Samantha en Michael willen rust in de tent: aflevering 3 – Paniek!

Het leek allemaal zo mooi vorige week in Samantha en Michael willen rust in de tent. De caravans waren achter de auto’s gekoppeld, de stelletjes ging op pad, er werd leuk meegezongen en de reis verliep best voorspoedig. Tot onze Hagenezen op een bomvolle Périphérique in Parijs terecht kwamen. En natuurlijk raakten ze elkaar kwijt. Paniek in de tent. En toen waren ze ook nog lang niet bij de camping … 

Je leest het goed. Ze waren elkaar kwijt geraakt in de verkeersdrukte van Parijs omdat maar één bestuurder – lees Patrick – zijn navigatie had ingesteld. De rest reed gewoon als een kip zonder kop achter Patrick en Priscilla aan. Hoe naïef wil je het hebben? Vind je het gek dat ze elkaar kwijt raakten?

Ron en Cora kochten van ellende maar een ijsje. Al hadden ze geen idee waar ze nu naar toe moesten. Zonder navigatie en kaart wordt dat ook moeilijk. Hell, waarschijnlijk wisten ze niet eens de naam van hun eindbestemming. In de auto van Mike en Barbie was er intussen flinke paniek. ‘We kwamen in een Afghanistan buurt. Ik dacht: ik ga dood. Allemaal enge mensen,’ riep Samantha.

Maar gelukkig, daar was zwager Patrick. Hij verkeerde in de veronderstelling dat Mike ook z’n navigatie aanhad, maar niets bleek minder waar. En vanaf dat moment ging álles mis. Patrick wist namelijk – met dank aan zijn navigatie – wel waar hij naar toe moest. Dus reden ze zo de snelweg op en raakten ze Barbie en Mike kwijt. Al dachten ze wel dat die snel zouden volgen.

En wie kreeg later de schuld van het gedoe in Parijs? Juist. Patrick. ‘Hij schoot de snelweg op. Hij liet ons gewoon staan. Was hij gebleven, dan waren we elkaar niet kwijt geraakt,’ zeurde Mike die nooit doorheeft dat die paar hersencellen in zijn hoofd niet alleen bedoeld zijn voor zweven, maar vooral voor zelf nadenken. Vond zijn zus Priscilla ook. ‘Als ze niet eens weten hoe hun eigen navigatie werkt, wordt het lastig.’

Vooral omdat onze andere stellen geen idee hadden hoe ze uit Parijs moesten komen. Waarschijnlijk hadden ze niet eens een idee waar ze naar toe moesten. Hoe dan ook, Barbie raakte in paniek, Angelina begon te krijsen en Mike had het zweet op zijn voorhoofd. Ook de telefonische hulplijn in de vorm van Priscilla hielp niet meer. ‘Ik heb het heel makkelijk uitgelegd, maar hij wist het niet.’

Barbie en Mike waren in staat om terug te rijden naar Scheveningen. ‘Ons gezinnetje is ons alles!’ Barbie wist dan ook niet meer hoe ze het had. ‘Volgende keer ga ik met het vliegtuig!!!’  Dat gold ook voor Ron en Cora. Cora was net als haar dochter compleet in paniek. De huilbuien waren niet van de lucht. Vooral omdat het al donker werd en ze maar rondjes bleven rijden. ‘Ik was echt in paniek,’riep Cora achteraf.

Patrick en Priscilla waren intussen al lang op de plek van bestemming. En Barbie? Die kreeg opeens een lumineus idee. Zij besloot Patrick te vragen hoe ze de navigatie kon instellen (‘Mike wist het niet’). En verrek, dat werkte. ‘Ik tikte het in en opeens deed hij het. Ze zeggen dat ik dom ben, maar ik ben slimmer dan Mike.’

Zo, die zit.

En verrek, zo kwamen ze – inclusief Ron en Cora – toch op de camping. En ja, daar kreeg Patrick de volle lading. Het is namelijk NOOIT de schuld van Mike. Is vergelijkbaar met zijn taak, – en gevangenisstraffen. Is ook nooit zijn schuld. Maar uiteindelijk werd het toch uitgepraat. ‘Het komt allemaal wel goed,’ riep de immer opgewekte Ron.

Gelukkig was de volgende dag de sfeer in de auto’s weer een stuk beter. Barbie en Mike voerden weer hun bekende onzingesprekken. Zo maakte Mike aan Barbie wijs dat de Klaagmuur in Berlijn stond, maar dat hij onlangs was afgebroken. ‘Echt?’ zei Barbie. ‘Dat wist ik helemaal niet. Als ik wist dat ie bestond, had ik er één in m’n tuin gebouwd. Was-ie van ellende weggelopen.’ Priscilla haalde haar schouders op. ‘Als je hen zo bezig hoort. Dan denk je soms dat het echt zo is, maar het is niet zo. Hun moet je niet geloven.’

