Afgelopen week konden we kijken naar de eerste halve finale en de tweede halve finale van het Eurovisiesongfestival en deze zaterdagavond is het tijd voor de finale. Dit keer mogen de ‘The Big Five’ en Nederland ook meedoen met de overgebleven finalisten. Grote vraag is natuurlijk: wie maakt kans om te winnen? Ik vermoed dat het nog spannend gaat worden. Benieuwd? Hier een voorbeschouwing van de finale van het Eurovisiesongfestival 2021.
Deze finale is namelijk nog geen gelopen race en nog leuker, er zijn meerdere kanshebbers. Italië staat momenteel bovenaan bij de bookmakers, maar het zou ook zomaar kunnen dat landen als Frankrijk, Oekraïne, Malta of Zwitserland er met de winst vandoor gaan. We gaan het zien!
Eerste helft:
1. Cyprus: El Diablo – Elena Tsagrinou
Op Cyprus gingen Orthodox-gelovigen al de straat op omdat ze de Eurovisie-inzending van Cyprus dit jaar niet bepaald konden waarderen. Zingen over de duivel? Niet doen.
Maar eigenlijk doet Cyprus gewoon waar het goed in is: een prima zangeres die een oorwurm van jewelste aflevert. Ook al lijkt het wel héél veel op een nummer van Lady Gaga. Het is d’r vergeven.
2. Albanië: Karma – Anxhela Peristeri
Het Eurovisiesongfestival is natuurlijk niet compleet zonder een folkloristische ballad uit een land als Albanië die wordt gezongen door een bloedmooie zangeres is in de eigen taal.
En laat ik het zo zeggen: dit moet je smaak zijn. Als je houdt van melodramatisch, sentimenteel en grootse uithalen, dan is dit wat voor jou. De rest kan straks even in de halve finale naar de wc of een drankje halen.
3. Israël: Set me Free – Eden Alene
Oké, soms moet je je ongelijk bekennen en dat ga ik in het geval van Israël doen. Voor de halve finale was ik niet weg van het nummer. Ik vond de inzending van vorig jaar simpelweg leuker. Maar ik neem mijn woorden terug. Tijdens die halve finale deed zangeres Eden geweldig, het nummer bleek uitermate geschikt voor het grote podium en het bleef ook nog eens hangen.
Dit. Is. Goed.
Hopelijk scoort het véél punten. Ongelijk krijgen is nog nooit zo leuk geweest.
4. België: The Wrong Place – Hooverphonic
Ook Hooverphonic mag dit jaar nog eens een keer uitkomen voor België. Slimme keus, want het is absoluut één van de betere Belgische acts. Niet dat België te klagen heeft over goede acts, maar dat terzijde.
Hovverphonic dus. Vorig jaar konden we nog luisteren naar ‘Release me.’ Best een aardig nummer, wel behoorlijk repetitief. Niet écht een kanshebber. Gelukkig gaat het beter met de nieuwe inzending ‘The Wrong Place.’ Het haalde zelfs de finale.
Maar een winnaar? Nee. Begrijp mij niet verkeerd, dit nummer ligt lekker in het gehoor, de zangeres is uitstekend en je deint zo mee. Maar het is misschien net iets te donker. Hoe dan ook. niets om je als Belg voor te schamen. Prima inzending.
5. Rusland: Russian Women – Manizha
Ik moet bekennen dat ik eerst niet erg gecharmeerd was van de Russische inzending, maar naarmate ik ‘m vaker hoorde, vind ik ‘m eigenlijk wel lekker rebels. Volgens sommige Russen iets te rebels, want artieste Manizha is behoorlijk activistisch en nog eens van Tajik-afkomst en dat valt niet altijd even goed.
>> Lees hier iets meer over de Russische inzending
Maar boeien, ze zingt, rapt en schreeuwt over krachtige Russische vrouwen die het door de eeuwen behoorlijk zwaar hebben gehad. En dat doet ze goed. Let ook even op de staging, want de Russen hebben écht hun best gedaan. Love it. Alleen geen idee hoe je dát in het Russisch zegt.
6. Malta: Je me casse – Destiny
‘Je me casse’ is een vrolijke, dansbare oorwurm. Het is zo’n nummer waarvan je hoopt dat je er op kan dansen als de plaatselijke danstent weer open mag. Bovendien heeft zangeres Destiny een strot waar je u tegen zegt. En daarbij zingt ze over sterke vrouwen die het allemaal niet meer pikken,
Gaat het winnen? Misschien. Misschien ook niet. Maar lekker aanstekelijk is het wel.
