de beste wil van de wereld niet in de fik wilde vliegen en dus per definitie geschikt was voor de sfeerverlichting op elk wild feestje.
Die gaan niet in de doos, maar in de vuilnisbak. Hoe jammer ik het ook vind. Ik kan per slot van rekening niet alle memorabilia met mij mee dragen. Bovendien hanteer ik het verhuisprincipe van oud-collega E. Als je nog volle dozen overhebt van een vorige verhuizing en je hebt er niet in gekeken, dan kunnen ze meteen weg. Blijkbaar waren ze toch niet belangrijk genoeg. Kijk, dat scheelt toch weer.
De rest zal gewoon in de dozen moeten. Ik denk dat ik er nu maar eens aan begin. Want moed verzamelen is heel leuk, maar ‘t vult geen dozen. Al beklim ik de volgende keer toch liever de Mount Everest.
oei, herkenbaar! Al prefereer ik de term ‘pack rat’ voor mezelf 😉
Heel veel succes en sterkte met inpakken & weggooien…
Gelukkig! Ben ik niet de enige. En dank, de eerste dozen zijn nu gepakt. Nu de rest nog 😉
ik hoop dat je niet net als mij het 10 keer bekijkt en omdraait van zal ik het in de doos of container dumpen! dan heb je n.l nog een aantal weken extra nodig.zo ben ik verhuisd, ooit eens{ kwam laatst nog een brilletje tegen van de 4 jarige michel toendertijd} kijk dat zijn van die dingen die in de doos moeten hoor! leuk voor……….later< volgende verhuizing??
Haha, ik vermoed dat ik over 25 jaar met een andere verhuizing ook soortgelijke spullen uit een doos vis 😉 Want in geval van twijfel, gooi ik het maar in de verhuisdoos!