En het is alweer tijd voor de tweede halve finale van het Eurovisiesongfestival 2021. De grote vraag is natuurlijk wie doorgaat naar de finale zaterdag en wie niet? Ik heb alvast een voorbeschouwing gemaakt.
San Marino: Senhit – Adrenalina
Heel eerlijk? Ik heb een zwak voor het kleine San Marino dat toch altijd met een opmerkelijke act weet te komen. Soms slecht (bijna alles dat is gemaakt door Ralph Siegel) en soms erg leuk (Serhat). Tot mijn grote verbazing en ook pret valt de inzending van dit jaar – Senhit – in die laatste categorie.
Oké, de naam Senhit lijkt verdacht veel op de naam Serhat, maar ze hebben voor de rest niets met elkaar te maken. Senhit is een Italiaanse zangeres die een swingend geheel maakt van deze poppy oorwurm met buitenlandse invloeden. Het ligt zo lekker in het gehoor dat je al snel vermoedt dat Zweedse muziekproducers er iets mee te maken hebben.
Hebben ze ook.
En oh ja, de wereldberoemde rapper Flo Rida doet ook nog even mee. Geen idee of hij mee doet met het optreden (kan San Marino zo diep in de buidel tasten?) maar wat zou het leuk zijn als hij dat toch doet.
Dansbaar, van deze tijd en goede artiesten. Wow, San Marino. Well done. Door naar die finale!
Estland: Uku Suviste – The Lucky One
Het grootste pluspunt van de act uit Estland? Zanger Uku Suviste. Hij zal ongetwijfeld bij een zekere doelgroep erg in de smaak vallen. Het is ‘m gegund, want van dat nummer moet hij het niet hebben, Dit is een generiek top 40 nummer die we al tig keer hebben gehoord op het Eurovisiesongfestival.
Gaap.
Tsjechië: Benny Cristo – Omaga
Vorig jaar zou Benny Cristo al namens Tsjechië het zonnige nummer ‘Kemama’ zingen, maar ja – dat kon niet. Gelukkig mag-ie nu in de herkansing.
Nou ja, gelukkig? Benny Christo heeft dit jaar gekozen voor een dertien-in-een-dozijn-dancenummer. En zingen kan-ie ook al niet. Drie minuten afzien.
Griekenland: Stefania Liberakakis – Last Dance
De Griekse inzending heeft dit jaar een Nederlands tintje, want ook dit jaar mag de Grieks-Nederlandse zangeres Stefania optreden namens het Zuid-Europese land.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik de inzending van vorig jaar gezelliger vond. Dansbaarder ook. Niet dat ‘Last Dance’ vreselijk is. Absoluut niet. Stefania kan best een lekker potje zingen en als we de Grieken een beetje kennen, zullen ze er weer een prima uitziende act van maken.
Alleen dat liedje. Dat klinkt alsof een willekeurige Zweedse producer er op een zaterdagavond 25 van heeft afgeleverd. Het klinkt volstrekt inwisselbaar. Maar ach, Stefania kan er zeker wat van maken in Rotterdam. En hopelijk werkt de ingewikkelde staging een beetje mee. Hoe dan ook, het is d’r gegund. Go Stefania!
Oostenrijk: Vincent Bueno – Amen
Vorig jaar vond ik de Oostenrijkse inzending van Vincent Bueno heel aardig. Dit jaar komt-ie met een nummer met heuse gospelinvloeden en da’s niet alleen omdat hij vaak ‘amen’ brult. Je hoort het heerlijke koor brullen op de achtergrond.
Eerlijk gezegd snap ik niet waarom dit zo laag staat bij de bookmakers.
Deze oorwurm zing je namelijk zo mee. Hebben we het al eerder gehoord? Tuurlijk. Maar dat mag de pret niet drukken. Maar de finale wordt een lastige opgave.
Polen: Rafal – The Ride
De Poolse Rafal staat dit jaar laag bij de bookmakers. En heel terecht is dat ook weer niet. Rafal zingt een poppy, dansbaar deuntje dat een Zweedse act – weliswaar jaren terug – tijdens een finale van hun voorrondes had kunnen brengen.
Noem het maar een hap-slik-weg-nummer. Wel oké voor tussendoor, maar niet echt een nummer dat je je later kunt herinneren. Maar goed, we hebben erger gezien uit Polen. Maar of het genoeg is voor de finale? Denk het niet.
Moldavië: Natalia Gordienko – Sugar
De Moldavische inzending ‘Sugar’ begint zwoel, maar verandert daarna in een dansbaar, behoorlijk campy nummertje. Vergelijk het maar met een pak goedkope roze koeken. Je wordt er hartstikke misselijk van, maar je blijft er van dooreten. En dat heeft Moldavië afgelopen jaren geen windeieren gelegd.
Het is alleen héél jammer dat ze de roze, campy sfeer van de videolip niet hebben doorgetrokken op het podium. De staging is zelfs een tikkie saai. En dat gaat waarschijnlijk niet genoeg zijn voor de finale.
IJsland: Daði & Gagnamagnið – 10 years
Arm IJsland. Vorig jaar waren ze samen met Litouwen een van de kanshebbers voor de winst. Een schrale troost? Dit jaar mag Daði og Gagnamagnið weer z’n best doen. En het moet gezegd: ’10 years’ is best een aardig popdeuntje, maar we kennen inmiddels nu het trucje. Nerdy truien, geestige act, leuk nummertje … Maar ach, leuk blijft het.
Al hebben ze dit jaar énorm veel pech, want verschillende bandleden hebben Corona. Met als gevolg dat ze vanavond niet live optreden en dat we het moeten doen met een opname van de tweede repetitie.
