Vorig jaar las ik met veel plezier ‘Als de koning sterft’ van auteur Elina Backman en de opvolger ‘Als het spoor dood loopt’ is net zo vermakelijk. Dit is dan ook een aanrader, want geloof mij: je gaat met een rotgang door deze vlot geschreven thriller.
Als het spoor dood loopt
Goed, eerst even terug naar dat plot. Drie jonge mannen maken een documentaire over een charismatische kluizenaar die op schapeneiland Lammassaari (schitterende locatie trouwens) woont, dicht bij het centrum van Helsinki. In korte tijd verdwijnen twee van de drie mannen, en als het lichaam van een van hen wordt gevonden in een nabijgelegen natuurreservaat komt de politie in actie. Rechercheur Jan Leino en zijn team
worden op de zaak gezet.
Voormalig journaliste Saana Havas hoort over de verdwijningen op Lammassaari en ze besluit een truecrimepodcast te beginnen om de zaak te bestuderen. In eerste instantie wijst alles op een ongeluk, of misschien zelfmoord, maar dan vinden ze een aanwijzing dat de man is vermoord en komen ze op het spoor van iemand die jaagt op jonge mannen en vermoedelijk op zoek is naar een nieuw slachtoffer.
Los te lezen
Maar eerst even voor de mensen die zich afvragen of je het eerste deel moet lezen voordat je met dit verhaal begint? Nee, dat hoeft niet. Het verhaal staat op zichzelf en de personages worden voldoende uitgelegd. Bovendien wordt er niet veel verwezen naar het eerste deel. Je kunt dus prima het tweede deel lezen. Ook als je het eerste deel nooit las. Ook wel eens fijn.
Vlot geschreven
Wat het tweede deel wel gemeen heeft met het eerste deel? Het is ontzettend vlot geschreven. Hier ga je met een rotgang doorheen. De personages zijn aangenaam, de verhaallijnen niet énorm ingewikkeld en de schrijfstijl is ook niet al te moeilijk.
Verschillende perspectieven
En dat is best belangrijk, want het verhaal wordt vanuit meerdere perspectieven verteld. Niet alleen komen de perspectieven van Saana en Jan voorbij, maar ook van Jans collega Heidi, een therapeut, één van de verdwenen jongens en een voor ons nog onbekende vrouw. En aan het eind van het boek volgt er nog een perspectief van een intrigerend personage.
Tijdssprongen
Bovendien maakt Backmann gebruik van tijdssprongen. Zo volgen we de jongens voor de verdwijning en de zoektocht van Saana en de politie na de verdwijningen. Dat is best veel. En toch wordt het geen moment onoverzichtelijk. Waarvoor hulde.
Spannend?
Maar de grote vraag is of het ook spannend is? Mwah. Dat valt mee. Het is geen hemeltergende, nagel bijtende spanning. Soms kabbelt het zelfs een beetje voort. De liefhebbers van die nagel bijtende spanning, moeten misschien hun heil dan ook ergens anders zoeken. Maar hou je van een lekker, vlot geschreven misdaadthriller met mooie locaties (ik wil nu ook naar Lammassaari) en een leuke plottwist aan het einde, dan zit je hier goed. Niet voor niets kijk ik al uit naar het derde deel in de reeks.
‘Als het spoor dood loopt’ van Elina Backman wordt uitgegeven door Uitgeverij Cargo en is nu verkrijgbaar in de (online) boekhandel.
Geef een reactie