Afgelopen jaren las ik met veel plezier de eerste twee delen uit de Doggerland reeks ‘Misleiding‘ en ‘Stormwaarschuwing‘ van Maria Adolfsson. En natuurlijk moest ik ook het derde deel ‘Tussen de duivel en de zee’ lezen. Dat deel kwam traag op gang, maar dat einde maakt alles goed.
Doggerland: Tussen de duivel en de zee
Natuurlijk volgen we in dit deel ook weer inspecteur Karen Hornby. Dit maal maakt ze kennis met superster Luna die op Doggerland een nieuwe plaat opneemt. Als zij in het holst van de nacht verdwijnt, staat de politie voor een raadsel. Karen wordt op de zaak gezet. Ze heeft er bar weinig zin in. Karen voelt zich oud en moe, en maakt zich zorgen om haar gezondheid. Bovendien leek Luna wel érg gecharmeerd van Leo Friss, Karens vriendje.
Het mysterie is compleet als in de hoofdstad een vrouw op een vreselijke manier wordt toegetakeld en Luna’s assistent een verkeersongeluk krijgt. Karen vermoedt dat de zaken iets met elkaar te maken hebben, maar bewijzen blijven uit. Inmiddels zijn de media het verhaal op het spoor, en ontstaat er een race tegen de klok. En Luna is niet de enige die in gevaar is …
Fijne locaties
Zou jij ook wel op het ruige Doggerland willen wonen? Dat kan helaas niet, want schrijfster Maria Adolfsson heeft de eilandengroep verzonnen. Nou ja, verzonnen? Ooit bestond het wel. Maar wat weet Adolfsson met veel gevoel voor detail de sfeer, de natuur en de mensen neer te zetten. Je voelt de wind, ziet het ruige landschap en krijgt zin in de lokale gerechten. Een heerlijke achtergrond voor een thriller.
Traag op gang
Al komt deze thriller wel traag op gang. Zo lezen we aanvankelijk vooral over de sores van Karen. Ze voelt zich niet fit, maakt met alles en iedereen ruzie en heeft wel eens beter overweg gekund met huisgenoten Leo en Sigrid. En dan is er ook nog de mooie Luna die haar van d’r stuk brengt. Al mopperend doet ze dan ook onderzoek naar Luna’s verdwijning, terwijl haar collega’s bezig zijn met de zaak van de zwaar mishandelde vrouw.
Zet door
Maar zet vooral even door, want op een zeker moment komt het verhaal op gang en wordt ook het trage begin verklaard. Want wanneer Karen een bijzondere ontdekking doet, trapt schrijver Adolfsson op het gas. Eindelijk gebeurt er wat. Dan krijgen we meer actie en meer spanning.
Dat is toch wel handig voor een thriller.
Explosief einde
En dat leidt tot een explosief einde met een paar leuke cliffhangers die je op het puntje van je stoel houden. Dan wordt ook duidelijk wat al die verhaallijnen met elkaar te maken hebben. Het wordt zowaar spannend. Hoera. Dat einde maakt dan ook alles goed.
Op de laatste bladzijden ontdekken we dan weer hoe het Karen en Leo verder vergaat. Ook altijd leuk. Voor het vierde deel dan.
Op zichzelf staand?
Overigens zijn al deze delen niet op zichzelf staand. Lees: het is beter om de eerste twee delen eerst mee te pakken voordat je dit boek gaat lezen. Anders zijn behoorlijk wat personages, verhaallijnen en andere zaken niet erg duidelijk. Maar hé, dat is ook bepaald geen straf, want deze drie delen weten je even mee te nemen naar het mooie Doggerland. Had ik al gezegd dat het een goede locatie is voor een thriller?
‘Doggerland: tussen de duivel en de zee’ van Maria Adolfsson is nu beschikbaar.
© 2021, Daniëlle. All rights reserved.
Geef een reactie