Het gaat misschien wat ver om de Finse misdaadserie ‘Man in Room 301’ een moderne vertaling van
Dostojevski’s klassieke roman ‘Schuld en boete’ te noemen, maar gelijkenissen zijn er zeker. Met
name Seppo Kurtti, een van de hoofdpersonen, zou best kunnen doorgaan voor een moderne
Raskolnikov. Allebei hebben ze een misdrijf op hun geweten, allebei doen ze jarenlang hun best hun
handelen te rechtvaardigen en bij allebei krijgt uiteindelijk schuldbesef de overhand en willen zij
niets anders meer dan boete doen.
>> In Nederland was de Finse misdaad serie ‘Man in Room 301 ‘ al te zien bij de NPO. Niet gezien? Dan kun je ook terecht bij MyLum
Finse misdaadserie Man in Room 301
Maar goed, eerst maar eens het verhaal. ‘Man in Room 301’ hoort weliswaar thuis onder de noemer
‘crime’, maar is toch vooral een familiedrama. Dat drama beleeft een eerste dieptepunt als in 2007
de peuter Tommi wordt doodgeschoten. Tommi is het zoontje van Seppo en zijn vrouw Olivia.
Officieel, wel te verstaan, want al snel blijkt dat Seppo niet de verwekker is maar zijn broer Mikko. Hij
en Olivia hebben dus niet alleen samen een kind; ze hadden ook al min of meer besloten dat ze
voortaan samen verder zouden gaan, totdat Mikko’s vrouw Leena vertelt dat zij zwanger is. Dat
verandert alles, samen met Tommi’s dood natuurlijk. Dit alles speelt zich af tijdens wat een gezellig
familieweekend op het Finse platteland had moeten worden.
Maar je begrijpt natuurlijk wel dat ook hier de schijn meer dan behoorlijk bedriegt. De spanningen in
het huwelijk van Mikko en Leena, van Olivia en Seppo, Seppo’s drankprobleem en ergens op de
achtergrond ook nog de boosheid van beide broers om de manier waarop hun vader Risto jaren
geleden hun doodzieke moeder in steek liet voor Eeva, de vrouw met wie hij sindsdien samen is.
De Wet van Murphy
En dan slaat de Wet van Murphy toe. Je kent ‘m misschien wel: ‘Anything that can go wrong, will go
wrong.’ Olivia en Mikko hebben zich samen afgezonderd aan de oever van het meer om de
onverwachte ontwikkelingen in Mikko’s huwelijk te bespreken en Seppo, die op Tommi zou passen,
doet na het drinken van een halve fles wodka even een dutje op de bank. Als hij wakker wordt, is
Tommi verdwenen.
Wat dan gebeurt, zal de levens van alle familieleden voorgoed veranderen. Seppo gaat in het bos op
zoek naar zijn zoon, vindt ‘m maar ziet vlakbij ook een jongen met een jachtgeweer staan die Tommi
onder schot neemt. Het blijkt Elias Leppo te zijn, zoon van de buren en een puber die we zonder
aarzelen het predicaat ‘probleemkind’ zouden geven. Er ontstaat een worsteling, het geweer gaat af
en Tommi ligt levenloos op de grond. Wat dan gebeurt, valt allemaal onder de noemer
‘onvergeeflijke poging tot rechtvaardiging’. Meer vertel ik daar niet over; dat zou een paar spoilers te
veel zijn.
Twaalf jaar later zien we een haast spiegelbeeldig gebeuren: de familie Kurtti gaat op vakantie naar
Griekenland. Dat wil zeggen: Risto en Eeva samen met Mikko, Leena en hun twaalf jaar oude zoon
Kalle. Opnieuw doet met name Risto zijn best om de schijn van happy family op te houden, maar dat
mislukt al snel als hij in het hotel een jongeman ziet in wie hij Elias Leppo meent te herkennen: de
man in kamer 301. Als blijkt dat deze jongeman bevriend raakt met zijn kleinzoon Kalle, slaan bij
Risto alle stoppen door. Doodsbang is hij dat de geschiedenis zich zal herhalen en dat wil hij koste
wat het kost voorkomen, zeker als hij heimelijke whatsappjes krijgt van Elias met boodschappen als
‘Zijn je kleindochters veilig?’
De cirkel is rond …
Die kleindochters, de dochters van Seppo en Olivia, zijn op dat moment gewoon thuis in Helsinki en
zijn zich van geen kwaad bewust. Dat geldt echter niet voor Seppo. Hij is inmiddels gestopt met
drinken, maar dat heeft zijn huwelijk met Olivia niet kunnen redden. Als hij door Risto op de hoogte wordt gebracht van de dreiging die ergens boven de familie hangt, begint ook hij een zoektocht naar
de ogenschijnlijk wraakzuchtige Elias. Die brengt hem dan weer in Griekenland, dan weer in Helsinki,
maar veel succes heeft hij aanvankelijk niet. Dat zijn dochters niettemin gevaar lopen, weet de kijker
dan inmiddels wel. Het verhaal eindigt min of meer zoals het begon: mensen die op elkaar jaren, een
kind dat vlucht door de bossen en een jachtgeweer. De cirkel is dan rond.
De tekst gaat onder de video door
Een van de betere series …
‘Man in Room 301’ is een van de betere series die ik dit jaar gezien heb. Het verhaal is spannend,
overtuigt en dat geldt ook voor het acteerwerk. Klein puntje van kritiek: de typecasting heeft niet in
alle opzichten gewerkt. Voor de rol van Elias zijn twee acteurs geselecteerd: een voor de scenes in
2007 en een voor die in 2019. In 2007 heeft Elias rood haar, in 2019 is hij pikzwart. Volgens mij kan
dat niet. Maar dat is ook eigenlijk het enige wat ik aan te merken heb. Voor de rest vind ik de serie
namelijk een regelrechte aanrader.
De Finse misdaadserie ‘Man in Room 301’ is onder meer te zien op MyLum.
Lees ook de andere reviews van Bert:
– Review: ‘Faster than Fear’ – Jager verandert langzaam in prooi
– Review: In ‘Guilt’ is niets wat het lijkt
– Britse serie ‘Traces’: het verleden kan heel pijnlijk zijn
– Review: In ‘Guilt’ is niets wat het lijkt
– Review: het tweede seizoen van de Ierse serie ‘Blood’ bezorgde me hoofdbrekens
– Liar 2: De ultieme wraak van Laura Nielson
– Over de beperkte houdbaarheid van (misdaad)auteurs
– White House Farm: hoogmoed komt uiteindelijk tot de val
– Een ‘nieuwe’ Rebus – John Rebus: ‘The Lockdown Blues’
– Italiaanse misdaadserie ZeroZeroZero: razend spannend, maar ook meedogenloos in het kwadraat
– Het tweede seizoen van de Zweedse serie ‘Before we die’: Spannend, maar is ‘t ook goed?
– ’22 Juli’: Het systeem faalde, ruim zeventig mensen vonden de dood
– Aflevering vijf ‘The Marco Effect’ van serie Q: boeiend maar minder overtuigend
– Review: Wisting kan opnieuw bekoren
Geef een reactie