Review: serie ‘Box 21’ blijkt doos van Pandora te zijn

Als liefhebber van British crime heb ik een flinke frustratie: series van het type-KRO-detectives moeten het al jaren afleggen tegen het crimegeweld uit Scandinavië. Dat geldt ook voor verhalen in boekvorm. En ik weet ook hoe dat komt (nou ja, ik heb daar een theorie over): gemakzucht van de uitgeversmarketeers. Sinds Henning Mankell furore maakte met zijn romans over Kurt Wallander, wordt iedere nieuwe vertaalde thriller uit Scandinavië gepresenteerd als ‘voor de liefhebbers van…’ of ‘de nieuwe….’ In plaats van die puntjes mag je dan ‘Mankell’ invullen, ‘Jussi Adler-Olsen’ enzovoorts. Dan is succes wel verzekerd, denken die marketeers. Zo ongeveer gaat het dus ook met misdaadseries. Een groot deel van wat in dit genre op de Britse televisie wordt uitgezonden, bereikt ons niet; wel een niet aflatende stroom Scandi-thrillers. En dat is niet helemaal terecht, zoals de serie ‘Box 21’ maar weer eens bewijst.

>> ‘Box 21′ is ook al te zien op NPO Plus

Boeiend, maar ongeloofwaardig

Toegegeven, boeiend is het verhaal zeker, maar geloofwaardig nauwelijks. In de eerste aflevering maken we kennis met Lidia Amariei (Ioana Ilinca Neascu), een jonge Roemeense vrouw die een flinke teleurstelling te verwerken heeft gekregen. Dat leren we overigens pas tegen het eind. Ze had met uitstekende cijfers haar middelbare-schoolperiode afgesloten en zou eindelijk haar droom verwezenlijken: een plaats op de politieacademie. Maar ondoorzichtig gesjoemel en de moord op haar vader zorgden ervoor dat zij die plaats uiteindelijk toch niet kreeg. Toen ontmoette ze de aantrekkelijke Lucian Manea (Cristian Bota), die haar een gouden toekomst in Zweden beloofde. Nou ja, hij kon haar wel een baantje als serveerster bezorgen. Maar dat loopt anders, heel anders. Want Lidia belandt zonder pardon in de prostitutie.

Dan gaat ‘t mis …

Daar gaat het al gauw mis. Schijnbaar staat ene Janus aan het hoofd van de hoerenorganisatie en deze Janus is geen lekkertje. Hij blijft meestal op de achtergrond, maar als hij een keer in het bordeel komt, is er stront aan de knikker, om het maar eens wat ondiplomatiek te formuleren. Zo krijgt Lidia een afstraffing omdat zij klanten heeft bestolen. Die afstraffing, die haar bijna het leven kost, heeft uiteindelijk rampzalige gevolgen, die ik je hier onthoud omdat ik anders te veel van het verhaalverloop weggeef. Wel moet je weten dat de identiteit van Janus pas tegen het eind onthuld wordt en dan blijkt zijn naam niet toevallig gekozen: hij is iemand met twee nogal verschillende gezichten.

Kritiek

Dan nu de kritiek. Allereerst blijft het lange tijd onduidelijk waar het verhaal over gaat. Er gebeurt een hoop, maar waar alle verwikkelingen toe moeten leiden? Goed, Lidia is uit op wraak en daarbij gaat zij verbeten, vakkundig te werk, waarbij zij niets en niemand ontziet. Dat blijkt uiteindelijk wel de rode draad. Maar wat voegt het verhaal over de ongure Jochum Lang (Joakim Sällquist) hieraan toe? We leren hem kennen als een gewetenloze beroepsmisdadiger, maar op andere momenten is hij een Jan Doedel die niets liever wil dan terug in de armen van zijn ex-vriendin Alexandra (Ellen Jelinek). Natuurlijk geldt ook voor acteurs dat er brood op de plank moet komen, maar ik zou me eerlijk gezegd toch een beetje schamen voor zo’n onbenullige rol. Enfin, oordeel zelf maar. Er is nog zo’n onduidelijk ‘bijverhaal’, namelijk dat over het ongeluk van Anni (Sandra Andreis), de vrouw van politieman Ewert Reis (Leonard Terfelt)? Wat is het nut van deze verhaallijn? Ik kon het niet ontdekken.

Geen topper

Ik zou het lijstje met kritiekpunten gemakkelijk nog langer kunnen maken, maar dat doe ik maar niet. Dan wordt dit helemaal zo’n treurig verhaal. Maar het zal duidelijk zijn dat ik de serie ‘Box 21’ niet tot het puikje van de Scandi-thrillers reken. Die box, in werkelijkheid een kluis op het station van Stockholm, blijkt een heuse doos van Pandora: er komt alleen maar ellende uit. In meer dan één betekenis.

De serie ‘Box 21’ is te zien bij NPO Plus en ook te downloaden op Lumiereseries.

Lees ook de andere reviews van Bert:
– Review: In ‘Guilt’ is niets wat het lijkt
– Britse serie ‘Traces’: het verleden kan heel pijnlijk zijn
– Review: In ‘Guilt’ is niets wat het lijkt
– Review: het tweede seizoen van de Ierse serie ‘Blood’ bezorgde me hoofdbrekens
– Liar 2: De ultieme wraak van Laura Nielson
– Over de beperkte houdbaarheid van (misdaad)auteurs
– White House Farm: hoogmoed komt uiteindelijk tot de val
– Een ‘nieuwe’ Rebus – John Rebus: ‘The Lockdown Blues’
– Italiaanse misdaadserie ZeroZeroZero: razend spannend, maar ook meedogenloos in het kwadraat
– Het tweede seizoen van de Zweedse serie ‘Before we die’: Spannend, maar is ‘t ook goed?
– ‘Sanctuary’: Kuuroord waar het slecht toeven is
– Duitse krimi ‘The Typist’: Obsessieve zoektocht tegen beter weten in
– Deense serie ‘Face to Face’: De ondergang van een hufter

© 2020, Bert Peene. All rights reserved.