Lieve mensen, wat was het afgelopen spannend in de eerste en tweede halve finale van het Eurovisiesongfestival. Helaas ging Nederland niet door, maar gelukkig zijn er nog genoeg goede inzendingen over. Benieuwd? Hier een voorbeschouwing van de finale van het Eurovisiesongfestival 2023. Wie maakt kans op de winst, wat zijn de twijfelgevallen en tijdens welke act kun je rustig naar de wc? Je leest het hier.
Oostenrijk: Who the hell is Edgar? – Teya en Salena
Een aanstekelijk nummer over horrorschrijver Edgar Allan Poe dat onmiddellijk blijf hangen? Dat is ‘Who The hell is Edgar.’ Probeer maar eens geen ‘Poe, Poe, Poe’ mee te zingen. Op z’n Engels dan he?
Een beetje gek, maar wel lekker. Gaat niet winnen, maar wat is het leuk.
Portugal: Ai coração – Mimicat
De Portugese act dit jaar? Dit is een soort van Moulin Rouge, maar op z’n Portugees. Mix dat met Portugese danskunst, een vrolijk nummer en een goede stem en je hebt een eigenzinnige act. Dat kunnen alleen maar die Portugezen bedenken. Al zullen sommige mensen blij zijn dat ze na drie minuten de hysterisch rode nachtclub kunnen verlaten.
Zwitserland: Watergun – Remo Forrer
Dan hadden we ook nog het anti-oorlogslied ‘Watergun’ van de Zwitserse inzending Remo Forrer. Ingetogen nummer, een tekst om over na te denken, een sterke stem … Europa had wel zin om na te denken en liet ‘m doorgaan. Maar gaat het winnen? Natuurlijk niet. Dit is een middenmoter.
Polen: Solo – Blanka
Polen neemt dit jaar de categorie ‘meezingbare irritante zomerliedjes’ voor z’n rekening. Denk aan een volstrekt oppervlakkig zomerdeuntje met Spaanse invloeden. Nog erger? Blanka kan niet zingen. Gelukkig kan ze wel dansen. Al is daarin Nora Kirel van Israël gewoon beter. Hoe dan ook, sla deze zonnesteek maar over. Beter voor je oren.
Servië: Samo mi se spava – Luke Black
Alsof Graaf Dracula dit keer is wakker geworden in Servië in plaats van het altijd gezellige Transsylvanië. Dat is de inzending van Servië dit jaar. Het is – ehm – nogal spooky. En waar klimt de zanger eigenlijk uit op het podium? Is het een bloem? Een embryo? Een klodder sperma (zo noemde een journalist van het AD )? We zullen het wel nooit weten …
Frankrijk: Evidemnent – La Zarra
Om maar even met de deur in huis te vallen: Frankrijk kan dit jaar zomaar in de top5 belanden, want mensen, wat heeft Frankrijk z’n best gedaan. Het nummer van La Zarra begint traditioneel, een beetje chanson-ish zelf, maar daarna komen de beats erin en krijgen we een dansbare, licht kunstzinnige oorwurm voorgeschoteld. Daarbij zingt La Zarra ook nog eens prima en staat ze op een soort van Eiffeltoren.
Heuse Franse glorie.
Cyprus: Break a broken heart – Andrew Lambrou
Wolvengehuil. Zo kun je de Cypriotische inzending nog het best omschreven. Maar dan wel gemaakt door een team van Zweedse hitschrijvers en gezongen door een man die zo de hoofdrol kan spelen in een actiefilm. De jongere meiden en gays zijn – zo heb ik mij laten vertellen – al om. Wolvengehuil of niet.
Spanje: Eaea – Paloma Blanca
‘WAT IS DIT?’ appte een vriendin mij na het horen van de Spaanse inzending. Goede vraag, want de inzending van Spanje moet je zeker een paar keer horen én zien om te begrijpen wat je voor je hebt. Tenminste, ik moest het zeker drie keer aanhoren.
Dit is namelijk een flamenco nummer met een hedendaagse twist. Dat zal niet ieders kopje thee zijn (die vriendin bestempelt het nog steeds als ‘gekrijs’), maar het is in ieder geval wel anders dan anders. Kunstzinnig ook. Een welkome afwisseling tussen alle obligate popdeuntjes. Als je er eenmaal aan gewend bent.
Zweden: Tattoo – Loreen
Weet u nog? In 2012 won Loreen het Eurovisiesongfestival met ‘Euphoria.‘ En mensen, wat een knaller van een hit werd dat die zomer. En grote kans dat dit ook het geval is met ‘Tattoo’, want met dit nummer doet Loreen weer mee aan het Songfestival voor Zweden.
