Als je naar een filmfestival gaat, is het altijd even afwachten welke films je voorgeschoteld krijgt. Vaak zijn ‘t niet de doorsnee producties uit Hollywood en zijn veel films binnen een mum van tijd uitverkocht. Wij keken op ‘t Noordelijk Filmfestival gisteren naar Hunting&Zn. en The Portuguese Nun. Het werd een filmavond die we niet snel zouden vergeten.
Een leuk idee is zo’n Noordelijk Filmfestival wel. Dat vindt dit jaar plaats van woensdag 10 tot en met zondag 14 november in Leeuwarden. Vier dagen lang worden in het Filmhuis en schouwburg De Harmonie de meest uiteenlopende films gedraaid. En vriendinnetje P., die in Leeuwarden woont, had ‘t briljante plan opgevat om daar eens naar toe te gaan. Dat wilden vriendlief en ik ook wel. Al vroeg vriendlief wel bezorgd ‘of ze daar niet heule rare films draaiden.’
Dat bleek mee te vallen toen we zo ‘t festivalkrantje online doorbladeren. Een keuze was snel gemaakt, vriendinnetje P. haalde de kaartjes en voor we het wisten stonden we gistermiddag in De Harmonie met een wijntje in de hand te wachten tot we Hunting&Zn. konden zien. Die borrel mochten we overigens niet meenenem. Blijkbaar zijn die Leeuwarders als de dood dat iemand rode wijn over hun al rode stoelen knoeit.
Maar dat mocht de pret over Hunting&Zn niet drukken, al waren we alle drie licht sceptisch. Je weet ‘t namelijk maar nooit met die Nederlandsche films. Vooral die films uit ‘t alternatieve circuit willen nog wel eens wat eisen van je uithoudingsvermogen. En ondanks een traag begin, werd de film best onderhoudend. Grappig ook. Hoe minder je weet, hoe leuker de film wordt. Al gaat het in feite vooral om een fietsenmaker, zijn vrouw en de verkeerde keuzes die ze uit machteloosheid maken. Klinkt niet spannend, maar onderhoudend is ‘t wel.
Dat gold ook voor die andere film ‘The Portuguese Nun‘ die we na een snel diner kregen te zien. In een volle zaal begon de film tergend langzaam met beelden van de stad Lissabon. Niet dat dit erg is, want Lissabon is een mooie stad. Al zei ‘t al veel over de film dat na vijf minuten pas de eerste titels in beeld verschenen. De eerste scene van ‘t hoofdpersonage was al niet beter. De dialogen waren gekunsteld, de personages keken vaak lang en met een quasi-diepzinnige blik de camera in en ‘t verhaal wilde maar niet opschieten.
Zo’n film kan je vertonen aan een stel pseudo-intellectuelen in zwarte coltrui plus bijbehorende bril in Amsterdam, maar niet in Friesland. Ongetwijfeld was de regisseur bloedserieus toen-ie deze film maakte, maar zo dacht ‘t publiek in Leeuwarden er niet over. Mensen gierden van ‘t lachen als d’r weer eens sprake was van een hilarische dialoog of een diepe blik. De meligheid sloeg volledig toe. Ook bij ons drie. ‘Het komt nu nooit meer goed,’ grinnikte vriendinnetje P. nadat er een lachsalvo was losgebarsten omdat iemand in de zaal – let op – nieste.
Het was de brugklas all over again.
Sommige mensen kozen eieren voor hun geld en verlieten de zaal. Dat waren er best veel. Want de film, die was opgedeeld in hoofdstukken, duurde ook nog eens meer dan twee uur. ‘Oh nee,’ hoorde je mensen roepen als d’r weer een nieuw hoofdstuk aangekondigd werd. ‘Ik denk dat ik niet nog een hoofdstuk aan kan,’ verzuchtte vriendlief die verder wel uitblonk in het maken van slechte grappen over de film. Maar ook vriendinnetje P. en ik konden niet meer nog een hoofdstuk doorstaan.
De mensen in de zaal slaakten dan ook een collectieve zucht van verlichting toen bleek dat de film echt afgelopen was. ‘Wat voor cijfer geven we dit?’ vroeg ik aan vriendlief en vriendinnetje P toen we naar ons beoordelingsformuliertje keken, ‘Minder dan een 1,’ riep vriendlief vrolijk. Ter verduidelijking; een 1 stond voor héé’l slecht. En dus kreeg-ie van vriendinnetje P. en mij ook een 1.
Ik ben ernstig aan ‘t overwegen of ik niet een t-shirt voor ons moet laten maken met als tekst ‘We survived the Portuguese Nun.’
‘En nu eerst een borrel,’ riep vriendlief die zo snel mogelijk de zaal uitbeende. En dat deden we. Met nog pijn in de kaken van ‘t lachen. Nee, deze filmavond vergeten we niet zo snel. Al slaan we volgend jaar alles wat te maken heeft met Portugese nonnen over.
Geef een reactie