Ik heb spierpijn, ik ben moe en ik kan geen behang meer zien. Drie maal raden wat ik aan het doen ben? Klussen natuurlijk. Jammer maar helaas, ik kan er niets van. En ik vind het niet leuk ook. Toch zal ons nieuwe huis helemaal opgeknapt moeten worden. Er zit maar één ding op: ik moet mijn inner klusbabe vinden.
De eerlijkheid gebiedt me wel te zeggen dat het niet compleet een hopeloze toestand is. Op de benedenverdieping is een stukadoor al bezig om de muren te stucen en daarna mogen de schilders zich uitleven op het plakken van glasvezelbehang en ‘t verven. De helden. Wij – lees vriendlief en ik – doen de bovenverdieping.
Nu is het voor vriendlief niet écht een probleem. De man is geboren met twee rechterhanden en draait diezelfde hand niet om voor een of ander rotklusje. ‘Ik vind het wel leuk hoor!’ riep hij nog enthousiast met een boor in zijn hand. Al werd zijn enthousiasme ook wat minder nadat we uren lang bezig waren geweest met het behang bikken. Want zie maar eens zo snel mogelijk – alle – lagen behang eraf te krijgen. Dat is geen pretje. ‘Wat een rotwerk,’ constateerde een vriend van vriendlief die even mee kwam klussen.
Dat vond ik dus ook.
Ik ben namelijk niet zo van het klussen. Zal waarschijnlijk wel komen omdat ik er geen enkel talent voor heb. Spijkers worden verkeerd de muur in geslagen, het verschil tussen een accuboor en klopboor zien wordt uitermate moeilijk en als ik behang bik, neem ik vaak de halve muur mee. Het enige dat ik nog redelijk kan is verven. En plafonds sauzen. Daar houdt het dan ook wel mee op. Vind je het gek dat ik geen – what’s in a name – moer aan klussen vindt?
Maar ja, ik vind ons nieuwe huis wel leuk. Het zou bovendien bijzonder aardig zijn als we eind januari kunnen verhuizen. Dan zit er maar één ding op: klussen. En dus heb ik mijn aversie tegen het klussen in de ijskast gezet, trek ik tegenwoordig kluskleren aan en zing ik maar mee met foute muziek uit de nineties als ik dreig door te draaien.
Het komt erop neer dat ik mijn inner klusbabe probeer te vinden. Want een stoere klusbabe wordt niet bang van een schroefje en vindt dat behang bikken reuze makkelijk is. Tenminste, dat hou ik mezelf maar voor. Dan af en toe maar even op je plaat gaan. Dat hou ik tot de verhuizing vol. Daarna stop ik de inner klusbabe gewoon weer in een hoekje. Waar ze thuishoort. Kan ik weer lekker gaan shoppen.
Stel dat je die inner klusbabe vindt, zou je me dan willen laten weten waar in jezelf je ongeveer moet zoeken? Ik houd me aanbevolen…
Zodra ik weet waar je de inner klusbabe in jezelf kan vinden, laat ik je het onmiddellijk weten 😉