7. Portugal: Love is on my side – The Black Mamba
Tegenwoordig levert Portugal ieder jaar eigenzinnige acts af. De één valt in de smaak (Salvador Sobral), terwijl de andere act al snel in de vergetelheid duikelt. Met The Black Mamba en ‘Love is on my side’ hebben ze in ieder geval een kwalitatief goede act.
De zanger heeft een onderscheidend stemgeluid, we horen zowaar bluesy invloeden en de act zorgt voor een nachtclub-gevoel. Gaat het winnen? De kans is niet heel groot. Maar sympathiek is het wel. Fijn dat dit in de finale staat.
8. Servië: Loco Loco – Hurricane
Vorig jaar mocht het Servische drietal ‘Hurricane’ naar het Eurovisiesongfestival en dit jaar mogen ze weer. En ze stellen niet teleur, want net als vorig jaar doen de dames niet aan subtiliteit. Het nummer is pure eurotrash, de dames kijken vooral zwoel de camera in en er wordt veelvuldig met de heupen geschud op het podium.
Zal ongetwijfeld veel punten opleveren van andere Balkan-landen.
9. Verenigd Koninkrijk: Embers – James Newman
Heel eerlijk? Ik was vorig jaar niet erg te spreken over de Britse inzending van James Newman. En mind you, ik hou best van dat krachtige stemgeluid van deze meneer Newman.
Dit maal heeft-ie gekozen voor een nummer waar je zo mee kunt zingen. Het is vrolijk, upbeat en hartstikke dansbaar. Origineel? Nee. Maar een stuk beter dan de inzending van vorig jaar. Kom op mensen, geef Groot-Brittannië wat punten.
10. Griekenland: Last Dance – Stefania
De Griekse inzending heeft dit jaar een Nederlands tintje, want ook dit jaar mag de Grieks-Nederlandse zangeres Stefania optreden namens het Zuid-Europese land.
En dat doet ze goed. Héél goed. Ze zingt prima, de staging is spectaculair en dat liedje ligt eigenlijk ook wel lekker in het gehoor Go Stefania!
11. Zwitserland: Tout L’univers – Gjon’s Tears
Vorig jaar zong zanger ‘Gjon’s Tears’ nog een prachtig, hartverscheurend nummer namens Zwitserland. Dat mag-ie dit jaar weer doen. Met een beetje hulp van één van de producers die ook meewerkte aan de Nederlandse winnaar ‘Arcade.’
Die hulp heeft goed uitgepakt, want ‘Tout L’Univers’ is een schitterend nummer dat je kippenvel kan bezorgen. Het begint ingetogen, maar krijgt, naarmate het vordert, meer vaart. Tel daar de bijzondere stem van Gjon’s Tears bij op en je hebt muzikaal gezien een pareltje. Het is wel jammer dat de lieve zanger er van die rare bewegingen bij maakt. Choreografie en dansen zijn ook talenten. Maar hé, duimen maar, want mooi is het wel.
12. IJsland: 10 years – Daði & Gagnamagnið
Arm IJsland. Vorig jaar waren ze samen met Litouwen een van de kanshebbers voor de winst. Een schrale troost? Dit jaar mag Daði og Gagnamagnið weer z’n best doen. En het moet gezegd: ’10 years’ is best een aardig popdeuntje, maar we kennen inmiddels nu het trucje. Nerdy truien, geestige act, leuk nummertje … Toch, leuk blijft het.
Al hebben ze dit jaar énorm veel pech, want verschillende bandleden hebben Corona. Met als gevolg dat ze donderdag en tijdens de finale niet live optreden en dat we het moeten doen met een eerdere opname.
Stiekem hoop ik dat ze hoog eindigen.
13. Spanje: Voy A Quedarme – Blas Cantó
De afgelopen jaren heeft Spanje het best moeilijk tijdens het Eurovisiesongfestival. En je begrijpt niet waarom, want ze hebben prima artiesten in huis, de taal is geweldig en vaak zijn de liedjes niet slecht.
Ik ga je nu al voorspellen: zanger Blas Cantó gaat dat dit jaar niet veranderen. Zijn liedje is te voorspelbaar, Blas Cantó klinkt live soms niet helemaal zuiver en het sentiment druipt ervan af. Gelukkig kan-ie wel zwoel in de camera kijken.
Is toch nog wat.
Sorry Spanje. Volgend jaar hopelijk beter. Jullie kunnen het.
