Wat er eerder was – een groeiend aantal producties of een sterke toename van het aantal
streamingdiensten – is een typisch kip-en-ei kwestie. Feit is in ieder geval dat de laatste jaren met
name vanuit Scandinavië een indrukwekkende stroom crimeseries de wereld in gespuugd wordt.
Kwalitatief zijn die series echter lang niet allemaal indrukwekkend. Sterker nog, ik ben inmiddels wat
huiverig geworden voor de ronkende teksten waarmee weer een nieuwe ‘Scandi-noir’ wordt
gepresenteerd. Een serie de zich te midden van al dat crimegeweld echter prima staande houdt, is
Those Who Kill. Inmiddels is Those Who Kill 3 beschikbaar en de fans worden opnieuw niet
teleurgesteld
Vervolg
Feitelijk is seizoen 3 een vervolg op het vorige seizoen, maar dat hoef je niet gezien te hebben om
het verhaal te kunnen volgen. Het tweede seizoen draait om de – gruwelijke – moord op drie
jongemannen. Een dader wordt echter niet gepakt, wat het eind van dat verhaal wat onbevredigend
maakt.
Als seizoen 3 begint, is het vijf jaar later. Louise Bergstein, een gedragspsycholoog die als
zodanig ook optreedt als profiler, reist af naar Funen omdat Alice, de beste vriendin van haar moeder
haar om hulp gevraagd heeft. Een van de slachtoffers van vijf jaar geleden was haar zoon Markus en
zij wil dat Louise met haar kennis van forensische psychologie het team dat op de zaak zit, gaat
helpen. Je zou misschien verwachten dat deze politiemensen daaraan geen behoefte hebben – waar
bemoei je je mee? – maar niets is minder waar. Politiechef Karina huurt Louise tijdelijk in als adviseur
en vanaf dat moment trekken zijn samen op, op zoek naar de moordenaar die vijf jaar geleden niet
geïdentificeerd kon worden.
Die zoektocht wordt onverwacht actueel als er opnieuw moorden worden gepleegd die sterke
overeenkomsten vertonen met die van jaren terug. Louise is ervan overtuigd dat de moordenaar die
zij zoeken, opnieuw heeft toegeslagen. Maar veel bruikbare aanwijzingen hebben zij niet.
Geen who-dunnit
Het derde seizoen van Those Who Kill is, evenals het vorige, geen who-dunnit: de kijker weet al vrij
snel wie de moordenaar is. De vraag waarom hij moordt, is evenmin echt interessant; het gaat vooral
om de vraag of Karina en haar team de man in kwestie in de kraag zullen kunnen grijpen. En dat had
best beter uitgewerkt kunnen worden. Er zijn in het omvangrijke corpus aan crimeseries genoeg
voorbeelden van kat-en-muis-spelletjes die overtuigender zijn. Peter Vinge, de moordenaar, is
bijvoorbeeld geen enge man, terwijl je toch zou verwachten dat hij ’s nachts, als hij op rooftocht
gaat, zou transformeren tot een soort Hannibal Lector. Een ander voor de hand liggend
verhaalelement zou het bijna-betrapt-worden kunnen zijn. Dat zit er nu wel in, maar niet zo dat ik
naar het puntje van mijn stoel schoof.
Onderhoudend
Al met al vond ik dit seizoen zeker onderhoudend, maar het had best twee afleveringen korter
mogen zijn; zes in plaats van acht. Nu voegen niet alle afleveringen daadwerkelijk iets aan het
verhaalverloop toe. Maar, zoals gezegd, te midden van al het Scandi-noir geweld dat we
voorgeschoteld krijgen, vond ik Those Who Kill 3 een verademing.
‘Those who Kill 3’ is nu beschikbaar bij MyLum
Lees ook de andere reviews van Bert:
– Review: In ‘Guilt’ is niets wat het lijkt
– Britse serie ‘Traces’: het verleden kan heel pijnlijk zijn
– Review: In ‘Guilt’ is niets wat het lijkt
– Review: het tweede seizoen van de Ierse serie ‘Blood’ bezorgde me hoofdbrekens
– Liar 2: De ultieme wraak van Laura Nielson
– Over de beperkte houdbaarheid van (misdaad)auteurs
– White House Farm: hoogmoed komt uiteindelijk tot de val
– Een ‘nieuwe’ Rebus – John Rebus: ‘The Lockdown Blues’
– Italiaanse misdaadserie ZeroZeroZero: razend spannend, maar ook meedogenloos in het kwadraat
– Het tweede seizoen van de Zweedse serie ‘Before we die’: Spannend, maar is ‘t ook goed?
– ’22 Juli’: Het systeem faalde, ruim zeventig mensen vonden de dood
– Aflevering vijf ‘The Marco Effect’ van serie Q: boeiend maar minder overtuigend
Geef een reactie