Jaren terug las ik de uitstekende thriller ‘Ik reis alleen’ van Samuel Björk. Dat boek bleek het eerste deel uit een uitstekende trilogie. Maar hoe leuk, er is een nieuw boek uitgekomen in deze serie: ‘Sneeuwwit.’ Alleen is dit wel een zogenoemde prequel.
Prequel
In een prequel lezen we wat er vooraf gegaan is aan de trilogie. We zien hoe inspecteur Munch en Mia Kruger elkaar ontmoeten, hoe het team toen in elkaar zat en welke misdrijven ze moesten oplossen.
Sneeuwwit
En dat is een ronduit aangrijpend misdrijf. Het is 2001 en in een buitenwijk van Oslo zijn twee elfjarige jongens vermoord. Naast de twee lichamen wordt een dode rode vos gevonden. De zaak lijkt op een andere onopgeloste zaak uit Zweden. Holger Munch is hoofd van een nieuwe onderzoekseenheid en heeft een team van de beste rechercheurs. Maar dan wordt hij gebeld door de politieacademie, want ze hebben een buitengewoon getalenteerde studente die bij hun tests de hoogste scores haalde. Haar naam? Mia Krüger.
Munch toont de jonge Mia Krüger foto’s van beide plaatsen delict en ze heeft maar een paar minuten nodig om dingen te zien waar zijn team niet eens aan heeft gedacht. Dit is het begin van een mooie samenwerking en van een de meest bloedstollende jachten op een seriemoordenaar ooit…
Feest der herkenning
En natuurlijk is dit deel een feest der herkenning voor de lezers die al eerder de trilogie kennen. We herkennen bepaalde personages. Alleen zijn ze dan een stuk jonger. En voor de mensen die het niet gelezen hebben? Dit deel is een perfecte introductie op de trilogie. Het zorgt ervoor dat het karakter en de motieven van bepaalde personages net wat beter begrijpt.
Duister
Maar waar Scandinavische thrillers over het algemeen echt in uitblinken is natuurlijk de duistere sfeer en de aangrijpende misdrijven. ‘Sneeuwwit’ is hierop geen uitzondering. Hierin worden twee jongens dood aangetroffen en wordt de jacht geopend op een heuse seriemoordenaar die het al voorzien heeft op nieuwe slachtoffers. Intussen is het koud, donker en is er weinig reden tot vreugde. Dat geldt trouwens ook voor de privé-levens van de rechercheurs binnen het team
Langdradig
Een minpuntje? Af en toe wordt er van perspectief gewisseld en komen er andere, jongere personages aan bod. Aan het eind van het boek snappen we waarom ze eerder opdoken in het boek, maar deze passages halen soms de vaart en de spanning van het verhaal.
Afgeraffeld einde
Nog een minpuntje? Het einde voelde een beetje afgeraffeld. Alsof de auteur wilde zeggen: ‘als jullie willen weten hoe het afloopt, dan lezen jullie die trilogie nog maar eens.’ Geen gekke gedachte, maar wel een gemiste kans. Het was wel bevredigender geweest voor de lezer als de auteurs iets meer tijd en moeite in die laatste bladzijden had gestopt.
Maar ach, het zijn allemaal kleine details, want voor de rest is dit gewoon een prima, vlot geschreven thriller. Het leest als een trein. Misschien moet ik toch maar eens die trilogie herlezen.
‘Sneeuwwit’ van Samuel Björk is nu verkrijgbaar bij de (online) boekhandel.
Geef een reactie