‘Invisible Heroes’ neemt ons mee naar het Chili van september 1973, om precies te zijn naar de dagen kort nadat generaal Pinochet met succes een greep naar de macht heeft gedaan. Dat gebeurde met steun van de CIA nadat president Allende een aantal belangrijkje industrieën had genationaliseerd. De belangen van de VS waren dus groot.
Staatsgreep
Tijdens deze staatsgreep kwam Allende om het leven. In de dagen die volgen is het in de straten van de hoofdstad Santiago alles chaos wat de klok slaat. Er is een heksenjacht gaande op iedereen die ervan wordt verdacht ‘communistische sympathieën’ te hebben. Het leger is overal. Dat predicaat blijkt ruim te worden gehanteerd, waardoor het aantal arrestaties al gauw in de honderden loopt. Ze worden bijeen gedreven in het voetbalstadion in de stad. Wie de geschiedenis een beetje kent, weet dat deze mensen niet hoefden te rekenen op een eerlijk proces. Ze werden met helikopters afgevoerd en boven de oceaan gedropt. Voor altijd spoorloos verdwenen.
>> Lees en zie meer over de staatsgreep in Chili bij ‘Andere Tijden.’
Finse diplomaat
In die chaotische en beangstigende werkelijkheid moet de kersverse Finse diplomaat Tapani Brotherus (Pelle Heikkilä) proberen een handelsovereenkomst te sluiten die vooral voordelig is voor zijn thuisland Finland. En hij wordt geacht zich niet met de plaatselijke politiek te bemoeien. Finland is namelijk neutraal.
Maar dat past niet bij zijn principes en daarom zet hij in om zoveel mogelijk Chilenen uit handen van de junta te houden als mogelijk is. Hij stelt daartoe de Finse ambassade beschikbaar, maar zorgt er ook voor dat de ambassade van de toenmalige DDR een schuilplaats wordt, evenals die van Zweden.
Uiteindelijk lukt het hem zo de levens van tweeduizend Chileense burgers te redden die anders zeker spoorloos zouden zijn verdwenen. Inderdaad, ‘Invisible Heroes’ is gebaseerd op ware gebeurtenissen. De ‘invisible heroes’ zijn Brotherus en zijn collega’s die met gevaar voor eigen leven andere mensen van een zekere dood redden.
Geen plot?
De vraag is hoe je deze serie moet beoordelen. Als hommage aan de hoofdrolspelers is zij zeker geslaagd. Maar de geschiedenis wordt als een kijkspel gepresenteerd, een verhaal dat aan de eisen van het genre moet beantwoorden. Een verhaal moet bijvoorbeeld een plot hebben, een plan met allerlei verwikkelingen die naar een duidelijk, vooraf bepaald eindpunt leiden. Wie heeft het gedaan en waarom, wordt de dader gepakt, zal een ontsnapping slagen, om maar wast voorbeelden te noemen. Dat moet de inzet van een goed verhaal zijn. Zulke vragen zorgen ervoor dat je blijft kijken, bij voorkeur op het puntje van je stoel. Maar ‘Inivisible Heroes’ heeft geen plot. Je zit te kijken naar de activiteiten van Brotherus en hebt geen idee waartoe dit alles vanuit verhaaltechnisch perspectief moet leiden.
Beangstigende chaos niet voelbaar
Daarbij komt dat de makers van de serie er niet in geslaagd zijn de beangstigende chaos in de straten van Santiago voelbaar te maken; bij mij niet in ieder geval. Evenmin is het ze gelukt de spanningen in de Finse ambassade, die er toch geweest moeten zijn, overtuigend vorm te geven. De ambtswoning zit van boven tot onder vol met vluchtelingen, die dagenlang bovenop elkaars lip zitten. Dat moet toch tot allerlei ongewenste taferelen hebben geleid.
Maar het verhaal kwam niet bij mij binnen, terwijl daarvoor toch voldoende mogelijkheden waren. Dat vind ik jammer, want zo te zien zijn kosten noch moeite gespaard om dit kleine stukje geschiedenis op een waardige manier te verbeelden.
Lees ook andere reviews van Bert:
– Het tweede seizoen van de Zweedse serie ‘Before we die’: Spannend, maar is ‘t ook goed?
– Sanctuary’: Kuuroord waar het slecht toeven is
– Duitse krimi ‘The Typist’: Obsessieve zoektocht tegen beter weten in
– Deense serie ‘Face to Face’: De ondergang van een hufter
– Review: serie ‘Box 21’ blijkt doos van Pandora te zijn
– Cruelty: Drama dat niet in alle opzichten overtuigt
– Review – The Valhalla Murders: Spannend slot, maar daarmee is ook alles gezegd
Geef een reactie