Maar ach, voor de rest ging alles prima. Nou ja, alleen had Barbie tijdens een pitstop vergeten de wc in de caravan vergeten door te trekken? Gevolg? De wc-vloer lag onder de urine. En nee, Barbie was niet van plan omdat op te ruimen. Dat moest Mike maar doen. Gelukkig voor Mike was schoonmoeder Cora daar met een fles chloor en maakte ze het even schoon. ‘Ik vond het zo zielig voor Mike!’

Voor we het wisten waren ze al bij hun tweede doorreiscamping. Maar van uitrusten was geen spraken. ‘Als je er bent, dan begint het pas,’ legde Patrick uit. Eerst moest de caravan op zijn plek, dan waterpas gezet worden, poten uitdraaien en wc aansluiten. Mike vond het maar niets. ‘Ik dacht bij mijn eige: dit is echt niets voor mij.’ Dan waren er ook nog al die Nederlanders die met Barbie op de foto wilden. ‘En dan sta ik ondertussen met die caravan.’ Barbie begreep niet waarom Mike zo zeurde. ‘Als er iemand bekend zou zijn op de camping, zou ik ook met hun op de foto willen.’

Maar Mike had het altijd nog beter dan Patrick die het chemisch toilet moest leggen. ‘Het is dan wel van Cil en mijn eigen kinderen, maar het een vieze job.’ Priscilla had het ‘m ook niet makkelijk gemaakt. ‘Ja, ik was gisteren zwaar aan de diarree. Pat leegt hem toch wel.’ Dat deed hij ook. Maar niet zonder te kokhalzen. ‘Op sommige momenten moet je dat ook doen. Als je dat niet doet, heb je in het Russische leger gezeten. Of heb je iemand afgeslacht.’

Zou Patrick wel speciaal vloeistof hebben gebruikt. Of dat toilet ontlucht hebben? Of heeft niemand dat aan Patrick verteld? Arme Patrick.

Ron en Cora hadden het intussen gezellig gemaakt buiten. Tafelkleed, bloemstukje, drankje, sigaretje … Het was net als thuis. ‘Ik heb geen spijt dat ik eraan ben begonnen.’ Ze hadden inmiddels zelfs hun frituurpan tevoorschijn gehaald. Die stond lekker te pruttelen. Mike was trots. ‘Mensen liepen langs en zeiden dat is een slim idee. Eerste keer op de camping. Ze kenne nog wat leren van ons.’

Zijn vrouw was iets minder enthousiast. Zij wilde douchen, maar had er weinig zin in. ‘Ik dacht: dat is net als in een zwembad. In zo’n grote ruimte. En ik hoef dat allemaal niet te zien. Ik ga er ook niet in mijn bikini staan, want dan is die meteen verpest.’ Gelukkig kon Mike haar toch duidelijk maken dat douchen gewoon in een hokje gebeurde. ‘Maar hoe kom ik daar dan?’ vroeg Barbie zich nu af. ‘Lopen. Of dacht je dat hier een pendelbusje kwam,’ riep Mike nu heel hard.

Barbie koos eieren voor haar geld en zocht samen met Priscilla en de dochters de douches op. Dat ging prima, ware het niet dat Barbie allemaal vieze beestjes zag. ‘Daar ken ik echt niet tegen.’ U begrijpt: het wordt een lange vakantie voor Barbie. Mike maakte daar dankbaar gebruik van door na het douchen in de caravan aan Barbie te vertellen dat hij een kakkerlak zag. Barbie gilde ALLES bij elkaar. Zelfs een lachende Ron nam poolshoogte.’Ik ben echt panisch voor insecten,’ gilde Barbie.

Ja, nu wist echt iedereen dat Barbie op de camping was. De Nederlanders en de Belgen hadden haar namelijk al lang herkend. Vond Ron helemaal niet erg. Die bood zijn nieuwe Belgische vrienden gewoon wat borrelhapjes aan. Het was een en al gezelligheid. Vond Cora ook. ‘Ron heeft het echt naar zijn zin. Denk dat we het weer gaan doen met zijn tweeën volgend jaar. Heel gezellig, die sfeer ook.’

De volgende dag was Cora iets minder fit. Met dank aan een krakend bed en een snurkende Ron. Toch vond ze het nog steeds heel gezellig. ‘Buitenlucht? Heerlijk. Door het slechte weer in Scheveningen hebben wij geen kans, maar ik ben echt een buitenmens.’ En ook Barbie, Ron en Priscilla vonden het kamperen best te doen. ‘Je hebt nu ook al je eigen spulletjes bij je.’

Een nadeel: Gucci blafte de hele camping wakker. Maar dat konden we natuurlijk verwachten van Gucci.

Toen moest er nog wel ontbijt worden gehaald bij de Franse supermarkt. En ja, Fransen? Dat ligt altijd wat gevoelig. ‘Ik heb het niet zo op Fransen. Kennen ze wel Engels, gaan ze express Frans lullen,’ riep Mike. Patrick vond ze ook maar niets. ‘Je hebt gewoon ook aardige Fransen, maar de doorsnee Fransoos is eigenwijs.’ Barbie vond het gewoon kutmensen. ‘Ik ben blij dat ik geen Franse ben.’ Gelukkig vond die lieve Cora dat het wel aardige mensen leken.

