Heel eerlijk? Jaren geleden stopte ik het met lezen van de boeken van Nicci French. Te voorspelbaar, niet origineel, dat werk … Maar nadat ik een fragment las van ‘Heeft iemand Charlotte Salter gezien?’ besloot ik het toch te lezen. En daar kreeg ik geen spijt van. Al is het geen échte thriller.
Heeft iemand Charlotte Salter gezien?
Eerst even terug naar dat plot dat overigens heel sterk is. Charlotte Salter is verdwenen. Op het grote feest voor de verjaardag van haar man, Alec, komt ze niet opdagen. Alec blijft onverstoorbaar, maar hun dochter Etty raakt er naarmate de avond vordert steeds sterker van overtuigd dat haar iets vreselijks is overkomen. De politie wordt ingeschakeld, maar er zijn geen aanknopingspunten. Dan wordt het lichaam van een dorpsgenoot gevonden. Houdt dit verband met de verdwijning?
Jaren later komen Etty en haar broers bijeen om het ouderlijk huis leeg te ruimen omdat Alec naar een verpleeghuis moet. Het hele gezin is getekend door de gebeurtenissen van al die jaren daarvoor.
Wanneer er weer iets aangrijpends in het dorp gebeurt, wordt rechercheur Maud O’Connor op de zaak gezet. Aan haar de taak om een onwillige politiemacht mee te krijgen om oud zeer op te rakelen. Want niemand heeft Charlotte Salter ooit nog gezien…
Drie delen
Het boek bestaat uit drie delen. In het eerste is Charlotte – ook wel bekend als Lottie – verdwenen en wordt niet veel later een dorpsgenoot dood aangetroffen. En dat zorgt ervoor dat de familie Salter onlosmakelijk verbonden is met nog een familie. Daarna probeert in het tweede deel de volstrekt incompetente politie uit te zoeken wat er is gebeurd met Lottie en een andere overledene.
Vervolgens maken we in het derde deel een tijdsprong van dertig jaar. De kinderen van de familie Salter komen bij elkaar om het huis van hun vader leeg te ruimen, er wordt een podcast gemaakt over de gebeurtenissen van dertig jaar geleden en een rechercheur ‘met een frisse blik’ wordt op de zaak gezet.
Veelbelovend begin
Het begin is veelbelovend. Ook omdat het eerste deel donker, duister en beklemmend is. Je voelt de spanning en de pijn van broers en zus Salter oplopen. En je krijgt vooral een hekel aan hun vader die het begrip ‘nare echtgenoot’ heeft uitgevonden. Maar vooral met Etty krijg je medelijden. De vijftienjarige staat er alleen voor en doet er alles aan om haar moeder te vinden. Al wordt ook zij steeds wanhopiger. En dan hebben we het nog niet eens over bepaalde inwoners van het plaatsje die niet bepaald sympathiek zijn.
En het tweede deel?
Om maar even met de deur in huis te vallen? Het tweede deel is het minste. De politiemacht is – helaas heel cliché – behoorlijk incompetent, irritant en incapabel. Je vraagt je af waarom deze mensen überhaupt zijn toegelaten tot de politie. Enfin, er gebeurt niets terwijl de familie Salter steeds wanhopiger wordt. Daarbij gaat de vaart uit het verhaal en is het even doorploegen. Ook voor de lezers.
De finale
In het laatste deel werken we naar de finale. Dat is maar goed ook, want hier komt het tempo er weer in. Het is dertig jaar later en de verdwijning heeft z’n sporen nagelaten. Vooral bij jongste dochter Etty die na – zo vernemen uit enkele hints – veel roerige jaren misschien haar leven als jurist wel net iets te goed op orde heeft. Zij heeft dan ook geen enkele zin om mee te doen aan de podcast die wordt gemaakt over de gebeurtenissen van vroeger. Maar dan vindt er nog een schokkende gebeurtenis plaats …
Bovendien zet die podcast wel bijzonder veel in gang. Vooral bij de politie die niet zo blij is met hun optreden van dertig jaar geleden. En dus wordt de intelligente en scherpe rechercheur Maud met een frisse blik op de zaak gezet. Dat levert weer aardige plotwendingen op. Al hadden die relatieproblemen van Maud er niet bijgesleept hoeven worden. Die problemen voegen namelijk niets toe. Maar dat terzijde.
Toch weet deze inspecteur wel een paar belangrijke doorbraken te forceren. En dat brengt ons naar een dader die verantwoordelijk blijkt voor alle gebeurtenissen. Al is het motief voor de eerste moord misschien niet zo sterk. Overigens past het in het verhaal. Dat wel.
Geen thriller
En dit zorgt voor een ouderwetse pageturner die je amper weg kan leggen. Je moet per slot van rekening toch weten wat er gebeurd is met Charlotte. Verwacht alleen geen thriller. Dit is meer een psychologische roman over verlies, wanhoop en familiedrama. Met een vleugje mysterie, dat wel. Desondanks is dit eindelijk weer eens een boek van Nicci French dat mij oprecht wist te boeien. Dit duo is weer op de goede weg.
‘Heeft iemand Charlotte Salter gezien?’ van Nicci French is nu (online) verkrijgbaar in de boekhandel
Geef een reactie