Eén van mijn favoriete Nederlandse thrillerschrijvers is nog altijd Marion Pauw. Zij weet als geen ander de één na de andere bestseller af te leveren. En haar nieuwste, ‘Tijgerlelie’, is geen uitzondering. En dit is vooral een aanrader voor lezers die houden van beklemmende, psychologische thrillers.
>> Ook ‘Vogeleiland’ van Marion Pauw is een aanrader
Tijgerlelie
Het begint allemaal zo gezellig. Vol enthousiasme vertrekt de half-Spaanse Lili met haar vijf huisgenoten naar de Pyreneeën. Haar oom heeft haar gevraagd twee maanden op El Refugio te passen, zijn hotel dat in de wintermaanden door hevige sneeuwval afgesloten raakt van de bewoonde wereld.
Op het allerlaatste moment besluit een van de huisgenoten een oude schoolvriendin mee te vragen, de flamboyante Monica. De rest reageert welwillend, maar door Monica’s aanwezigheid verandert de groepsdynamiek en er ontstaat een toxische sfeer. Lili valt steeds meer buiten de groep en op een avond loopt het zo vreselijk uit de hand dat er een dode valt.
Zeventien jaar later kampt Lili mentaal nog steeds met de gevolgen van het traumatische verblijf in de Pyreneeën. Als ghostwriter leidt ze een anoniem en geïsoleerd bestaan en antidepressiva houden haar op de been. Wanneer een van Lili’s oud-huisgenoten zelfmoord pleegt, besluit ze de anderen te confronteren met het verleden. In flashbacks komen we te weten wat er nu echt is gebeurd …
Het begint meteen goed …
En wat ik al eerder schreef: het begint echt goed. Lilli voelt zich in eerste instantie gelukkig bij haar huisgenoten in Zwolle. Samen vormen ze hechte vriendengroep die het natuurlijk naar de zin gaat hebben in dat verlaten hotel. Maar je voelt al dat alles misgaat wanneer één van die huisgenoten aankondigt dat ene Monica meegaat. Hij kent haar nog van vroeger, ze is nu in een gevaarlijke situatie beland en ze heeft een vluchtplek nodig. Nou, dat is dat hotel in Spanje.
Op de heenreis naar Spanje ontmoet de groep Monica en waar Lilli meteen een ongemakkelijk gevoel krijgt van Monica, is de héle groep meteen in de ban van deze mysterieuze jonge vrouw. Ze zijn zo erg in de ban van haar dat ze hun trein missen en Lilli met de bagage laten zitten.
Dan gaan natuurlijk alle alarmbellen al af.
Verlaten hotel
En die alarmbellen gaan nog harder rinkelen wanneer Lilli en uiteindelijk de rest van het gezelschap het hotel bereikt. En dit is zo’n lekker spooky jaren zeventig hotel dat je doet denken aan het doodenge hotel in ‘The Shining.’ En dat wordt alleen maar erger wanneer het weer omslaat en ze compleet zijn ingesneeuwd. Dat draagt bij het aan een claustrofobische sfeer wanneer alles van kwaad tot erger gaat. De vriendengroep – die eigenlijk ook vreselijk was en is – wordt ronduit vijandig, Monica is een regelrechte trut en je krijgt medelijden met Lilli.
Je weet dat dit alleen maar slecht gaat aflopen in dat verlaten hotel. Met zulke vrienden heb je geen vijanden nodig.
Huisgenoten
Tussendoor volgen we Lilli ook zoveel jaar later. Ze is nog steeds op de vlucht voor haar verleden, schrijft intussen een autobiografie over een zelfbenoemde goeroe en wil geen enkele vaste relatie aangaan. Totdat die eerdere huisgenoot zelfmoord pleegt. Dan pas zoekt ze die andere oud-huisgenoten. Overigens zijn deze mensen nog steeds ronduit onsympathiek. Als lezer kun je niet echt begrijpen waarom Lilli ooit bevriend wilde zijn met deze mensen.
Het was leuker geweest wanneer deze vriendengroep zonder Lilli lekker was achtergebleven als geesten in dat verlaten hotel. Maar dat terzijde.
Spanning
Maar vooral in de flashbacks naar vroeger is er spanning te voelen. Stukje bij beetje weet Pauw de sfeer steeds enger, beklemmender en gevaarlijker te maken. Tot we in het laatste deel te weten komen wat er uiteindelijk is gebeurd. En dat is huiveringwekkend. Je zou bijna nooit meer aan een vriendengroep beginnen.
Maar het levert een beklemmende, psychologische thriller op. Perfect voor op het strand, het terras of lekker op de bank. Laat dat maar aan Marion Pauw over.
Tijgerlelie van Marion Pauw is nu verkrijgbaar in de (online) boekhandel
Geef een reactie