Misschien ligt het aan de leeftijd – ik en mijn vrienden naderen allemaal de 35 of zijn er al overheen – maar ik kreeg steeds vaker de vraag ‘wat ik nog op mijn bucket list heb staan.’ Je weet wel, da’s zo’n lijst met dingen die je nog allemaal wilt doen of bereiken voor je dood gaat. Wellicht ietwat macaber, maar blijkbaar hebben veel mensen toch zo’n lijst.
Lijst kwijt
Ooit maakte ik zo’n lijst toen ik zestien was ( op die leeftijd denk je sowieso dat je minstens honderd wordt), raakte die lijst kwijt en vergat ‘m vervolgens volledig. Misschien ook omdat ik de dingen aan het doen was die ik wilde doen: in Amsterdam wonen, studeren en vooral veel feesten.
Prima. In die tijd was zo’n bucket list eigenlijk ook niet echt een onderwerp van gesprek. Iedereen om mij heen – op een paar mensen na – deed redelijk de dingen die ze op dat moment wilden doen. En er waren wel gesprekken over ‘later’ maar dat bleef redelijk vaag.
Het leven verandert
Maar een dikke tien tot vijftien jaar later is dat veranderd. Studies zijn (al dan niet afgerond) achter de rug, er werd getrouwd, de eerste kinderen kwamen d’r, er moest hard gewerkt worden en hypotheken voor het net gekochte huis moesten betaald worden.
Intussen gingen ook sommige mensen alweer uit elkaar met het nodige financiële en emotionele gedoe, helaas overleden er ook mensen, werden er mensen ziek en moest je soms keuzes maken die soms niet zo makkelijk waren. Lees: het leven werd ingewikkelder. Niet per se minder leuk, maar wel anders. ‘That’s life’, zei een vriend ooit.
Lijst bijstellen
En dat is het ook. Maar diezelfde vriend – die het vroeger altijd had over snel rijk worden ( dat werd-ie trouwens ook) – stelde al snel een denkbeeldige lijst op met dingen die hij altijd nog wilde doen. Misschien is dat ook de reden dat hij tegenwoordig op z’n eigen berg in the middle of nowhere woont.
Maar er zijn meer bekenden die de laatste tijd hun denkbeeldige bucket list hebben aangepast of aangescherpt. ‘Als ik het wil, moet ik het nu doen’, hoor ik steeds vaker. Waarschijnlijk omdat sommige mensen zich realiseren dat ook zij niet het eeuwige leven hebben. Dingen die je heel graag wil doen, moet je soms niet uitstellen. ‘Je hebt alleen maar spijt van de dingen die je niet hebt gedaan’, zei een wijs iemand ( geen idee wie) ooit.
Niet alle dingen doen
Daar zit wat in. Al geloof ik niet dat je dat met alle dingen moet doen. Op mijn 21ste had ik ooit het onzalige idee om een journalistieke carrière te beginnen in hartje Afrika. Iedereen die mij een beetje kent, barst nu in lachen uit. Sommige dingen moet je namelijk niet eens proberen als je er totaal ongeschikt voor bent. Maar goed, dat weet ik nu. Toen niet. Gelukkig gooide mijn studie roet in het eten.
Daar kan ik alleen maar blij om zijn.
Wensen
Al zijn er dingen die ik nog steeds graag zou willen doen. Ik wil nog steeds het Jezusbeeld in Rio de Janeiro aanschouwen, lopen over de Chinese Muur is ook een dingetje en ik wil graag nog een keer een godsgruwelijk dure reis naar Bora Bora maken. Maar daarbij zou ik – omdat je nooit te oud bent om te leren – Engelse literatuur willenstuderen, een chicklit boek willen schrijven, Ulysses van James Joyce uitlezen en een ruwharige teckel kopen ( al denk ik dat mijn vriend en de Bengalen daar wel een stokje voor zullen steken).
Niet vanzelfsprekend
Maar vooral zou ik graag samen met mijn vriend onze kinderen zien opgroeien. Klinkt heel corny, dat weet ik. Maar door de afgelopen jaren weet ik nu ook dat dit niet zo vanzelfsprekend is. Je kunt wel van alles willen, maar als je gezondheid of dat van anderen niet meewerkt, wordt het allemaal een stuk complexer. Ook wat betreft die wensen en doelen. Zei John Lennon niet ooit dat ‘life happens to you when you busy making other plans.’
Ik bedoel maar.
Toch snap ik dat andere mensen zo’n lijst hebben. Of maken. Gewoon om jezelf een aantal doelen te stellen die je nog wilt doen. En laten we wel zijn, als je 34, 35 of wat ouder bent, zou daar nog tijd genoeg voor moeten zijn. En hé, anders maak je over tien jaar gewoon een nieuwe. Dat is dan ook wel weer handig van zo’n lijst. Zó oud zijn we ook alweer niet.
Geef een reactie