Heel eerlijk? Ik heb wel eens vrolijker romans gelezen dan ‘Van Vrouwen en Zout’ van Gabriela Garcia. Maar aangrijpend is deze roman over een aantal generaties vrouwen wel. Realistisch ook. Als je dat aanspreekt, zit je goed met dit verhaal.
Van Vrouwen en Zout
Maar goed, eerst even terug naar de plot. ‘Van vrouwen en zout’ is een roman over vijf generaties Latijns-Amerikaanse vrouwen die ervoor kiezen hun waarheid te vertellen, in een wereld waarin hun het zwijgen wordt opgelegd.
Zo zien we hoe op het Cuba van 1866 Maria Isabel als enige vrouw werkt in een sigarenfabriek terwijl de oorlog steeds dichterbij komt. Een paar generaties verder trekt in 1959 op Cuba de man van Dolores de bergen in om gehoor te geven aan de oproep tot revolutie van Fidel Castro. Om te overleven moet Dolores een daad van geweld plegen, ook al maakt ze daarmee de wereld van haar dochter Carmen kapot. In 2016 is Carmen geschokt wanneer haar dochter Jeannette aankondigt dat ze naar Cuba wil om haar grootmoeder Dolores te ontmoeten.
Op Cuba ligt een geheim verborgen dat Jeanette met haar verleden en met al deze onverschrokken vrouwen zal
verbinden.
Intussen volgen we Gloria, een immigrant uit San Salvador die naar de VS is gevlucht met haar dochter Ana, maar weer uitgezet wordt. Wat hebben deze vrouwen te maken met de generaties vrouwen op Cuba?
Verwarrend
Verwacht trouwens geen chronologische volgorde in het boek, want in dit boek wordt er constant gewisseld tussen de personages, locaties en jaartallen. Aan het begin van elk hoofdstuk is het dus even handig om te kijken om welk personage het gaat, wanneer het zich afspeelt en waar we eigenlijk zijn. Dit om verwarring te voorkomen. En vrees niet: aan het eind van het boek worden alle puzzelstukjes in elkaar gelegd.
Sterke vrouwelijke personages
De grote kracht van het boek zijn de sterke vrouwelijke personages. Niet dat het heuse power women zijn die geen fout maken. Integendeel. Dit zijn vrouwen met hun eigen sterke punten, maar ook zwakke plekken die op hun geheel eigen unieke wijze proberen wat van het leven te maken.
En dat is knap, want het leven vergt veel van ze. Het leven op Cuba is hard. Overleven is een kunst. En dat geldt ook voor Gloria die wordt opgepakt en vastzit in een detentiecentrum ergens in Texas en vervolgens wordt uitgezet. Al is het leven in de VS niet veel rooskleuriger. Zo is Carmens dochter Jeannette verslaafd aan drugs en doet Gloria er alles aan om niet in handen te vallen van de immigratiedienst.
Pijnlijke ontleding
Je zou dan ook kunnen stellen dat auteur Gabriele Garcia thema’s als immigratie, revolutie, emancipatie en drugsverslaving met een scalpel stukje bij beetje ontleed. En dat is soms best pijnlijk. Jeannette’s verslaving is pijnlijk om te lezen, de afwikkeling van haar relatie met Ana is vreselijk en de mishandeling van Dolores is schrijnend. Net als de scenes waarin een van haar personages een poging doet om de grens tussen de VS en Mexico over te steken.
Dit is dan ook niet per se een boek om vrolijk van te worden (dan kun je beter dit boek lezen), maar aangrijpend is het wel. En ja, het is ook goed dat juist een auteur over dit onderwerpen schrijft. Het zet je als lezer aan tot nadenken over nog steeds actuele kwesties. Alleen daarom al het lezen waard.
‘Van Vrouwen en Zout’ wordt uitgegeven door AW Bruna en is nu (online) verkrijgbaar
Geef een reactie