Jussi Adler-Olsen geldt algemeen als de ongekroonde koning van de Scandinavische
misdaadliteratuur. Wereldwijd zijn inmiddels miljoenen boeken van zijn hand verkocht, in de meest
uiteenlopende vertalingen. Zijn roem dankt hij onder meer aan de serie Q, die momenteel negen
delen telt. Hoofdpersoon is de notoire brompot Carl Mørck, die na een compleet misgelopen
interventie wordt verbannen naar een saai nieuw departement, Departement Q, dat weggemoffeld is
in de catacomben van het politiebureau in Kopenhagen. Departement ‘Q’ is opgericht met als enig
doel oude, vastgelopen dossiers te klasseren.
Dat is echter buiten de koppige Mørck gerekend, want veldwerk is het enige dat hem voldoening
geeft. Samen met zijn assistent Assad heropent hij allerlei (k)oude zaken, waarbij ze hun eigen leven
op het spel zetten én moeten opboksen tegen hun oversten, die allerminst blij zijn met hun
onorthodoxe manier van werken.
Serie Q
Serie Q heeft alles wat een spannende misdaadserie op televisie nodig heeft en je kon er dan ook op
wachten tot de eerste verfilming een feit was. Dat werd ‘De vrouw in de kooi’. Daarna volgden nog
verfilmingen van ‘De fazantenmoordenaars’, ‘De noodkreet in de fles’ en ‘Dossier 64’. In alle vier de
films speelt Nikolaj Lie Kaas de rol van Carl Mørk, terwijl Fares Fares voor die van Mørks assistent
Assad tekent.
Om redenen die ik niet ken, zijn beide acteurs in de vijfde film ‘The Marco Effect’ echter vervangen door
Ulrich Thomsen en Zaki Youssef. Enerzijds vind ik dat jammer, want ik ben ik de loop der jaren best
een beetje fan van Lie Kaas geworden. Anderzijds moet gezegd dat Thomson de rol van Mørck
minstens zo overtuigend speelt. Misschien moet ik zelfs zeggen dat zijn acteerkwaliteiten de film
dragen, want het verhaal op zich vind ik deze keer wat minder sterk.
Marco
Daarin speelt de Roma-jongen Marco een belangrijke rol. Zijn komst zorgt voor de nodige onrust in
het criminele circuit van Kopenhagen. Als hij door de politie wordt opgepakt – hij was illegaal het
land binnengekomen – blijkt hij het paspoort bij zich te hebben van iemand die al vier jaar spoorloos
is. De man zou zich schuldig hebben gemaakt aan het bezit van kinderporno, maar dat verhaal
verdampt geleidelijk compleet. Mørck ontdekt namelijk dat deze voormalige ambtenaar van BuZa
een omvangrijke zwendel met ontwikkelingsgelden op het spoor gekomen was. Hij moest dus
simpelweg voorgoed verdwijnen en daarvan is Marco getuige geweest.
De schuldigen uit die tijd leven nog en stellen alles in het werk om ook Marco voorgoed te laten
verdwijnen. Dat lijkt lange tijd de belangrijkste verhaallijn. Uiteindelijk verschuift het perspectief
echter naar degenen die destijds schuldig een hoofdrol speelden in de zwendel met
ontwikkelingsgeld en dat rammelde mijns inziens nog wel. Vandaar mijn wat kritische oordeel over het verhaal.
Acteerwerk van Thomsen maakt alles goed …
Het overtuigende spel van Thomsen maak echter veel zo niet alles goed. De specifieke context van Departement Q blijft onbelicht. Deze Mørck moet met andere demonen afrekenen. In de openingsscènes van de film zien we hoe hij tevergeefs probeert iemand ervan te weerhouden zich van een hoog flatgebouw te storten. Een traumatische ervaring die hem tijdelijk arbeidsongeschikt maakt. Maar Mørck is niet zo goed in een patiëntenrol en daarom meldt hij zich al na twee weken verlof weer op het politiebureau. Aarzelend geeft zijn chef hem toestemming om zo snel alweer aan het werk te gaan, wat de kijker vele fraaie scenes oplevert.
Kortom, ik heb ook van dit serie Q-verhaal genoten, al blijf ik de vorige filmverhalen overtuigender vinden.
‘The Marco Effect’ is nu te zien op MyLum
Lees ook de andere reviews van Bert:
– Review: In ‘Guilt’ is niets wat het lijkt
– Britse serie ‘Traces’: het verleden kan heel pijnlijk zijn
– Review: In ‘Guilt’ is niets wat het lijkt
– Review: het tweede seizoen van de Ierse serie ‘Blood’ bezorgde me hoofdbrekens
– Liar 2: De ultieme wraak van Laura Nielson
– Over de beperkte houdbaarheid van (misdaad)auteurs
– White House Farm: hoogmoed komt uiteindelijk tot de val
– Een ‘nieuwe’ Rebus – John Rebus: ‘The Lockdown Blues’
– Italiaanse misdaadserie ZeroZeroZero: razend spannend, maar ook meedogenloos in het kwadraat
– Het tweede seizoen van de Zweedse serie ‘Before we die’: Spannend, maar is ‘t ook goed?
– ’22 Juli’: Het systeem faalde, ruim zeventig mensen vonden de dood
Geef een reactie