Wat krijg je als je veel gebeurtenissen tijdens en na de Tweede Wereldoorlog door elkaar husselt en er een thriller van maakt? Dan krijg je ‘De Erfgenamen’ van A.C. Porter. En ik kan je vertellen dat dit gehussel niet per se een goede thriller oplevert.
Kritisch
Maar nu moet ik er wel meteen bij vermelden dat ik ook behoorlijk kritisch ben als het op dit soort thrillers aankomt. Ik ben historica en geef, na een periode op de redactievloeren van Hilversum en Amsterdam, nu geschiedenis in de onder- en bovenbouw van een havo/vwo school. Dat zorgt ervoor dat ik mij nogal snel erger als een maker van een boek, film of serie net iets teveel creatieve vrijheid opeist. En laten we wel zijn, in ‘De Erfgenamen’ worden deze grenzen tot op het ongeloofwaardige af opgerekt.
Zie hier mijn eerste probleem met het boek.
De Erfgenamen
Maar ik heb meer problemen met het boek. Overigens heb ik dat niet met dat plot, want dat is ronduit sterk. Intrigerend ook.
Het verhaal begint in 1945. Vier Joodse wezen verblijven al sinds het begin van de oorlog op een wel heel gewaagd onderduikadres: vlak bij het stadje Berchtesgaden aan de voet van de Obersalzberg, waar bijna de gehele nazitop – inclusief Adolf Hitler zelf – een zomerverblijf bezit.
In 1959 komen we de wezen weer tegen, maar dan in de Verenigde Staten. Eén van hen, de jonge Ezra Walsh, ontpopt zich in recordtijd tot een van de belangrijkste adviseurs van John F. Kennedy, de veelbelovende presidentskandidaat. Maar wanneer haar broer Elias, ook al zo’n politiek zwaargewicht op jonge leeftijd, op brute wijze wordt vermoord, wordt ze gedwongen een diepgeworteld geheim uit haar verleden onder ogen te zien.
Vervolgens ontvouwt zich een internationaal kat-en-muisspel, waarin uitgerekend Ezra het grootste gevaar vormt voor de politieke carrière van JFK. Ondertussen valt het ene na het andere slachtoffer, en moet ook zij voor haar leven vrezen. Maar vooral: wat heeft haar verleden ermee te maken?
Potpourri
Tijd voor het tweede probleem, want wat volgt is een heuse potpourri van gebeurtenissen. Ezra en de andere wezen bevinden zich in 1959 allemaal in het hart van de Amerikaanse politiek, worden bedreigd met hun leven en het is nog niet helemaal duidelijk wat de oorzaken van deze ellende is. Wel weten we dat de personages maar bar weinig ontwikkeld worden. Zo schijnt niemand zich druk te maken over hun eerdere familie, zijn het bordkartonnen personages en laten ze zich – vooral Ezra – stomverbaasd van de ene in de andere ontwikkeling rollen.
Grote personen – nazi’s van vroeger, grote politieke namen als de Kennedy’s en de Ku Klux Klan – jakkeren deze gebeurtenissen aan. Ku Klux Klan nazi’s, hun buitenechtelijke kinderen met adellijke figuren … Het lijkt erop dat A.C Porter van Wikipedia een paar feiten heeft gehaald en daar een eigen saus overheen heeft gegooid. En net wanneer je denkt dat het niet ongeloofwaardiger kan, worden er nog meer historische figuren bij gehaald die kinderen van die-en-die hebben gebaard.
Geloof mij, ik wil graag in een verhaal meegaan, maar er zijn grenzen. Je kunt als schrijver te ver gaan. Dit verhaal wordt zo snel absurd dat je het uitleest omdat je stiekem nog benieuwd bent naar wat voor idioots de schrijver nog meer in petto heeft.
Eindeloos veel plotwendingen
En vrees niet, dat heeft A.C. Porter. Vooral in de laatste zestig bladzijden komt de ene na de andere vergezochte plotwending uit de hoge hoed. Weliswaar worden nu veel verhaallijnen duidelijk en afgehecht – dat is dan wel weer oké – maar het is allemaal behoorlijk ongeloofwaardig. Daar moet je als lezer in mee willen gaan.
Ergeren
Ik ging het niet, maar dat hadden jullie al door. Ik ergerde mij aan al die historische gebeurtenissen die soms klopten, maar in combinatie met andere verhaallijnen weer niet. En al die historische personages die woorden in de mond werden gelegd? Werd ik ook een tikje vermoeid van.
En mensen, ik kan er normaal gesproken best in meegaan als makers van een roman of thriller de grenzen van de geloofwaardigheid iets oprekken. Snap ik, het is per slot van rekening fictie, geen non-fictie. Maar dit ging te ver. Voor mij dan, want van Hebban kreeg deze thriller nog een heuse prijs. Dus lees en oordeel vooral zelf. Ik sla alleen even over.
‘De Erfgenamen’ van A.C. Porter is nu verkrijgbaar
Geef een reactie