Wat heb ik nou net gelezen? Dat was mijn eerste gedachte toen ik de thriller The Dinner Guest van B.P. Walter had uitgelezen. Want wat een knotsgekke thriller is dit.
>> Ik dacht dat de thriller Zie Mij gek was. Toen had ik dit exemplaar nog niet gelezen:
The Dinner Guest
Maar voordat ik je vertel waarom dit een idiote, knotsgekke thriller is, even terug naar dat plot. En dat plot klonk heel lekker. Vier mensen bevinden zich namelijk in een eetkamer. Alleen overleeft één persoon het niet, maar wie is de dader?
Matthew: de perfecte echtgenoot.
Titus: de perfecte zoon
Charlie: de perfecte illusie.
Rachel: de perfecte vreemdeling.
Charlie en Matthew ontmoeten Rachel bij toeval in een boekhandel. Aanleiding voor Matthew om Rachel uit te nodigen voor zijn leesclub. Tot ergernis van Charlie.
Een paar maanden later vindt Charlie zichzelf terug naast het lijk van zijn man in de eetkamer terwijl Rachel 999 belt met het bloederige mes nog in haar hand.
Wat is er gebeurd tussen hen? En is Rachel wel verantwoordelijk voor de dood van Matthew?
Hoofdrolspelers
Wat volgt is een verhaal vol plotwendingen dat afwisselend wordt vertelt vanuit het perspectief van Rachel en Charlie. Rachel – afkomstig uit Yorkshire – doet op een dag een enorme ontdekking op Instagram en besluit naar Londen te vertrekken. Al snel ontdekken we dat ze haar best gaat doen om Charlie en Matthew te ontmoeten. Maar waarom? Dat blijft nog even onduidelijk.
Enter Matthew en Charlie. Op het eerste gezicht lijken ze het ideale koppel. Aantrekkelijk, rijk, van goede komaf … En dan ook nog eens een zoon die eveneens bij dit plaatje past. Een leven om jaloers op te zijn. Maar dat bestaan vertoont de eerste scheurtjes wanneer Rachel op het toneel verschijnt. Of waren die scheurtjes er al langer?
Compleet onsympathieke personages
Tegen die tijd hebben de meeste lezers al een gezonde antipathie ontwikkeld voor de hoofdrolspelers. Rachel is nogal een zeur, Charlie een snobistische ijdeltuit, Matthew een zelfingenomen academicus die zichzelf heel sympathiek vindt en een verwende zoon. En dan hebben we nog niet eens over de adellijke ouders van Charlie, twee snobs die zich ook nog eens bezig houden met schimmige zaakjes. Maar eigenlijk geldt dat voor de hele omgeving van dit tweetal. Op de peetmoeder van Charlie na. Zij is zo ongeveer de enige voor wie we nog sympathie kunnen opbrengen.
Toch doorlezen
Toch lees je door. Met dank aan de vele plotwendingen, want man – we gaan van de ene naar de andere cliffhanger. Al moet je soms wel even goed opletten, want er wordt nog nogal veel heen en weer gesprongen in de tijd. Dat is niet storend, maar erg gebeurt wel veel.
Gaandeweg wordt duidelijk wat Rachel van plan is, wie wat te verbergen heeft en hoe het gezin in elkaar stort. Net als je denkt dat het niet gekker kan, gebeurt er weer iets idioots.
Knotsgek einde
En dat leidt ons naar het knotsgekke einde waar ik zoveel over wil zeggen, maar niet kan omdat ik dan teveel weg geef. Maar laten we het er maar op houden dat het einde compleet ongeloofwaardig is. Vooral omdat het alles te maken heeft met de ongeloofwaardige motieven van de hoofdrolspelers. De auteur heeft namelijk nagelaten om eerder in het boek de motieven goed te onderbouwen.
Laten we dat dan ook maar niet hebben over het allerlaatste hoofdstuk. Dat lijkt helemaal uit de lucht te komen vallen en past bovendien absoluut niet bij de toon en sfeer van het boek. Geen idee wat auteur J.B. Walter bewogen heeft om dit te doen, maar erg handig was dit niet.
Toch haatte ik het boek niet. Dit is een heuse pageturner met ontelbaar veel plotwwendingen, cliffhangers en een lekkere dosis spanning. Maar of ik nog een boek lees van B.P. Walter? Daar moet ik nog even over nadenken.
Geef een reactie