Duimen maar dat het doorgaat.
Servië: Hurricane – Loco loco
Vorig jaar mocht het Servische drietal ‘Hurricane’ naar het Eurovisiesongfestival en dit jaar mogen ze weer. En ze stellen niet teleur, want net als vorig jaar doen de dames niet aan subtiliteit. Het nummer is pure eurotrash, de beeldschone dames kijken vooral zwoel de camera in en er zal veelvuldig met de heupen worden geschud op het podium.
Zal ongetwijfeld veel punten opleveren van andere Balkan-landen die dol zijn op dit soort acts. Kan daarom wel eens doorgaan naar de finale.
Georgië: Tornike Kipiani – You
Ik moet eerlijk bekennen dat ik de tijd van de Georgische inzending meestal even stevig benut om naar de wc te gaan, extra wijn te drinken of de kinderen streng toe te spreken dat ze nu toch echt naar bed moeten gaan.
Dat wordt dit jaar niet anders.
‘You’ is een slaapverwekkend nummer. Ga die drank maar weer halen.
Albanië: Anxhela Peristeri – Karma
Het Eurovisiesongfestival is natuurlijk niet compleet zonder een folkloristische ballad uit een land als Albanië die wordt gezongen door een bloedmooie zangeres is in de eigen taal.
En laat ik het zo zeggen: dit moet je smaak zijn. Als je houdt van melodramatisch, sentimenteel en teveel uithalen, dan is dit wat voor jou. De rest kan straks even in de halve finale naar de wc of een drankje halen.
Portugal: The Black Mamba – Love is on my side
Tegenwoordig levert Portugal ieder jaar eigenzinnige acts af. De één valt in de smaak (Salvador Sobral), terwijl de andere act al snel de vergetelheid induikelt. Met The Black Mamba en ‘Love is on my side’ hebben ze in ieder geval een kwalitatief goede act.
De zanger heeft een onderscheidend stemgeluid, we horen zowaar bluesy invloeden en de act zorgt voor een nachtclub-gevoel. Gaat het winnen? Natuurlijk niet. De finale halen wordt al moeilijk. Maar sympathiek is het wel. Alleen daarom al een paar punten.
Bulgarije: Victoria: Growing up is getting old
Vorig jaar mocht Victoria ook al namens Bulgarije een liedje sturen en dat nummer kon mij best bekoren. Eerlijk gezegd werd ik dan ook blij van het nieuws dat ze het dit jaar weer mag proberen.
En misschien is ‘Growing up is getting old’ misschien nog beter. Het is een breekbaar liedje met een paar strijkers dat prima past bij het lieflijke stemgeluid van Victoria.
Sprookjesachtig mooi. Verdient een hoge notering.
Finland: Blind Channel – Dark side
Verkeer je nog even in sprookjessferen door de Bulgaarse inzending? Zet je schrap, want we krijgen nu iets totáál anders. Finland gaat dit jaar voor een nummer dat we nog eens het best kunnen omschreven als een allegaartje aan muziekstijlen.
De muziek doet nog het meest denken aan – met de kans dat ik nu iemand diep beledig – bands als Linkin Park, maar dan gezongen door twee metalheads die als een stel rappers over het podium stuiteren.
Het levert een opmerkelijk tafereel op.
Maar het moet gezegd: dat nummer blijft wel lekker in je hoofd hangen. Je zingt ‘m zo mee. En dat is ook wat waard. Zou nog wel eens in de top 10 kunnen belanden.
Letland: Samanta Tina: The moon is rising
Het is ieder jaar weer afwachten wat er uit Letland komt. Nou, dat is dit jaar zangeres Samanta Tina die zingt over een maan. Geloof mij: de maan zou zich onmiddellijk verstoppen als-ie haar zou horen zingen. Haar stemgeluid gaat door merg en been. Hou die oordopjes maar bij de hand.
Zwitserland: Gjon’s Tears – Tout l’univers
Vorig jaar zong zanger ‘Gjon’s Tears’ nog een prachtig, hartverscheurend nummer namens Zwitserland. Dat mag-ie dit jaar weer doen. Met een beetje hulp van één van de producers die ook meewerkten aan de Nederlandse winnaar ‘Arcade.’
Die hulp heeft goed uitgepakt, want ‘Tout L’Univers’ is een schitterend nummer dat je kippenvel kan bezorgen. Het begint ingetogen, maar krijgt naarmate het vordert, meer vaart. Tel daar de bijzondere stem van Gjon’s Tears bij op en je hebt muzikaal gezien een pareltje. Alleen is die staging nogal – ehm – apart. Oh well, hopelijk genoeg voor de finale.
Denemarken: Fyr og Flamme – Øve Os På Hinanden
1984 wil zijn nummer terug.’ Dat dacht ik toen ik de Deense inzending voor het eerst hoorde. Het zal ongetwijfeld allemaal hartstikke hipster, happening en lekker campy zijn, maar Marga Bult deed dit in de jaren tachtig nog altijd beter.
Maar ach, als je een liefhebber bent van dit tijdperk, dan zit je wel weer goed.
De tweede halve finale van het Eurovisiesongfestival is 20 mei om 21.00 op NPO1 te zien.
Even weer de tijd genomen met een kopje T om je blog te lezen.
En Sugar, ik hoop het, maar vrees net als Croatie afgelopen dinsdag eindstation.
En San Marino moet door, alleen al omdat ik dat een paar schoenen niet meer compleet heb
Wat lief! Ik waardeer het zeer!
En ik vrees ook dat Moldavië naar huis gaat, maar je weet het maar nooit. En ik hoop voor je dat je je schoenen nog kunt houden ;-))))