Vroeger, toen ik héél klein was, werd ik in de jaren tachtig gewoon bijgeschreven in het paspoort van mijn moeder. Gewoon een naam en geboortedatum. Dat was het. Toen was het leven nog best simpel. Dat is het niet meer. Daar kwam ik achter toen ik vanmiddag probeerde een paspoort aan te vragen voor mijn dochter van zeven maanden …
Paspoort nodig
Overigens wist ik van vrienden, familie en kennissen dat het nog niet zo makkelijk was om anno 2013 een paspoort aan te vragen voor je kind. Want hoe oud je kind ook is – al is het een baby van drie dagen – als je langs de douane moet, heeft ‘t sinds vorig jaar een paspoort nodig. Met foto en al.
Foto
Hoe belachelijk ik het ook vond, ik liet me wel goed voorlichten door diezelfde mensen. We hadden namelijk toch echt dat paspoort voor de vakantie in begin juni nodig. ‘Zorg eerst voor een goede foto,’ riep een vriendin. Dat deden we. Gelukkig zit er hier in Sneek een goede fotograaf die altijd op de hoogte is van de juiste richtlijnen. De held.
En dus gingen we met dochterlief van zeven maanden naar de fotograaf. Ondanks de drukte, lukte het hem toch om een redelijke goede foto te maken van dochter. Met dank aan Elmo de pop. Dat dan weer wel. ‘Goh, dat gaat goed,’ zei een jonge man naast me. ‘Wij moesten door omstandigheden weg en toen moesten we een foto van onze baby laten maken voor het paspoort. Ze was tien dagen.’ ‘Hoe is dat gegaan?’ vroeg ik verbaasd. ‘Niet goed,’ zei de man. ‘De foto werd afgekeurd.’
Lees: ze kregen ook geen paspoort. En dan hebben we het over een baby van tien dagen. TIEN DAGEN.
Aanvragen met dat ding
Stiekem was ik daarom al láng opgelucht dat het gelukt was om een goede foto binnen te halen. Verder keek ik op de website van de Gemeente SudWestFryslan ( als je even wilt lachen om een bar slechte site, neem daar vooral een kijkje) wat ik allemaal nog meer mee moest nemen. Dat was iets met schriftelijke toestemming van de andere ouder, pasfoto’s en je eigen identiteitsbewijs.
Leek me logisch. En dus besloot ik vanmiddag dat paspoort aan te vragen. Want ja, weet niet waar u woont, maar het Gemeentehuis is hier alleen maar open als andere mensen werken. Dus om een uur of drie ‘s middags besloot ik daar naar toe te gaan. Even een uurtje vrij. Je moet wat. Met een beetje geluk moest dat paspoort lukken.
‘Is uw kind ook hier?
Eenmaal bij het loket vroeg ik blij aan de ambtenaar van dienst dat ik een paspoort wilde aanvragen voor dochterlief. ‘Is ze hier,’ vroeg de vrouw. ‘Nee,’ zei ik verbaasd. ‘Moet dat dan?’ Dat had niemand mij verteld. Ze keek mij aan alsof ik de domste persoon was die ze óóit tegen was gekomen. ‘Ja, dat moet.’ ‘Maar dat heb ik niet gelezen op de site,’ mompelde ik. ‘Dan heeft u het niet goed gelezen,’ zei ze afkeurend. ‘Nou ja, dan heb ik er misschien over heen gelezen,’ zei ik nog. ‘Dat denk ik ook,’ was haar repliek. Het was duidelijk dat ze dát wel zeker wist.
De boodschap was duidelijk. De baby van zeven maanden moest mee als ik dat paspoort voor haar wilde aanvragen. En ik had ook een officieel formulier nodig waarop vriendlief aangaf dat hij écht toestemming gaf voor de aanvraag. Dát heb ik nog wel gekregen. Met een lange uitleg erbij. Blijkbaar had ze er geen vertrouwen in dat ik het anders ook wel zo snappen.
>> Al heb ik meer ervaring met betuttelende ambtenaren
Wie bedenkt zoiets?
Ik ben afgedropen. Met mijn formulier, paspoort en fotootjes. Intussen mopperend op de bureaucratie. Want wie bedenkt in godesnaam deze regels? En waarom? Een baby van zeven maanden die op de foto moet voldoen aan bepaalde voorwaarden én aanwezig moet zijn bij de aanvraag en het ophalen van het paspoort? Welke mafketel is op dát lumineuze idee gekomen?
Voor de identiteit? Dochterlief zit straks vijf jaar lang opgescheept met een babyfoto in haar paspoort. Nee, dat is handig.
Slechte info van SudWestFryslan
Eenmaal thuis heb ik overigens meteen op de website van SudWestFryslan opgezocht of er stond dat het kind ook aanwezig moest zijn bij de aanvraag. Het stond er. Maar dan moet je het wel weten, want het stond hier helemaal. Via een link. Niet handig. U begrijpt dat de volgende keer ik stap voor stap met deze ambtenaar door de website ga, omdat ik anders bang ben dat ze het niet begrijpt.
Maar misschien is het beter om het niet te doen. Straks vertraagt ze zo het paspoort dat ik ‘m ergens in 2017 krijg. Kunnen we weer terug naar de jaren tachtig? Asjeblieft?
>> Voor de geïnteresseerden: de volgende dag is het om 9 uur ‘s ochtends gelukt. Inclusief dochterlief in de wandelwagen. De foto werd goed gekeurd en deze ambtenaar van dienst was zowaar aardig. Het kan verkeren.
Geef een reactie