Tweede helft:
14. Moldavië: Sugar – Natalia Gordienko
De Moldavische inzending ‘Sugar’ begint zwoel, maar verandert daarna in een dansbaar, behoorlijk campy nummertje. Vergelijk het maar met een pak goedkope roze koeken. Je wordt er hartstikke misselijk van, maar je blijft er van dooreten. En dat heeft Moldavië afgelopen jaren geen windeieren gelegd. Geen winnaar, maar je wordt wel weer even wakker. ‘GIVE ME – SOME SUGA!’
15. Duitsland: I don’t feel hate – Jendrik
Ook Duitsland heeft de quirkiness – die vorig jaar al opmars maakte door IJsland en Litouwen – omarmd. Maak kennis met Jendrik, een vrolijke zanger die een ietwat apart deuntje zingt. Vooral dat refrein is telkens even schrikken.
Maar waar andere landen gewoon lekker quirky zijn, is dit gewoon een beetje raar. Haal eigenlijk dat ‘beetje’ er maar vanaf. Snel vergeten.
16. Finland: Dark Side – Blind Channel
Finland gaat dit jaar voor een nummer dat we nog eens het best kunnen omschreven als een allegaartje aan muziekstijlen.
De muziek doet nog het meest denken aan – met de kans dat ik nu iemand diep beledig – bands als Linkin Park, maar dan gezongen door twee metalheads die als een stel rappers over het podium stuiteren.
Het levert een opmerkelijk tafereel op.
Maar het moet gezegd: dat nummer blijft wel lekker in je hoofd hangen. Je zingt ‘m zo mee. En dat is ook wat waard. Zou nog wel eens in de top 10 kunnen belanden.
17. Bulgarije: Growing up is getting old – Victoria
Vorig jaar mocht Victoria ook al namens Bulgarije een liedje sturen en dat nummer kon mij best bekoren. Eerlijk gezegd werd ik dan ook blij van het nieuws dat ze het dit jaar weer mag proberen.
En misschien is ‘Growing up is getting old’ misschien nog beter. Het is een breekbaar liedje met een paar strijkers dat prima past bij het lieflijke stemgeluid van Victoria.
Sprookjesachtig mooi. Verdient een hoge notering.
18. Litouwen: Discotheque – The Roop
Samen met IJsland was het Litouwse ‘The Roop’ met ‘On Fire‘ vorig jaar één van de gedoodverfde winnaars. Het was nog héél spannend geworden wie had gewonnen.
Dan is het natuurlijk best zuur dat zo’n festival wordt afgelast. Maar de leden van ‘The Roop’ zijn niet bij de pakken neer gaan zitten en hebben ‘Discotheque’ gecomponeerd.
En mensen, daar gaan ze ook hoog mee komen. Niet alleen omdat dit dansbare nummer een heuse oorwurm is, maar omdat de act weer lekker – zoals de Angelsaksen zo mooi zeggen – ‘quirky’ is. Denk aan opvallende dansjes en felle kostuums. Een beetje vreemd, maar wel lekker.
Een herhaling van zetten van vorig jaar? Zeker. Maar dat mag de pret niet drukken. Ik voorspel een notering in de top 5. Toch nog nog een beetje wraak op vorig jaar.
19. Oekraïne: Shum – Go-A
Oké, deze inzending ga je of fantastisch vinden of je zoekt meteen naar je noise cancelling koptelefoon. Ik behoor tot de laatste categorie. Maar ik vind het dan ook vooral kattengejank van de bovenste plank. Andere mensen – ik ken ze – hebben waardering voor de Oekraïense folkloristische sound – de zogenoemde ‘white voice’ – die gecombineerd wordt met techno-invloeden.
Serieus, ik ken mensen die als ze hardlopen hier – letterlijk – hard op gaan. Bovendien zetten mijn vent en jongste dochter het acuut op een dansen als ze dit horen.
Goed voor hen, ik zet mijn koptelefoon op. Maar hoog eindigen? Jazeker. Misschien pakken ze zelfs de winst. In dat geval hou ik die koptelefoon nog even op.
20. Frankrijk: Voila – Barbarba Pravi
Frankrijk heeft dit jaar een nummer gestuurd waar ze écht goed in zijn: een breekbare, Franstalige chanson in de stijl van Edith Piaf.
Barbara Pravi schreef al veel nummers voor andere nummers, maar doet nu mee met het deels zelf geschreven nummer ‘Voila.’ En het moet gezegd: dit nummer zou het wel eens goed kunnen doen. Met dank aan het prachtige stemgeluid van Pravi en de meeslepende melodie.
Oké, soms is-ie ietwat melodramatisch, maar dat kunnen we hebben van die Fransen. Voila! Mag van mij hoog eindigen. Héél hoog.
