Afgelopen week lag ik ziek op de bank. Gelukkig had ik nog een paar boeken van de bieb liggen. Eén van die boeken was ‘De dochter die het goed wilde doen’ van Corine Hartman. Ik twijfelde. Het leek op zo’n cosy detective? Was dit boek misschien iets te gemoedelijk voor mij? Nou, dat was niet het geval, want dit verhaal bleek onverwacht leuk.
‘De dochter die goed wilde doen’
De reden dat ik toch begon aan dat boek, was dat aardige plot. Het begint wanneer kunstschilder Eva Romeijn op een avond thuiskomt en daar een jonge vrouw ontdekt. Deze Amelie vertelt dat ze bang is en beweert dat ze wordt gevolgd. Mag ze een poosje bij Eva blijven?
Deze Amelie is geen onbekende, want iedereen in Vorden kent Amelie Verhaegen, dochter van de directeur van een miljoenenbedrijf in huishoudelijke artikelen. Op haar negende is ze ontvoerd, na betaling van losgeld kwam ze heelhuids thuis. Maar het gezin lag vervolgens in puin: haar vader verdween, haar moeder stierf, en Amelie hield er een trauma aan over. Nog steeds wordt ze daarvoor af en toe behandeld in psychiatrische inrichting Groot Graffel.
Als daar een verpleegster dood wordt aangetroffen, lijkt dat een tragisch ongeluk te zijn. Maar na een tweede dode in het pittoreske dorp, moet Eva wel gaan twijfelen aan de intenties van haar innemende, nieuwe huisgenootje.
Eva Romeijn reeks
‘De dochter die goed wilde doen’ is alweer het vierde deel in de Eva Romeijn reeks. Een goed teken, want deze serie over schilder Eva die woont in het pittoreske Vorden blijft het goed doen. Terecht, want de sfeer in dit verhaal is gemoedelijk, maar toch rinkelen de alarmbellen door het hele verhaal. Dat zal in de eerdere drie delen niet anders zijn geweest. Toch knap gedaan van schrijver Corine Hartman.
Fijne personages
Ook knap gedaan? De personages. Eva Romeijn is een fijne zestiger die volop geniet van het leven, maar ook last heeft van de nodige twijfels en blokkades. Zeker nu haar beste vriendin Annemarie is overleden. Haar worsteling met dat verdriet – en dat geldt ook voor de echtgenoot van Annemarie – wordt treffend neergezet. Ook andere personages uit het dorp – denk aan roddeltante Rina – zijn behoorlijk herkenbaar.
Maar het meest intrigerende personage van dit boek is wel de jonge Amelie. Het is overduidelijk dat ze kampt met de nodige jeugdtrauma’s, maar op het eerste gezicht lijkt ze een intelligente, jonge vrouw, maar waarom lacht ze nooit? En wat schuilt er nog meer achter dat personage? Is ze wel zo beleefd en innemend als Eva wil geloven?
Intrigerend
En dat brengt ons bij het verhaal waarin Amelie de hoofdrol speelt. In korte hoofdstukken worden we als lezer telkens op het verkeerde been gezet, komt er hier en daar een behoorlijk heftige plotwending voorbij en wordt aan het eind een aantal verhaallijnen aan elkaar gehecht. Al is de epiloog van het boek misschien nog wel het sterkste deel van het boek. Dit deel geeft je een unheimisch gevoel dat nog lang weet te beklijven.
Aanrader
En dat maakt ‘De dochter die goed wilde doen’ tot zo’n aanrader. Ja, het verhaal lijkt gemoedelijk aan de oppervlakte, maar is het niet. Mensen zijn meer gelaagd en ook donkerder dan ze soms laten zien. Schrijver Corine Hartman weet daar goed mee te spelen en geeft ons een verhaal dat je in één ruk kunt uitlezen. Misschien moet ik toch eens de voorgaande delen lezen. Wie weet als ik weer eens ziek op de bank lig.
‘De dochter die goed wilde doen’ van Corina Hartman is nu verkrijgbaar in de (online) boekhandel en de bieb
Geef een reactie