Boer zoekt Vrouw: Aflevering 3 – De Speed-date.

Vijf boeren kregen in de vorige aflevering van Boer zoekt Vrouw de meeste brieven. Gijsbert, Frank, Marcel, Annemarie en Richard mochten dan ook deze keer hun favoriete brievenschrijfsters uitnodigen voor een speed-date. Dat is soms een hachelijke onderneming. Zo maakt Frank een opmerking die in slechte aarde valt en komt een blonde date van Gijsbert niet meer uit haar woorden…

Het is dan ook niet niets om je tien favoriete vrouwen te ontmoeten in een kasteel in het midden van het land. De boeren ontvangen daar hun dates voor korte kennismakingsgesprekjes van maximaal vijf minuten. En mocht jij ooit zo’n speeddate hebben gehad, dan weet je hoe moeilijk dat is. Ongemakkelijk ook, want een brief schrijven en lezen is totaal anders dan iemand in ‘t echt ontmoeten.

Ik zou d’r ook spontaan van dichtklappen. Alleen is dat niet handig. ‘You never get a second chance for a first impression,’ roepen de Britten dan ook. Bovendien moeten de vrouwen én mannen wel indruk maken, want aan het eind van de dag moeten de boeren een keuze maken. Met welke vijf gaan zij verder?

Geen wonder dat de boeren een tikkie nerveus kwamen aanlopen richting ‘t kasteel waar presentatrice Yvon Jaspers ze al stond op te wachten. ‘Hebben jullie je voorbereid,’ gooide ze maar meteen in de groep. De jonge Frank – die rode konen had van zoveel opwinding – mompelde ‘dat hij wel een beetje thuis had geoefend.’ Want je moet natuurlijk wel een beetje de vrouwen uit elkaar houden en die namen ook nog eens onthouden.

Een studie wiskunde is er niets bij.

Gelukkig hadden de programmamakers in ‘t kasteel maar even de informatie in keurige mapjes over de briefschrijvers klaar gelegd. Met een polaroid van iedere vrouw. ‘Ze ziet er echt anders uit dan op die andere foto,’ kraaide één van de boeren al. Geen idee of het positief bedoeld was. Dat weet je nooit met die boeren.

En terwijl de boeren naarstig de foto’s bestudeerden, druppelden de briefschrijvers binnen en werden ze natuurlijk ook weer verwelkomd door Mevrouw Jaspers met de onverwoestbare glimlach. Zaten best gezellige, leuke types tussen. Eenmaal binnen verzamelden de dames en heren zich aan de sta tafels waarop het naambordje stond van hun boer.

Konden ze meteen gezellige wetenswaardigheden uitwisselen. ‘Ik heb het boeken Melken voor Beginners besteld,’ riep een vrouw die voor boer Richard kwam. ‘Daar maak je indruk mee,’ gilde Yvon Jaspers terug. ‘Hij is natuurlijk heel knap,’ verzuchtte juist weer een vrouw over boer Frank.

Intussen bleven de boeren maar die foto’s bestuderen. Wat best opmerkelijk is. Als je honder koeien uit elkaar kunt houden og vijftig geiten, dan zijn die vrouwen toch ook niet zo moeilijk. Dat vond ook boer Richard die steeds ongeduldiger werd. ‘Neem maar een banaantje ofzo,’ grapte boer Gijsbert.

Intussen vermaakten de vrouwen en de mannen zich prima. Een vrouw vond de kandidaten van Annemarie zo leuk dat ze daar lekker aan ‘t slijmen was. ‘Ik stel ze zeker,’ zei ze tegen Jaspers die dit niet echt de bedoeling vond. ‘Dit zijn de echte mannen die je in de stad niet vindt,’ vervolgde het meissie. Jaspers trok d’r maar snel weg.

Kon ze daarna mooi de boeren vragen wat ze van die polaroids van de vrouwen vonden. ‘Dat was wel even slikken,’ vond Frank. ‘Het is soms wel een groot verschil.’ Eh ja Frank, red je daar maar eens uit. Al had-ie al een duidelijke voorkeur. Voor ene Berber. En ook Richard had een voorkeur. Voor Heidy, ‘zijn eigen Maxima.’

Hee, herkenden we daar niet de vrouw die het boek ‘melken voor beginners’ had gekocht?