21. Azerbeidzjan: Mata Hari – Efendi
Zin om dit jaar te dansen? Nou, dat gaat prima lukken met ‘Mata Hari’ van zangeres Efendi. Dit is een dansbaar nummertje met oosterse invloeden dat ook nog wordt gezongen door een sexy zangeres. Want laten we wel zijn, daar is Azerbeidzjan gewoon hartstikke goed in. Nog leuker? Nederlandse producers werkten mee aan de totstandkoming van dit nummer.
Ook leuk? Efendi en de Noorse inzending Tix flirten veelvuldig met elkaar. Hopelijk mogen ze naast elkaar zitten in de Green Room.
22. Noorwegen: Fallen Angel – Tix
Je kunt veel van Noorwegen zeggen, maar niet dat ze ieder jaar dezelfde soort inzendingen naar het Eurovisiesongfestival sturen.
En dit keer laten de Noren zich van hun meest extravagante kant zien. Denk aan een zanger die gekleed is als engel en ook nog een met kettingen vastgeklonken zit aan dansende zwarte duivels.
Camp? Ontzettend. Hallo, ik denk niet dat een act hier dit jaar overheen gaat.
Je zou bijna vergeten dat-ie ook nog een liedje zingt. Dat is een deuntje dat zo gezongen had kunnen worden door een boyband in de jaren negentig. Ja, ik weet het. Apart.
Maar goed, niet bepaald revolutionair, maar ligt wel lekker in het gehoor. Ik ben fan. Doe mij maar meer engelen.
23. Nederland: Birth of a new age – Jeangu Macrooy
En dan is het tijd voor de Nederlandse inzending ook al bekend. En het zal je niet verbazen dat ik een blogje heb gewijd aan ‘Birth of a New Age’ van Jeangu Macrooy. Je leest ‘m hier.
Zo denk ik er nog steeds over. Al moet ik er wel even aan toevoegen dat ik zijn act en zang nu al fantastisch vind. Waar het ook gaat eindigen, aan Jeangu ligt het niet.
24. Italië: – Zitti e buoni – Måneskin
Maanden stond Frankrijk bij mij met stip bovenaan in het lijstje van Eurovisie-favorieten van 2021. Maar ik heb nieuws voor jullie: Frankrijk – die ik overigens nog steeds geweldig vind – is afgelost door Italië. Wat een hard, rebels rocknummer. Dit schudt je meteen wakker. En eenmaal wakker wil je ‘m nog een keer horen. En nog een keer.
Let ook even op de zanger die niet vies is van een lekker portie drama. Ti amo!
25. Zweden: Voices – Tusse
Geen idee wat het was, maar de inzendingen voor het Zweedse Melodifestivalen (de Zweedse voorronders) vielen dit jaar nogal tegen. Normaal gesproken kun je niet kiezen tussen de goede inzendingen, maar nu klonken veel liedjes inwisselbaar. Gemakzuchtig zelfs.
Is het omdat de Zweden zo gewend zijn dat ze toch altijd wel hoog eindigen? Zou kunnen. Maar je begrijpt wel dat ik bepaald niet onder de indruk ben van ‘Voices.’ En Tusse zal vast een sympathieke gast zijn, maar dit nummer heb ik al honderd keer – in net een andere vorm – al gehoord.
Zweden, herpak jezelf en stuur weer eens iets origineels. Maar ja, ook nu komen ze er weer mee weg.
26. San Marino: Adrenalina – Senhit
Heel eerlijk? Ik heb een zwak voor het kleine San Marino dat toch altijd met een opmerkelijke act weet te komen. Soms slecht (bijna alles dat is gemaakt door Ralph Siegel) en soms erg leuk (Serhat). Tot mijn grote verbazing en ook pret valt de inzending van dit jaar – Senhit – in die laatste categorie.
Oké, de naam Senhit lijkt verdacht veel op de naam Serhat, maar ze hebben voor de rest niets met elkaar te maken. Senhit is een Italiaanse zangeres die een swingend geheel maakt van deze poppy oorwurm met buitenlandse invloeden. Het ligt zo lekker in het gehoor dat je al snel vermoedt dat Zweedse muziekproducers er iets mee te maken hebben.
Hebben ze ook.
En oh ja, de wereldberoemde rapper Flo Rida doet ook mee. Hoe internationaal wil je het hebben? Dansbaar, van deze tijd en goede artiesten. Wow, San Marino. Well done.
De finale van het Eurovisiesongfestival begint 22 mei om 21.00 op NPO1
Geef een reactie