Nog even wachten en dan barst het Eurovisiesongfestival los. En dat betekent dat ik – net als in voorgaande jaren – weer de inzendingen met jullie doorneem. In het blog ‘Eurovisiesongfestival 2023: De inzendingen #3’ gaan we eens lekker luisteren naar de inzendingen van Malta, Servië, Letland, Portugal, Ierland, Kroatië en Zwitserland. En er zitten – ehm – bijzondere inzendingen tussen.
Check hier de eerdere blogs:
Lees hier over de inzendingen van Albanië, België en Oekraïne
Hier vind je meer over de inzendingen van Zweden, Noorwegen, Denemarken, Italië, Spanje en Tsjechië
En hier vind je een review over Eurovision in Concert
Malta: Dance (your own party) – The Busker
Oké mensen, ik vond dit nummer in eerste instantie niet echt gedenkwaardig. En alles wat er omheen zat – video, songtekst and all – ook niet.
Tot ik dat live optreden zag tijdens Eurovision in Concert. Het nummer bleek live aanstekelijk en dansbaar, de saxofoon was lekker en voor we het wisten was de hele zaal aan het springen. De stemming zat er lekker in.
Nooit verwacht, wel lekker. Ik ben om.
Servië: Samo mi se spava – Luke Black
Je kunt veel van Servië zeggen, maar niet dat ze niet afwisselen. De ene keer sturen ze een ballad, de andere keer weer drie amazones on speed en de laatste keer kregen een soort van satire voorgeschoteld.
Dit is meer een donkere inzending. Alsof Graaf Dracula dit keer is wakker geworden in Servië in plaats van het altijd gezellige Transsylvanië. Het is – ehm- nogal spooky. Dat zal niet iedereen aanspreken, maar de gothic liefhebbers onder ons gaan blij worden. Het is in ieder geval – ehm – anders.
Letland: Aijā – Sudden Lights
Ook Letland heeft dit jaar een nummer met rock-invloeden, zo hoorde ik tijdens Eurovision in Concert. Dat levert nogal een onsamenhangend nummer op. Met een zanger die vocaal nog wel eens uit de bocht vliegt. Snel vergeten. En gebruiken als plaspauze. Dat ook.
Portugal: Ai coração – Mimicat
De afgelopen jaren stuurt Portugal nogal eigenzinnige acts naar het Songfestival, maar je hoort mij niet klagen, want er zit soms veel leuks tussen. De meningen zijn dit keer alleen nogal verdeeld over de cabaret-act van Portugal. De Moulin Rouge, maar op z’n Portugees. Mix dat met Portugese danskunst, een vrolijk nummer en een goede stem en je hebt weer een eigenzinnige act. Dat kunnen alleen maar die Portugezen bedenken.
We hoeven ons in ieder geval niet te vervelen.
Ierland: We Are One – Wild Youth
Ieder jaar wil ik Ierland leuk vinden, want mensen – wat komt daar een talent uit voort. Bovendien wonnen ze nog wel eens in het verleden. Dat gaan ze dit jaar niet doen. Bij lange na niet.
Maar de band is sympathiek en We Are One is zo’n suikerzoet Eurovisie-nummer dat zich snel in je hoofd nestelt. Geloof mij, na drie wijn brul je mee. Maar of het doorgaat naar de finale? Kleine kans.
Kroatië: Mama ŠČ! – Let 3
Kroatië gaat dit jaar ook voor een eigenzinnige act. Zij sturen hun eigen Village People naar het Songfestival. Militaire uniforms, rokken, brede snorren … Doet het je ergens aan denken?
Als dit geen satire meets avantgarde meets YMCA is, dan weet ik het niet ook meer. Laten we het er maar op houden dat de act kleurrijk is. En het is zo afwijkend en anders, dat het nog wel eens heel populair kan gaan worden.
Zwitserland: Watergun – Remo Forrer
Dan hadden we ook nog het anti-oorlogslied ‘Watergun’ van de Zwitserse inzending Remo Forrer. Ingetogen nummer, een tekst om over na te denken, een sterke stem … Maar dan in deze tijd een anti-oorlogslied? Ik weet nog steeds niet wat ik daarvan vind.
Geef een reactie