Ze konden elkaar snel ontmoeten, want daarna was ‘t tijd voor het grote voorstelrondje. Luid applaus steeg op. De meeste boeren vonden ‘t allemaal wel prima. Lachend showden ze zichzelf. Alsof ze nooit iets anders hadden gedaan. ‘Het was wel een kippenhok,’ riep Richard na afloop nadat de boeren zich weer terug hadden getrokken. Leuk vond hij het wel. Annemarie vond ‘t maar niets. ‘Dit is niks voor mij.’

Dan maar hopen dat die speeddate wel wat wordt. Ongemakkelijk schoven de mannen en Annemarie heen en weer op hun banken en stoelen. Al verdween die spanning snel toen Annemarie de Friese Johannes op de bank kreeg. Bleek dat ze uitgaan naar schuurfeesten en tentfeesten. Prima, zo’n gezamenlijke hobby. Kan je altijd nog op een zuipen zetten.

Richard kreeg de Amsterdamse Ydke op bezoek, Gijsbert sprak met blonde schones en Marcel kwam niet meer uit zijn woorden. Ook Frank viel compleet stil. ‘Ja dus.’ Gelukkig herstelde Marcel zich met ene Sonja die al twee kinderen heeft. En we weten wat-ie wil. Een goede moeder voor z’n kinderen. En dat leek zij te zijn. ‘Ze heeft een mooie frisse uitstraling,’ oordeelde Marcel. Richard slijmde lekker bij ene blonde Paulien. ‘Je bent een mooie vrouw,’ riep-ie en keek haar diep in de ogen. Nee, Richard snapt het wel.

Wie het ook snapte? Harrie. U weet wel, die bekende van Annemarie die ze regelmatig ontmoet op schuurfeesten. Was een gezellig gesprek. ‘Waarom heb jij geschreven? Jij bent altijd in voor een lolletje,’ riep Annemarie tegen Harrie. Die moest met de billen bloot en roepen dat-ie haar stiekem heel leuk vond.

Dat vond zij omgekeerd ook.

En terwijl Richard verbaal worstelde met een Engelse die Nederlands probeerde te spreken, ontmoette Frank zijn Berber die als grote hobby klaverjassen heeft. ‘Is het niet ouderwets?’ riep Frank. ‘Dat kan echt niet wat je nu zegt,’ antwoordde ze grappend. For the record, ze hebben nergens anders over gesproken. Vijf minuten praten over klaverjassen? Het kan.

Marcel en Renate waren juist diep in gesprek. Op fluistertoon. ‘Ik ben toe aan een gezinsleven,’ fluisterde ze en keek hem diep in de ogen. Een nadeel? D’r schijnt nogal een leeftijdsverschil te zijn. Maar ach, echte liefde telt niet de jaren.

Tot zover mijn filosofische momentje.

En daarna kregen we Richard en Heidy. Hij vertelde meteen maar even dat ze op Maxima leek. ‘Maar dan nog mooier,’ slijmde hij vrolijk verder. En deed meteen maar even zijn voeten onder de tafel tegen die van haar. Oude snoepdoos.

Na de vijf ontmoetingen kregen de boeren een break. Om zaken te overdenken. Het is nogal wat, al die vrouwen. Al had Gijsbert wel een duidelijke voorkeur. Zo kwam ene Yvonne lekker uit de verf. ‘Heb jij al iemand gehad bij je dacht: ‘wow!’ riep Jaspers tegen Annemarie. ‘Nou, ik ben nooit zo van de Wow,’ antwoordde ze broodjenuchter. Nee, zij moest nog even verder zoeken.

Gelukkig kon dat, want ze hadden ieder nog vijf te gaan. En juist die mensen bedolven de boeren onder cadeautjes. Zo kreeg Marcel een magneet met daarop de tekst ‘De Beste Boer van de Wereld,’ en moest Annemarie het doen met een knuffelhond van de volgende Johannes. Voor de rest zei hij vooral veel Ja. Ja. Ja. Maar dat is ook een talent.

De andere boeren waren vooral aan het uitdelen. Marcel sneed de vlaai aan en Frank maakte toastjes met geitenkaas. Je kunt natuurlijk niet iemand daten die je geitenkaas niet blieft. Gijsbert ontmoette intussen de Friese Femke. En dat was die blonde schone die al een kind had. Bleek dat ze een schot in de roos had gedaan om ‘m in de brief ‘Gijs’ te noemen. Was leuk, ‘want alleen mensen die me goed kennen noemen me Gijs.’ Gijs glunderde. ‘Ik had nog wel even meer met haar willen praten,’ riep hij na na de date.