Maar Frans of niet, ze keerden toch terug met een aantal stokbroden. En natuurlijk ontbeten ze weer lekker bij Ron en Cora. Dat was namelijk nu de stamtafel geworden. ‘Het geeft gewoon een warm gevoel,’ concludeerde Patrick. Vond Mike nou ook. ‘Net als in m’n oude buurt, want we hebben jarenlang naast Ron en Cora gewoond.’

Het was te hopen voor Mike dat hij het ontbijt binnenhield, want hij moest nog wel even een chemisch toilet legen voor ze op pad gingen. En nee, Mike wist niet ook hoe dat moest. Kokhalzend kwam hij terug. ‘Ik heb staan kotsen daar. Ik heb echt respect voor putjesscheppers.’

Ron vreesde nu het ergste. Maar ook hij moest het legen. Gelukkig voor hem, kwam hij bij de toiletten een man tegen die hem keurig voordeed hoe hij het moest doen. Met een brede glimlach kwam Ron terug. ‘Bofkont!’ riep Mike. ‘Zo kan ik het ook!’

En dus vertrokken ze allemaal vrolijk in de auto. Want hè, ze hoefden nog maar een paar uurtjes te rijden. Al had het weinig gescheeld of Barbie was niet meer in de auto gesprongen. Op het dashboard zat namelijk een grote spin. Gillend rende ze uit de auto. ‘Dat ken ik niet begrijpen,’zei Mike hoofdschuddend. ‘Dan moet je niet gaan kamperen.’

Nadat de spin was geëlimineerd kon er verder gereden worden. Priscilla en Patrick leerden warempel Spaans in de auto. Al begreep Patrick niet waarom. ‘In welk land ik ook ben. Komt altijd goed. Ik spreek half Engels met een Spaans accent.’ Nou ja, ze hadden in ieder geval wat te doen. Dat konden we van Barbie niet zeggen. Die zeurde vooral Mike aan het hoofd ‘wanneer ze er nou waren.’ Het was net een klein, dreinend kind. ‘ZEG NOU MIKE! HOE LANG DUURT HET?’

Echt, wij kregen er al hoofdpijn van.

Maar de sfeer werd pas echt leuk in de auto toen Mike doorkreeg dat er iets anders aan de hand was met Barbie. ‘Ze heeft last van buien. Komt mij bekend voor.’ De rest van de familie ook. ‘Het zou zomaar kunnen dat ze zwanger is,’ riep Patrick. Barbie relativeerde het zogenaamd nog. ‘Misschien heb ik die symptomen omdat ik het zo graag wil.’

Barbie wil namelijk een tweede kind. En Mike nog niet. Maar dat interesseerde Barbie natuurlijk niet. En dus had ze voor het gemak de pil maar weg gegooid. Daar kwam Mike ook achter. ‘Moest je dat niet overleggen?’ Barbie haalde haar schouders op. Mike zuchtte. ‘Ik ben er nog niet klaar voor, maar je weet hoe ze is: ze gooit gewoon de pil weg.’

En oh ja, Barbie was ook al een aantal dagen over tijd. We vreesden het ergste. En Mike ook.

Gelukkig was daar de Spaanse camping. Een mooie camping ook. Maar eerst moesten wel de caravans op hun plek gezet worden. Een probleempje met Pat’s caravan? Het stuurwiel ging eraf. En dus moest Patrick een caravan van 500 kilo omhoog houden, terwijl Ron hem er weer aan moest bevestigen. Dat lukte. Nee, je kunt veel van Patrick zeggen: sterk is-ie. Zou hij al ooit hebben meegedaan aan De Sterkste Man van Scheveningen?

Gelukkig hielpen de andere buren ook mee. Ron maakte zelfs kennis met zijn buitenlandse buurman die geen idee had waarom er zoveel camera’s waren. ‘My daughter is a moviestar in Holland.’ De buurman knikte. Hij geloofde er niets van. Totdat ook hij opeens groepen Nederlanders op zich af zag komen. Allemaal wilden ze een glimp van Barbie en haar familie opvangen.’Ik zie die mensen op me afkomen, ik was helemaal van de wereld,’constateerde Cora verbaasd. Dat deed Priscilla ook. ‘Dit had ik niet verwacht.’

En hoewel de familie er alle begrip voor had dat zoveel mensen kwamen kijken, werd het toch een beetje benauwd. Zo benauwd dat de beveiliging eraan te pas moest komen. ‘Het is niet relaxed vakantie vieren zoals je anders doet,’ constateerde Patrick die overigens niet te beroerd was om met iedereen op de foto te gaan. Barbie keek verbaasd om zich heen. ‘Ik denk: ik ben ook maar een mens?’

Juist. En die drommen mensen gaan nog veel problemen opleveren. Zo wordt volgende week manager Jake ingevlogen om Barbie tot rust te laten komen en ontsnapt de familie aan de menigte door even lekker te snorkelen. Enne, is Barbie nou zwanger of niet? Volgende week zien we de uitslag …