Een jaar terug las ik ‘Stervensuur‘ van Adreas Gruber en mensen, deze thriller vond ik toch spannend. En onderhoudend, dat ook. Vooral dankzij de hoofdpersonages Sabine Nemez en Maarten S. Sneijder. Het tweede deel – ‘Doodvonnis’ – wilde ik dan ook héél graag lezen. En daar kreeg ik geen spijt van. Dit deel is namelijk – en dat is best uitzonderlijk – net zo goed als het eerste deel.
>> Lees hier de review over ‘Stervensuur’ van Andreas Gruber
Doodvonnis
Maar goed, eerst maar eens terug naar het tweede deel. In dit deel verdwijnt de tienjarige Clara spoorloos. Een jaar later verschijnt ze volledig getraumatiseerd aan de nabijgelegen rand van het bos. Haar hele rug is volledig getatoeëerd met motieven uit Dantes Inferno – en ze praat niet meer.
Intussen leert de Nederlandse profiler Maarten S. Sneijder zijn studenten aan de politieacademie over onopgeloste moordzaken. Zijn beste leerling, Sabine Nemez, ontdekt een verband tussen verschillende zaken. Het werk van deze geraffineerde moordenaar blijkt echter nog lang niet voorbij. Het spoor leidt naar Wenen – waar de kleine Clara de enige is die de moordenaar ooit heeft gezien…
Verschillende verhaallijnen
En net als in ‘Stervenuur’ krijgen we als lezer te maken met veel verhaallijnen. Eerst hebben we de verhaallijn over Clara. Openbaar aanklager Melanie Dietz is in Wenen nauw betrokken bij deze zaak en zet alles op alles om de waarheid te achterhalen.
Intussen geeft Maarten S. Sneijder op geheel eigen wijze college aan zijn studenten in Duitsland. Hij heeft ervoor gezorgd dat Sabine is toegelaten tot de politie-academie, maar dat betekent niet dat alles fantastisch gaat. Maarten S. Sneijder is nog even excentriek, de ex van Sabine is neergeschoten en intussen hebben ze ook al de nodige vijanden op de politie-academie.
Er gebeurt zoveel dat je vraagt hoe deze verhaallijnen überhaupt met elkaar te maken gaan hebben.
Een puzzel met gruwelijke misdaden
Maar laat dat maar aan Andreas Gruber over. Hij weet veel complexe verhaallijnen om te bouwen tot een complexe puzzel waarin de stukjes stukje bij beetje in elkaar vallen. En dat is knap. Al moet je wel tegen gruwelijke moorden kunnen, want er komen weer veel afschuwelijke misdaden voorbij. Al blinkt ‘Stervensuur’ in dat opzicht nog een beetje meer uit …
Boeiende personages
Maar het meest onderhoudende aan het boek zijn misschien wel de personages. Sabine is scherp, intelligent en zo volhardend en rebels dat ze geen manier uit de weg gaat om een misdaad op te lossen. Ook al staat haar leven op het spel. En dan is er nog Maarten S. Sneijder. En hij is natuurlijk even geniaal, idioot en excentriek als in het eerste deel. Al krijgt hij in dit deel wel meer smoel. We kunnen zowaar een aantal menselijke trekken ontdekken.
Maar we hebben ook nog een nieuw personage in de vorm van openbaar aanklager Melanie Dietz. Hopelijk duikt ze ook op in een volgend deel. Haar lekkere oneliners, haar geestige samenwerking met politieman Hauser en haar liefde voor onderzoek, zorgt voor een goede aanvulling op het duo Sneijder en Nemez.
Spannend einde
En net als in het eerste deel is het einde weer ontzettend spannend. Voor sommige lezers zal het misschien zelfs een onvoorspelbaar einde zijn. En dat alleen al is leuk. Is het soms een beetje ongeloofwaardig? Dat wel. Maar ach, het is fijn dat alle verhaallijnen bij elkaar komen, dat er spanning inzit en dat je met een goed gevoel het boek dichtklapt.
Ik kan dan ook enorm uit naar het derde deel. Als deze thriller net zo spannend en goed geschreven is, dan wordt het weer een hit. Doet Andreas Gruber goed.
‘Doodvonnis’ van Andreas Gruber’ is nu verkrijgbaar
Geef een reactie