>> Overigens behoort ‘Euphoria’ tot mijn top 10 van favoriete ESF-winnaars
In de verte lijkt het nummer én de act wel wat op ‘Euphoria’, maar wat kan ons het schelen. Dit nummer is weer een dancefloor killer, je zingt het zo mee en Loreen maakt er weer een heus spektakel van. En mensen, zingen kan ze. En dansen ook. De gedoodverfde winnaar? Mwah. Misschien lijkt het daarvoor iets teveel op Euphoria … Maar zeker Top 3.
Albanië: Albina & Familja Kelmendi – Duje
Albina is een bekende zangeres in Albanië en komt uit een muzikale familie. En met die familie vormt ze dit jaar op het podium de Albanese Kelly Family. Ze zingen een ronduit melodramatisch deuntje dat je zelfs niet wil horen in het plaatselijke Albanese restaurant. Maar er zijn genoeg liefhebbers, want niet voor niets is dit door naar de finale. Alleen leuk met veel wijn op. Of als je naar de wc moet.
Italië: Due vite – Marco Mengoni
In 2013 deed Marco Mengoni al mee met het Eurovisiesongfestival met het prachtige L’Essenziale. Dit jaar mag-ie weer uitkomen met de ballad ‘Due vite.’ Heel eerlijk? Ik hou van de stem van Marco en het nummer is best aardig. Maar hebben we zoiets ook niet in 1998 gehoord? Nee, hiermee gaat Italië het niet winnen. Doe mij maar L’Essenziale. Sorry Marco.
Estland: Bridges – Alika
Bridges van de jonge Alika is echt een ouderwetse ballad. En ook nog eens geproduceerd door Wouter Hardy, één van de schrijvers van ‘Arcade.’ Al ging dat niet even goed.
Soit. Dit is een ballad met een moderne twist. En met piano, strijkers en een zangeres die graag – zou ze Frans zijn – zucht tussendoor. De sfeer van dit nummer kun je misschien dan ook het best omschrijven als ‘filmisch.’ Een verademing tussen al het Songfestivalgeweld. Heeft die Wouter toch weer goed gedaan.
Finland: Cha Cha Cha – Käärijä
En dan hebben we één van de kanshebbers voor de winst en dan heb ik natuurlijk over Finland. Het is een beetje Hatari–achtig. Hard, metal, met een goede beat en een ontblote borst. Tel daar een groen jasje bij op en je hebt – wel ja – een gedenkwaardige act.
Een soort van Kermit de Kikker on speed.
Dit nummer zing je zo mee (niet dat dát heel ingewikkeld is), blijft veel te lang in je hoofd hangen en de act met de ballroomdansers is ronduit campy. Finland is de Rivella van het Eurovisiesongfestival van dit jaar. En het kan nog gaan winnen ook. Terecht, dit is de portie vrolijkheid die we nodig hebben in Europa.
Tsjechië: My Sister’s Crown – Vessna
In de Tsjechische inzending ‘My Sisterś Crown’ van Vesna wordt de sterke vrouw bezongen. Het is een beetje Russian Woman (al mag Rusland nu niet meer meedoen), maar met een moderne Tsjechische insteek.
En dat werkt. De zangeressen zingen geweldig en de act staat als een huis. Wel een héél roze huis, want de roze kleuren gaan van je scherm spatten.
Australië: Promise – Voyager
Australië levert een lekker nummer dat je zo mee blèrt. Is het bijzonder? Nee, maar het nummer, de act én de band zijn cool. Plus, ze hebben glitterkleding aan. En laat ik nu net een sucker zijn voor glitters. Rocken met Australiërs. We doen het ermee.
België: Because of you – Gustaph
Dat België doorging was het beste nieuws van de avond van de tweede halve finale van het Eurovisiesongfestival. Want mensen, Gustaph is één van de vrolijkste en best zingende deelnemers van deze editie. Natuurlijk wel met een hoed op zijn hoofd, waardoor hij al de bijnaam ‘Boy George’ kreeg. Maar wat kan het schelen. Zijn nummer is een heuse nineties dansvloerstamper waar je vrolijk van wordt. En vanavond dansen we gewoon weer mee.
En let ook even op de – daar is-ie weer – de roze broek.
Armenië: Future Lover – Brunette
Eén van de acts die ik al zag bij Eurovision in Concert, was de Armeense Brunette en ik was meteen overtuigd. Het lijkt erop dat dit in eerste instantie een ingetogen nummer is, maar dan gaat Brunette een stukkie rappen en wordt het zowaar een artsy nummer. Dat zal niet ieders kopje thee zijn, maar ik hou ervan.