Annemarie had het intussen weer óver schuurfeesten met Sander uit Den Haag die daar overduidelijk niets mee had, Frank sprak met een andere schone over haar foto op de waterscooter en Gijbert deelde inmiddels weer cadeautjes aan de volgende deelnemer. Daarna ontmoette Frank ene Anita. Bleek dat zij elkaar ook al kenden, uit het dorp waar ze wonen. ‘Dit is heel raar,’ riepen ze maar met z’n beiden. ‘Het was heel anders,’ zei Anita na afloop. Je zult zeker bedoelen dat je nu verliefd op ‘m bent? Dat gold ook voor Frank. ‘Ik bloos niet zo snel,’ riep Frank. En toch deed-ie het.

Marcel kreeg intussen de gereformeerde Sjoukje op bezoek. ‘Ik winkel niet op zondag.’ Oh. Dan was die Oda die hij daarna sprak veel leuker. Gijsbert werd onderwijl bloody serious ondervraagd door een blonde die vroeg waarom hij nooit naar de stad kwam ( Eh duh, hij is bóer’). Nee, dan was die blonde Marinka veel gezelliger. Richard en Diana besloten maar vijf minuten naar elkaar kijken. ‘Zie je wat,’ vroeg ze. ‘Ja, een lekker ding.’

Veel mannen zouden nog wat van die boer Richard kunnen leren. Dat wordt straks gerotzooi op de hooizolder, wat ik U brom.

Want zo deed-ie ook tegen Annemieke. Die vond ‘t ook geweldig. Allemaal vielen ze als een blok voor ‘m. Dat gold voor Marcel en zijn Poolse vrouw. Marcel heeft namelijk een band met Poolse vrouwen. Hij is er ooit door gedumpt namelijk. En omdat een ezel zich graag voor de tweede keer aan dezelfde steen stoot, klikte het tussen die twee.

Dikke kans dat zij doorgaat naar de laatste vijf. Al twijfelden de boeren na al deze dates heftig en begonnen maar met elkaar te overleggen. Vooral Gijsbert legde Frank het vuur na de schenen. Annemarie en Marcel daarentegen waren lekker snel klaar.

Uiteindelijk mocht Richard beginnen met zijn keuze. ‘Mag ik eerst een woordje zeggen,’ begon-ie. En na de nodige dankwoorden mocht Heidy als eerste door. Zijn eigen Maxima, het verbaast ons niets. Ook Diana – het lekkere ding – ging mee. Dat gold ook voor Paulien, Annemieke en de Engels sprekende Suzan. Verbaal geworstel spreekt hem blijkbaar aan.

Gijsbert was daarna de beurt. Dat deed-ie rap. Femke de Friese schone was zijn keus, José ook, de spontane Esther eveneens en dat gold ook voor Merel. De spontane Yvonne was als laatste aan de beurt. ‘Ik hoop wel dat jullie nog de ware tegen komen,’ probeerde Gijs – zo noem ik ‘m nu ook- de boel te sussen.

Marcel deed dat door aan iedere vrouw een drankje aan te bieden en koos vervolgens voor de Poolse Ksenia, de jonge Renate, Daniëlle, Sonja en Marita. Allemaal hebben ze tenminste één ding gemeen: Ze Willen Allemaal Kinderen.

Of dat ook voor de mannen van Annemarie opging? Dat moeten we nog zien van Sander uit Den Haag, Vrolijke Harrie, Adriaan, De Friese Johannes ( ‘die in die blauwe trui’) en die andere Johannes. En afgezien van Sander hebben ze ook veel gemeen: Zij Houden van Schuurfeesten.

Benieuwd wat de vrouwen van Frank gemeen hebben. Want dat waren Kylie, ( ‘het spits is eraf), dorpsgenoot Anita, Judith, Carola en Klaverjas-Koningin Berber. Misschien houden ze allemaal van klaverjassen.

Met een biertje erbij waren de boeren blij dat het achter de rug was. Al vonden ze ‘t ‘best bijzonder.’ Dan zal het helemaal bijzonder worden volgende week als ze samen een dagje weg gaan. Raften, vliegeren, schaatsen en toneelspelen staan onder meer op ‘t menu. En flirten. Maar dat zien we volgende keer. Tot dan.

Kijk hier de aflevering terug.