Jaha, daar schrikt iedereen van. In mijn middelbare school tijd was ik een fanatiek Ajax aanhanger. Lees: Patrick Kluivert fan. Ieder zijn eigen jeugdzonde. Ik heb ooit nog een uur gewacht bij de kleedkamers in het stadion van Heerenveen zodat ik de felbegeerde handtekeningen kon scoren van de Ajax ploeg. Reiziger en de broertjes De Boer waren heel lief tegen me, maar vielen natuurlijk in het niet bij Patrick. Die vond mijn adoratie wel vermakelijk. Geloof ik. Hoop ik. Ik krijg er zelf nog het schaamrood van op de kaken.
Die voetballiefde zorgde er ook voor dat ik tijdens mijn studie journalistiek de opdracht kreeg een reportage over voetbaljournalistiek te maken. Was bijzonder. Ik kreeg voetballes van Johan Derksen en complimenten over mijn Dirk Bikkembergs kicks van Marco van Basten himself. Nadat ik en mijn collega ons eerst ,ehm, onsterfelijk belachelijk hadden gemaakt…
Een waarschuwing: ga nooit naar een foto staren van Marco met een Europacup in zijn handen en dan zeggen ‘wat is ‘ie lekker he?’. Voor je het weet hoor je ‘dankjewel dames’ en staat Marco daar met een grote grijns op zijn gezicht. Zo had ik mijn eerste ontmoeting met de man, waar ik al sinds 1988 een beetje verliefd op ben, niet voorgesteld. Gelukkig vond Marco onze rode, opgewonden gezichten hoogst amusant.
Toen was ik echt verliefd, dat begrijpt U.
Zelfs mijn rijschoolleraar heeft er begrip voor. Afgelopen weekend reden we speciaal langs Marco’s huis in Badhoevedorp. Jaha, de man is niet thuis. Maar het ging om het ideeee…
U voelt de bui al hangen..Het voetbal heeft me weer gegrepen. Studio Sport is zowaar weer leuk, ik keek zelfs op zaterdagavond met een rose in mijn hand naar Amerika-Italie en misschien kan ik over een paar dagen zo even indruk maken met mijn kennis over het wel of niet van buitenspel.
Alleen die kleur Oranje. Ik weiger het aan te trekken. Ik blijf bij roze. Wat per slot van rekening het nieuwe oranje is. Beetje jammer dat niemand dat nog door heeft.
Geef een reactie