Sommige vakanties brengen onverwacht iets extra’s, zoals onze jaarlijkse zomervakantie in Engeland. in 2015 en 2016. In 2015 behaalden de Conservatives van David Cameron de absolute meerderheid in het Britse Lagerhuis. Dat maakte het voor de Britse premier gemakkelijk om een belofte naar bepaalde partijgenoten in te lossen en de kiezers te beloven dat er voor 2017 een raadgevend
referendum over het EU-lidmaatschap van het Verenigd Koninkrijk zou komen.
>> Lees meer over de serie ‘This England’
Leave
Op dat moment waren wij dus in Engeland en we waren via de nieuwsbulletins van de BBC getuige van de onrust die alleen al die belofte veroorzaakte. Maar dat bleek nog niets vergeleken met de totale chaos die een jaar later ontstond toen dat referendum duidelijk maakte dat de Britse kiezer met een krappe
meerderheid vóór uittreding had gekozen. Verslagenheid, ongeloof en pure wanhoop: dat bracht de
BBC dagenlang in beeld. En natuurlijk ook, dat moet gezegd, de triomfantelijke gezichten van
diegenen die voor leave hadden gestemd. Hoe dan ook, wij beseften dat we deelgenoot waren van
een historisch moment.
Vier jaar later
De serie This England begint vier jaar later, op het moment dat Brexit eindelijk (na drie keer uitstel)
een feit is. Boris Johnson is dat inmiddels ruim een half jaar premier en we zien hem in de eerste
scenes uitbundig feest vieren met zijn partijgenoten. Eindelijk zijn ze verlost van de knellende banden
met de Europese Unie. Vanaf nu gaan ze voor niet minder dan ‘Make Britain Great Again!’
Dat er zich intussen in het Chinese Wuhan een ramp aan het voltrekken is, hebben ze dan nog niet
door en dat zal nog een tijdje zo blijven. Ook als Corona in enkele weken tijd uitgroeit tot een heuse
pandemie, die in steeds meer (Europese) landen levens kost. Alle signalen dat de pandemie al snel
het Kanaal zal oversteken en ook in het Verenigd Koninkrijk zal toeslaan, worden achteloos
genegeerd. Johnsons regering heeft belangrijker dingen aan het hoofd, zoals het opnieuw inrichten
van het Britse bestuur.
Meer geïnteresseerd in privé-leven
Opvallend genoeg lijkt Boris Johnson zich ook daarvoor amper te interesseren. Terwijl zijn ministers
zich onder leiding van Dominic Cummings – toch feitelijk niet meer dan politiek adviseur – druk
maken over partijpolitieke aangelegenheden en de eerste gevallen van Corona zich aandienen, is hij
vooral druk met privé-aangelegenheden. Het schrijven van een biografie van Winston Churchill
bijvoorbeeld. En als hij al aan de vergadertafel geroepen wordt, lijken de onderwerpen hem nooit
echt te interesseren.
Tekst gaat hieronder door
Twee verhalen-in-één
This England zou je twee-verhalen-in-één kunnen noemen. Allereerst is het een haast absurd portret
van de man die ooit immens populair was bij de Britse bevolking maar die in werkelijkheid niet de
capaciteiten of persoonlijk had om het land te leiden, zeker niet tijdens een pandemie. Dat tekort
lijkt hij voortdurend te camoufleren met uitgebreide citaten uit het werk van Shakespeare, Churchill
en Griekse klassiekers. Maar Johnson faalt niet alleen als premier; ook als vader van de kinderen uit
eerdere relaties lijkt hij te hebben afgedaan. Als zijn huidige verloofde. Carrie Symonds, zwanger is,
wil hij dat per sé eerst zelf aan zijn kinderen vertellen voordat de pers het nieuws krijgt. Maar wat hij
ook probeert, die kinderen krijgt hij niet aan de telefoon.
Worsteling van de NHS
Maar het meest dramatisch is toch wel het verhaal over de worsteling van de NHS, de Britse
gezondheidszorg, met de pandemie. Door eerdere bezuinigingen op die gezondheidszorg is er
meteen al een tekort aan zowat alles; testmateriaal, mondkapjes, schorten. En zoals wij dat ook in
Nederland moesten ervaren, bleken die voorraden niet zo snel aan te vullen. Dat brengt zorgt ervoor
dat Johnsons regering meer dan eens het officiële beleid moet aanpassen, met alle veiligheidsrisico’s
van dien.
Indrukwekkende beelden
Dat levert vooral vanaf de derde aflevering een niet aflatende reeks van vreselijke beelden uit diverse
ziekenhuizen op, maar mensen gedwongen worden een verklaring van niet-reanimeren te tekenen,
waar mensen sterven zonder de aanwezigheid van geliefden, waar dokters familieleden telefonisch
op de hoogte brachten van weer een sterfgeval. Een van de reviews in de Britse pers kopte dat je een
sterke maag moest hebben om deze serie van begin tot eind te bekijken. Dat is misschien wat sterk
uitgedrukt, maar indrukwekkend zijn al die beelden wel.
‘This England’
De titel ‘This England’ is afkomstig uit een gedicht dat in Shakespears drama Richard ll is te vinden. Je
zou dat gedicht een lofzang op het krachtige Britse rijk kunnen noemen. Maar het feit dat Johnson
(een rol die op geweldige manier door Kenneth Branagh wordt vertolkt) die woorden aan het slot van
de serie uitspreekt, tegen de achtergrond van alle ellende die ik hiervoor heb beschreven, doet
vermoeden dat de scenarioschrijver ze vooral op een cynische manier bedoelt. Want het Engeland
dat de dichter beschrijft lijkt op geen enkele manier op het Engeland dat we dan hebben leren
kennen.
‘This England’ is nu te zien op MyLum
Lees ook de andere reviews van Bert:
– Italiaanse misdaadserie ZeroZeroZero: razend spannend, maar ook meedogenloos in het kwadraat
– Het tweede seizoen van de Zweedse serie ‘Before we die’: Spannend, maar is ‘t ook goed?
– ’22 Juli’: Het systeem faalde, ruim zeventig mensen vonden de dood
– Aflevering vijf ‘The Marco Effect’ van serie Q: boeiend maar minder overtuigend
– Wisting kan opnieuw bekoren
– Recensie: Finse misdaadserie ‘Man in Room 301’ – Schuld en boete op het Finse platteland
– Franse serie ‘VTC’ – Levensgevaarlijk koerierswerk in nachtelijk Parijs
– The Responder – In Liverpool is het niet alleen ’s nachts aardedonker
– GROW – Van beurshandelaar tot drugsdealer
– Review Face to Face 2: Psychotherapeut op jacht naar beroepsmoordenaar
Geef een reactie