Nog net voor de lockdown haalde ik bij de bieb nog een aantal boeken. ‘Het Offerveen’ van Susanne Jansson was er een van. Inmiddels heb ik ‘m gelezen en ik moet zeggen dat ‘t een intrigerend verhaal is. Al was ik niet helemaal overtuigd.
Het Offerveen
Maar eerst even terug naar het boek. De jonge biologe Nathalie Ström doet onderzoek in het mysterieuze veengebied rond het dorp van haar jeugd. Het veen is omgeven door bossen en meren, waar ooit offers aan de goden zijn begraven, en het gerucht gaat dat hier mensen spoorloos verdwijnen.
-Dan treft Nathalie na een zware storm een bewusteloze man aan in het veen, half weggezonken in het drassige land. Daar niet ver vandaan is een twee meter lang graf gegraven. Het lijkt bijna een herhaling van de mensenoffers die hier in de ijzertijd plaatshadden.
Politiefotografe Maya en Nathalie proberen de gebeurtenissen te verklaren, maar al snel geeft het moeras meer geheimen prijs en blijken de inwoners van het dorp hier op noodlottige wijze bij betrokken te zijn.
Duistere omgeving
Net als ‘De Jacht’ van Will Dean speelt deze thriller zich af in het afgelegen gebied Värmland in Zweden. Alleen is het nu niet een afgelegen groot bos, maar een diep en donker moeras. En dat zorgt ook nu voor een duistere, bijna spookachtige sfeer.
Zonder dat er ook maar een dode is gevonden, is de omgeving al intrigerend.
Traag
Maar in tegenstelling tot ‘De Jacht’ komt dit verhaal maar traag op gang. Het wil héél lang maar niet echt spannend worden. Wel deelt de schijfster genoeg speldenprikjes en hints uit om je toch geïnteresseerd te houden.
Zo is het verhaal van Nathalie ronduit intrigerend. Het is al duidelijk dat ze in deze omgeving is opgegroeid en daarna heeft verlaten. Wat is er gebeurd? Wat zorgde ervoor dat ze terug kwam? En wat heeft haar werk te maken met de dode mensen die gevonden worden in ‘t veen?
Wazig intellectueel
Eerlijk gezegd was het verhaal en het personage van Nathalie veel interessanter dan politiefotograaf en kunstenares Maya die ook op onderzoek uit gaat. Zij en haar vrienden zijn behoorlijk wazig intellectueel. Daar kan je als lezer nog wel mee leven, maar erger voor een thriller? Dit haalt alle vaart én spanning uit het verhaal.
Eindelijk wat vaart in het verhaal
Op driekwart van het verhaal begint er ein-de-lijk wat vaart in het verhaal te komen. Vooral als er meer doden worden gevonden en er eindelijk eens een paar verdachten op het toneel verschijnen. De bewoners rondom het veen blijken zowaar interessante personages waar veel uit gehaald had kunnen worden. Maar ach, het wordt zowaar een klein beetje spannend.
Dit leidt tot een aardig einde met een paar wendingen die je soms wel en soms iets minder ziet aankomen. Hoe dan ook, dat einde maakt veel goed.
Talent
Susanne Jansson heeft dan ook zeker alles in zich om een goede thrillerschijfster te zijn. Zo lang ze maar de vaart en spanning erin houdt en de wazige, semi-intellectuele dialogen bewaart voor een roman. Dan kan het volgende boek nog wel eens veel beter worden dan ‘Offerveen.’
>> Al schijnt het met opvolger ‘Winterwater; niet veel beter te gaan. Tenminste, lees deze recensie op Bol.com maar.
‘Het Offerveen’ van Susanne Jansson is verkrijgbaar bij de (online) boekhandels en de bibliotheek.
© 2021, Daniëlle. All rights reserved.
Geef een reactie