Nadat ik vorige week de laatste aflevering van het vierde seizoen van ‘The Crown’ had gezien viel ik even in een zwart gat. Gelukkig werd dat opgevuld door ‘De Hofdame’ van Anne Glenconner. En zij was weer jaren de hofdame van prinses Margaret. En mensen, wat een heerlijke memoires zijn dit.
Spannend leven
Want heel eerlijk? Ik ben meestal niet zo dol op memoires van mensen die ooit onderdeel waren van een koninklijke hofhouding. Ze zijn vaak politiek correct, weinig onthullend en soms zelfs saai.
Daar hoef je met ‘De Hofdame: Mijn bijzondere leven in de schaduw van de Britse kroon’ niet bang voor te zijn. Niet dat er ontzettend heel onthullende dingen in staan over de Britse Koninklijke Familie. Nee, daar is het leven van de inmiddels 88-jarige Anne spannend genoeg voor.
Alleen al met haar eigen anekdotes kan ze rustig drie talkshows vullen.
Britse adel
In 1932 kwam zij ter wereld als Anne Veronica Coke in een gerenommeerde adellijke familie die veel optrok met de Britse Koninklijke familie. Zo was haar vader al stalmeester voor de toenmalige koning en had haar moeder een hoge rang aan het hof.
Geen wonder dat een carrière als hofdame voor Anne al in het verschiet lag.
Overigens was de geboorte van het meisje wel een teleurstelling voor de vader – de Earl of Leicester – die had gehoopt op een zoon die de lijn verder zou kunnen voortzetten.
Hoe dan ook, Anne groeide op te midden van de adel en was al op jonge leeftijd bevriend met prinses Margaret (het jongere zusje van Queen Elizabeth) met wie ze – met wat tussenpauzes in hun jongere jaren – altijd heel goed bevriend zou blijven.
Het was voor haar de normaalste zaak van de wereld. Ze werd zelfs op haar achttiende ‘Debutante of the year.’
Dat betekende niet dat Anne een luxeleven had. Later richtte haar moeder – om het kostbare landgoed in stand te houden – een pottenbakkerij op. En de jonge Anne? Zij ging op pad en verkocht tot haar plezier onderweg potten en ander serviesgoed. Ook in de Verenigde Staten.
Tot ze in diezelfde Verenigde Staten onverwacht werd teruggeroepen voor de kroning van Koningin Elisabeth in Londen. Zij was namelijk geselecteerd om onderdeel van de hofhouding te zijn – een zogenoemde ‘maid of honour’ – tijdens de kroning.
En alleen al daarom zou je het boek lezen, want Anne vertelt met veel humor over het reilen en zeilen voor, tijdens en na de kroning. Een kijkje achter de schermen, that is.
Huwelijk
Maar niet alleen deze gebeurtenissen zijn om van te smullen, ook haar liefdesleven is bepaald niet onomstreden. Zo zou ze trouwen met Prinses Diana’s vader – Johnnie Althorp. Alleen verbrak hij geheel onverwacht de verloving.
Wie wel in het plaatje kwam was Colin Tennant. Een steenrijke aristocraat. Een van zijn voorvaderen was ooit tijdens de Industriële Revolutie rijk geworden met bleekwater waardoor Anne’s vader hem alsnog beschouwde als nouveaux riche.
Want hierarchie in de Britse adel is énorm belangerijk.
Hoe dan ook, deze Colin was nogal – zoals Anne het zelf omschreef – ‘excentriek.’ Geloof mij, excentriek is een understatement. Zelfs Margaret – zelf toch niet vies van een leven vol luxe en aparte levenservaringen – noemde hem ‘rather decadent.’
Oei.
Vooral zijn uitbarstingen waren legendarisch. De scenes waarin ze beschrijft hoe hij gillend op een vliegtuigvloer ligt of een taxichauffeur in de arm bijt omdat het niet gaat zoals hij wil, zijn schokkend.
Vooral omdat ze het decennia lang met deze man heeft uitgehouden. Al was hij – volgens haar – in goede doen geweldig gezelschap. Of misschien was ze gewoon gewend om als Britse adel ‘the stiff upper lip’ hoog te houden en bij haar man te blijven terwijl ze haar werk als hofdame van prinses Margaret zo goed deed.
Diezelfde echtgenoot kocht trouwens ook nog eens een Caribisch eiland, Mustique, en toverde het van niets naar iets om. Ook dankzij prinses Margaret die daar regelmatig vakantie kwam vieren en haar minnaar Roddy – zo zagen we ook in het vierde seizoen van ‘The Crown’ – daar ontmoette.
Kinderen
Waar ze bepaald geen stiff upper lip over heeft, zijn haar vijf kinderen. Dat ze vroeger de dagelijkse zorg van haar kinderen – vooral de oudste twee – aan nanny’s en kostscholen overliet, is ze nog altijd niet blij mee.
Ik hou het maar op voortschrijdend inzicht.
Zo vertelt ze over haar oudste zoon die worstelde met een heroïneverslaving, haar tweede zoon die overleed aan AIDS in een tijd waarin de ziekte nog een taboe was en haar derde zoon die maanden lang in coma lag na een vreselijk ongeluk. Maandenlang was ze bezig om diezelfde zoon uit zijn coma te krijgen.
Tragische geschiedenissen. Ik heb een traantje weggepinkt.
Prinses Margaret
Maar ze schrijft niet alleen vol liefde over haar kinderen, ook prinses Margaret was een enorm goede vriendin. Best bijzonder, want Margaret komt er in andere boekwerken niet altijd even goed vanaf. Zo wordt ze arrogant, hooghartig en narcistisch genoemd. Overigens ontkent Anne niet dat prinses Margaret dat gedrag ook wel eens kon vertonen, maar toch heeft ze alle begrip voor haar vriendin. ‘Ik kon met niemand zo lachen als haar.’
Bovendien waren elkaars steun en toeverlaat. Zo ging Margaret – in een tijd dat het nog helemaal niet normaal was – op bezoek bij AIDs-patienten. Ook bij Anne’s tweede zoon Henry. Al was ze niet zo van het aanraken, ze maakte ze wel aan het lachen, zo beschrijft Anne.
Anekdotes
Andere mensen komen er soms wat minder goed vanaf. Al weet Anne het altijd te vertellen met die knipoog en het typisch Britse onderkoelde gevoel voor humor. Zo kunnen we tussen de regels merken dat ze niet heel dol is op Prince Philip, was haar schoonfamilie wel héél excentriek en vond ze ultra-formele houding van diplomaten en staatshoofden soms wel erg overdreven.
De anekdotes vliegen je om de oren.
Schokkend einde
En dat resulteert allemaal in een schokkend einde waar je soms een brokje in je keel zult moeten wegslikken. Want hoe adellijk en – al dan niet – rijk ook, iedereen heeft z’n eigen sores. Zo ook Anne. Al is ze nooit haar gevoel voor humor verloren.
Geen wonder dat dit boek een heuse bestseller is in Groot-Brittannië, Europa en de Verenigde Staten. Het is dan ook zeker het lezen waard. Ook voor de mensen die ‘The Crown’ nog niet hebben gezien.
In de Graham Norton Show liet Anne Glenconner al eind 2019 horen wat voor heerlijke verteller ze is:
Geef een reactie