Voor het eerst sinds tijden was ik weer in de bieb (de laatste tijd was ik iets teveel bezig met een studie en stage) en daar kwam ik de Scandinavische thriller ‘De Nachtegaal’ van Johanna Mo tegen. Ik heb ‘m in een ruk uitgelezen, want dit boek leest uitermate lekker weg.
>> Fan van Scandinavische thrillers. Ook de Ellen Tamm reeks van Mikaela Bley is een aanrader
De Nachtegaal
In het boek volgen we Hanna Duncker. Toen ze negentien jaar was, werd haar vader veroordeeld voor moord. De schaamte en verwarring zorgden ervoor dat ze van het eiland Öland wegvluchtte en ergens anders een nieuw leven opbouwde.
Pas zestien jaar later, na het overlijden van haar vader, keert ze terug naar haar geboortedorp, om aan het werk te gaan als rechercheur bij de politie van Kalmar, aan de andere kant van de zeestraat. Maar daar is niet iedereen blij mee.
Op haar eerste dag wordt ze samen met haar partner Erik Lindgren naar een plaats delict op Öland gestuurd waar het lichaam van een vijftienjarige jongen is aangetroffen. De jongen blijkt de zoon – Joel – van haar jeugdvriendin te zijn. Wat is er gebeurd? En dan krijgt Hanna ook nog eens allerhande dreigtelefoontjes …
Personages
Oké, voor ik verder ga: Hanna Duncker is niet mijn favoriete personage ooit. Ja, ze is getraumatiseerd en ja, ze moet weer een nieuw leven opbouwen, maar mijn hemel – wat is dit soms een chagrijnig personage. Normaal communiceren vindt ze moeilijk en humor lijkt haar vreemd te zijn. Het personage dat veel sympathieker is, is haar collega Erik. In alles is hij haar tegenpool. Een vrolijke familieman die probeert met iedereen overweg te kunnen.
Ik snap dat de auteur het leuk vindt om zo’n tegenstelling neer te zetten, maar ik hoop dat Hanna in de volgende delen – het is het eerste deel in de Eilandmoorden-reeks – iets sympathieker wordt. Anders begin je bijna te snappen waarom zoveel mensen haar weer weg willen hebben.
Plotwendingen
Neemt niet weg dat het voor de rest een prima, vlot geschreven thriller is. Het is een makkelijk leesbaar boek dat je in een ruk kunt uitlezen. Toch een aanbeveling.
We volgen namelijk niet alleen Hanna, we volgen ook Joel op de laatste dag voor zijn dood. Stukje bij beetje komen we te weten wat er is gebeurd. Joel worstelde namelijk met nogal wat problemen, maar wat voor problemen dat zijn, blijft nog lange tijd onduidelijk. We krijgen namelijk plotwending op plotwending. Het lijkt wel of bijna iedereen in de omgeving wat te verbergen heeft. Vreemdgaan, pesten, twijfels over je eigen geaardheid, mishandeling, een opvoeding die compleet de mist ingaat … Het zijn veel thema’s die door de schrijfster bij de hand worden genomen. Soms is het wel érg veel.
Sfeervol
Gelukkig wordt de omgeving bijzonder sfeervol beschreven en ruik je de zilte lucht en zie je het strand voor je. Wat dat betreft kun je als lezer wel begrijpen waarom Hanna Duncker terugkeerde naar de omgeving waar ze is opgegroeid.
Cliffhanger
En hoewel in dit deel de lijntjes keurig worden afgehecht – we komen te weten wat er met Joel is gebeurd – toch krijgen we te maken met een kleine cliffhanger in de vorm van de vraag of de vader van Hanna wel verantwoordelijk was voor die roofmoord. Ze besluit verder in zijn dossier te duiken en te onderzoeken wat waar is en wat niet. En je kunt er natuurlijk de donder op zeggen dat ze daar in het volgende deel geen vrienden mee gaat maken.
Toch een goede reden om het volgende deel ‘De Schaduwlelie’ te gaan lezen. Misschien toch maar weer snel nog een keer naar de bieb.
Geef een reactie