Jarenlang werd het crimeserie-genre gedomineerd door wat je de ‘KRO-detective’ zou kunnen noemen. Daartoe behoort een groot aantal memorabele series als ‘A Touch of Frost’, ‘Inspector Adam Dalgliesh’, ‘Silent Witness’ (met Amanda Burton!) en het minstens zo legendarische ‘Waking The Dead’. En kenners weten dat dit nog maar een kleine greep is uit een immense verzameling. Geleidelijk zijn die echter overvleugeld, in ieder geval kwantitatief, door de ‘Scandi-thriller’ en intussen zijn die zo dominant dat je haast zou vergeten dat er ook in andere landen crimeseries worden gemaakt. Met name bij Lumiere Crime Series lijken ze dat te beseffen. Dat leidt ertoe dat ze daar van tijd tot tijd series uitgeven worden van voor crimebegrippen zeer vreemde bodem: de Oekraïne bijvoorbeeld of, meer recent, Polen. Zoals de Poolse serie ‘Wataha.’
Omdat ik niet de fout wilde maken van onbekend-maakt-onbemind, heb ik een kennismaking georganiseerd met het eerste seizoen van Wataha, een Poolse serie die (in eigen land?) blijkbaar behoorlijk populair is. Vorig jaar verscheen namelijk al het vierde seizoen.
Wataha
Wataha speelt op de grens van Polen en Oekraïne, een gebied dat bijzonder populair blijk te zijn voor smokkelaars. Van wapens, drugs en mensen. Grenswachter zijn is daar dan ook zeker geen luizenbaantje. Dat blijkt al meteen in de eerste aflevering, als een explosie een abrupt eind maakt aan wat een gezellig samenzijn aan het eind van een dag in de bossen had moeten zijn. Alle grenswachters vinden de dood, op één na: Wiktor Rebrow. Hij was kort voor de explosie door zijn vriendin naar buiten gestuurd voor een ‘spannende’ voortzetting van dat gezellige samenzijn. Stom toeval, zo lijkt het, maar daaraan gaat procureur Iga Dobosz, die het onderzoek naar de toedracht van de aanslag leidt, gaandeweg steeds meer twijfelen. Zij is ervan overtuigd dat de aanslag met medewerking ‘van binnenuit’ is gepleegd.
Wie is te vertrouwen?
Dat is de belangrijkste verhaaldraad: wie speelt precies welke rol, wie is wel te vertrouwen en wie niet? En ook: is Rebrows vriendin Ewa een van de slachtoffers van de aanslag die niet geïdentificeerd konden worden? Wiktor heeft sterk het gevoel dat zij nog leeft, maar als dat zo is, waarom neemt zij dan geen contact met hem op?
Wat onsamenhangend verhaal
Eerlijk gezegd vond ik Wataha een wat onsamenhangend verhaal. Naast de twee belangrijkste verhaallijnen worden allerlei minder belangrijke opgezet (en afgewikkeld), die weliswaar allemaal met het hoofdverhaal te maken hebben maar ik vond het moeilijk in alle gevallen te reconstrueren hoe. Dat komt mede doordat scenes niet worden afgemaakt. Je moet dan als kijker zelf maar je conclusies trekken. Ook de personages worden niet echt uitgewerkt.
Wat je als kijker zeker ook moet weten, is dat de verhaalverwikkelingen in de laatste aflevering niet tot een oplossing komen. Als je wilt weten hoe de vork in de steel gezeten heeft, moét je dus ook seizoen 2 gaan zien. Anders blijf je met heel veel vragen achter.
Positief geluid
Tot slot nog een positief geluid. De serie is gedraaid in het onherbergzame grensgebied van zuidoost Polen en dat levert fantastische opnamen op. Daar heeft de tijd werkelijk stilgestaan, wat het verhaal een hoge mate van authenticiteit geeft. Maar ik weet op dit moment niet of ik alleen daarom ook seizoen 2 ga kijken.
‘Wataha’ is nu verkrijgbaar bij Lumiereseries.
Lees ook andere reviews van Bert:
– Het tweede seizoen van de Zweedse serie ‘Before we die’: Spannend, maar is ‘t ook goed?
– Sanctuary’: Kuuroord waar het slecht toeven is
– Duitse krimi ‘The Typist’: Obsessieve zoektocht tegen beter weten in
– Deense serie ‘Face to Face’: De ondergang van een hufter
– Review: serie ‘Box 21’ blijkt doos van Pandora te zijn
– Cruelty: Drama dat niet in alle opzichten overtuigt
– Review – The Valhalla Murders: Spannend slot, maar daarmee is ook alles gezegd
– Review – Invisible Heroes: Eerbetoon aan handelsattaché dat jammer genoeg niet beklijft
– Review – Craith 2: Gitzwart maar van grote klasse
© 2021, Bert Peene. All rights reserved.
Geef een reactie