Zwarter dan zwart: ik zou niet weten hoe ik de Kroatisch-Oekraïense serie The Silence anders moest
typeren. ‘The Silence’ vertelt een verhaal over de handel in jonge meisjes en gedwongen prostitutie én
over de corruptie die daar vaak mee samengaat.
The Silence
De situatie is kort samengevat als volgt: de meisjes worden in Kiev op een gewiekste manier door een aantrekkelijke jongeman geronseld en door nietsontziende criminelen naar Osijek gebracht, waar zij ten prooi vallen aan hitsige oude(re) mannen. Dat speelt zich allemaal af in de onderwereld, letterlijk, maar daar blijft het niet altijd. Soms gebeuren er onvoorziene zaken en blijkt het nodig drastische maatregelen te nemen om ontdekking te voorkomen. Dan eindigen meisjes in de rivier of levenloos langs de waterkant met een spuit in hun arm. Als een ogenschijnlijk een ongelukkig geval van verdrinking of een zelfgekozen dood.
Argwaan …
Maar Vlado, rechercheur bij de politie van Osijek, krijgt argwaan. Hij denkt aanwijzingen te hebben
voor moord en begint een onderzoek. Dat richt zich aanvankelijk op een verwarde oude man, maar
als ook die op een niet-natuurlijke manier om het leven komt, staat de politie weer met lege handen.
Tot groot ongenoegen van commissaris Jakiç, die met verkiezingen in het vooruitzicht door de
politiek zwaar onder druk wordt gezet: er moet snel een dader worden aangewezen.
Een nieuwe lijn in het verhaal
Met de verdwijning van een derde meisje, Katja, begint een nieuwe lijn in het verhaal. Katja is het
nichtje van Olga Romantsjenko, de vrouw van politicus Ivan Horvatic. Zij begint een verbeten
zoektocht – misschien wat erg verbeten als het ‘slechts’ om een nichtje gaat – waarbij zij geholpen
wordt door Stribor Kralj, een journalist die wanhopig op zoek is naar een goed verhaal. Zijn baan
staat op het spel en hij heeft geld nodig omdat hij zijn huis dreigt te verliezen terwijl zijn vrouw
zwanger is.
Een wat merkwaardig verhaal
Zo ontspint zich een wat merkwaardig verhaal waarin de politie – lees: Vlado Kovac en zijn side kick
Vesna – steeds meer duidelijkheid krijgt over de verdwijning van de drie meisjes en de tandem Olga
Romantsjenko-Stribor Kralj op een minder orthodoxe manier dezelfde ontdekkingen doet.
Hoewel,dat ‘orthodox’ moet wel tussen aanhalingstekens worden gezet, want als ik één advies aan de kijker mag geven: vergeet alles wat je intussen geleerd hebt over de manier van werken bij de politie. Door het kijken naar Britse of Scandinavische bijvoorbeeld. Want in Kroatië gaat het blijkbaar anders. Daar
wordt geen arrestatieteam ingezet als er iemand gearresteerd moet worden. Daar mogen
verdachten door één enkele rechercheur worden verhoord, zonder dat daar een advocaat bij
aanwezig is. Daar krijgt een journalist inzage in officiële politiedocumenten … Afijn, de politie in
Kroatië lijkt lichtjaren achter te lopen bij hun collega’s in West-Europa.
Amateuristisch
Dat brengt me bij wat het langst bij me is blijven hangen: ik had regelmatig de indruk dat ik naar een
opvoering van de plaatselijke toneelvereniging keek. De hele gang van zaken, de dialogen: het deed
vaak nogal amateuristisch aan.
Het personage Vlado Kovac vond ik nog wel overtuigend, Olga Romantsjenko ook (zeker toen eenmaal duidelijk was waarom zij er zo op gebeten was de moordenaars van Katja te vinden). Maar politiecommissaris Jakiç bijvoorbeeld is ronduit een schertsfiguur, terwijl ook andere personages van bordkarton leken.
Wel vermaakt …
Toch heb ik me wel met deze serie vermaakt, al was het alleen al omdat ik eerst wilde weten wie
verantwoordelijk waren voor de ontvoeringen en later, toen dat eenmaal duidelijk was, of het kwaad
ook gestraft zou worden. Daarover wil ik hier niet veel kwijt – spoilers! – maar dat er uiteindelijk een
verrassende aap uit de mouw komt, kan ik wel verklappen.
Tot slot moet ik nog vermelden dat de serie gebaseerd is op een boek en dat de gebeurtenissen
daadwerkelijk schijnen te hebben plaatsgevonden.
De serie ‘The Silence’ is onder meer te zien bij MyLum
Lees ook de andere reviews van Bert:
– Review: ‘Faster than Fear’ – Jager verandert langzaam in prooi
– Review: In ‘Guilt’ is niets wat het lijkt
– Britse serie ‘Traces’: het verleden kan heel pijnlijk zijn
– Review: In ‘Guilt’ is niets wat het lijkt
– Review: het tweede seizoen van de Ierse serie ‘Blood’ bezorgde me hoofdbrekens
– Liar 2: De ultieme wraak van Laura Nielson
– Over de beperkte houdbaarheid van (misdaad)auteurs
– White House Farm: hoogmoed komt uiteindelijk tot de val
– Een ‘nieuwe’ Rebus – John Rebus: ‘The Lockdown Blues’
– Italiaanse misdaadserie ZeroZeroZero: razend spannend, maar ook meedogenloos in het kwadraat
– Het tweede seizoen van de Zweedse serie ‘Before we die’: Spannend, maar is ‘t ook goed?
– ’22 Juli’: Het systeem faalde, ruim zeventig mensen vonden de dood
– Aflevering vijf ‘The Marco Effect’ van serie Q: boeiend maar minder overtuigend
– Review: Wisting kan opnieuw bekoren
Geef een reactie