Moldavië: Soarele și luna – Pasha Parfeni
Moldavië heeft dit jaar een hysterische act. Het is een mix tussen veel beats, rare dansjes en gekke outfits. Het heeft nogal een hoog ‘what the ..’ – gehalte …En is dat nou – mogen we dat nog zeggen – een rond dansende dwerg die de fluit bespeelt? Zou zomaar kunnen, want det nummer en de act zijn gebaseerd op volksverhalen. Ik geloof het meteen.
Maar ga nog even niet wijn halen, want dit is drie minuten lang vermaak.
Oekraïne: Heart of Steel – Tvorchi
Oekraïne won natuurlijk vorig jaar het Eurovisiesongfestival, maar door die rottige oorlog waren zij natuurlijk niet in staat om het te organiseren. Gelukkig hebben ze dit jaar toch besloten mee te doen. En alleen al daarom gunnen we dit nummer een paar punten.
Is de inzending bijzonder? Mwah, maar dit nummer met invloeden uit de dance en kerkmuziek, heeft best een lekkere laidback vibe. En het moet gezegd: de zanger kan zingen. Twaalf punten voor de Oekraïners die gewoon doorgaan. Ondanks die rottige oorlog.
Noorwegen: Queen of Kings – Alessandra
Dit jaar gaat Noorwegen ook hoog eindigen. Denk aan een stoere Viking meid die in een glimmend pakkie ‘Queen of Kings’ zingt. Je verwacht ieder moment dat de cast van Vikings het podium op stormt.
Hoe dan ook, denk aan trommels, beats en veel – ehm – Viking invloeden. Dat kan al snel cheesy worden, en dat is het ook wel een beetje, maar die Alessandra kan wel zingen. Vooral die hoge noot aan het einde doet het ‘m. Een van de stoerste inzendingen van het jaar.
Duitsland: Blood & Glitter – Love of the Lost
Hoewel, we hebben Duitsland ook nog. Tijdens Eurovision in Concert was ik vastbesloten om Duitsland niet leuk te vinden. Een paar onooglijke glamrockers slash punkers met een te luid nummer? Dacht het niet.
Tot ik het hoorde.
Het is een beetje Rammstein, een beetje poppy en ze nemen zichzelf niet al te serieus. Best bijzonder voor Duitsers. Hoe dan ook, ik sprong op en neer, zong een paar woorden mee en besloot dat Duitsland dit jaar best te doen is.
Litouwen: Stay – Monika Linkytė
Om maar even met de deur in huis te vallen? ‘Stay’ is een obligate ballad. Heb je waarschijnlijk al honderd keer gehoord. De kans dat-ie doorgaat naar de halve finale was dan ook bijzonder klein. Dachten we. Maar niets is minder waar, want Monika mag het ook galmen in de finale. En galmen kan ze.
Israël: Unicorn – Noa Kirel
En dan nu de favoriet van mijn jongste dochter: Israël. Het nummer is ook geliefd bij de bookmakers en dat is best te begrijpen. Noa Kirel heeft een aardige stem, ziet er fraai uit, kan goed dansen en ‘Unicorn’ is zo’n radiovriendelijk dansbaar liedje dat zomaar veel jongeren kan aanspreken.
En het moet gezegd: dit nummer heeft – ondanks die mallotige tekst en het gevoel alsof er drie liedjes in een nummer zijn gepropt – een perfecte staging. Het heeft zelfs ‘Fuego’ achtige vibes (werd tweede in 2018). ‘You wanna see me dance?’ zal je nog lang bijblijven. Vooral de backflip erna. Enfin, kijk zelf maar.
Kan zomaar in de top 5 belanden.
Slovenië:
Slovenië komt dit jaar met een obligaat rock meets pop nummer. Het zijn dan wel weer sympathieke jongens zijn die er goed uitzien. Ook wat waard. En oh ja, de bassist is half Nederlands. Alleen al daarom een paar punten.
Kroatië: Mama ŠČ! – Let 3
Kroatië stuurt dit jaar hun eigen Village People naar het Songfestival. Militaire uniforms, rokken, brede snorren … Doet het je ergens aan denken? Het is inderdaad een anti-oologsnummer.
Als dit geen satire meets avantgarde meets YMCA is, dan weet ik het niet ook meer. Laten we het er maar op houden dat de act kleurrijk is. En het is zo afwijkend en anders dat het in ieder geval opvalt.
Verenigd Koninkrijk: I Wrote a Song – Mae Muller
Wraaknummers die geïnspireerd zijn op je ex. Het is een genre. Vraag Taylor Swift maar. Anyway, daar doet de Engelse inzending ook aan. Zij zingt vrolijk over haar ex die verschrikkelijke dingen uitspookte en daar kun je dus prima liedjes over schrijven. En dat resulteert in een vrolijk, dansbaar nummer dat je zo meezingt. Ik wel in ieder geval.Taylor Swift zou het vast goedkeuren.
Geef een reactie