‘Heiligdom’ luidt de vertaling van het Engelse woord ‘Sanctuary’ en in zekere zin lijkt die omschrijving prima te passen bij het kuuroord waarmee we in de serie met de gelijknamige titel kennismaken.
Het ligt hoog in de bergen, te midden van een adembenemende natuur en het is van buitenaf moeilijk te bereiken. Maar pas op, schijn bedriegt, ook hier.
Gebaseerd op een boek
De serie is gebaseerd op het boek ‘The Devil’s Sanctuary’ van de Zweedse auteur Marie Hermanson en die titel zegt eigenlijk alles. In sanctuary Himmeltal, zoals het kuuroord officieel heet, lijkt de duivel te regeren. Dat is ook niet zo vreemd, als je bedenkt dat Himmeltal bevolkt wordt door louter psychopaten. Maar laten we eerst het verhaal in grote lijnen schetsen.
Sanctuary
Hoofdpersoon Helena Brant (Josefin Asplund) wordt door haar tweelingzus Siri naar Himmeltal gelokt. Onder valse voorwendselen, zoals blijken zal. Siri verblijft daar zogenaamd om af te kicken van een alcoholverslaving. Helena heeft jarenlang ieder contact met haar zus vermeden, maar volgt deze keer toch de stem van haar hart. Een beslissing waarvan ze heel veel spijt al hebben.
Eenmaal in Himmeltal aangekomen, dringt Siri aan op een persoonsverwisseling: Helena wordt Siri, Siri wordt Helena. Zij wil namelijk dolgraag haar vriendin bezoeken, die doodziek in een ziekenhuis is opgenomen. Niet langer dan een etmaal, zo belooft ze, daarna is zij weer terug. Maar dat loopt anders, heel anders. Siri blijkt er op een bijzonder vernuftige manier voor gezorgd te hebben dat Helena niet kan bewijzen wie zij werkelijk is en zo begint een martelende en onzekere gevangenschap in een omgeving waarin niets blijkt te zijn wat het lijkt. En, zo mogelijk nog belangrijker, waarin zij niemand kan vertrouwen.
Raadsels
Natuurlijk gaat het verhaal in wezen over Helena’s pogingen uit Himmeltal weg te komen. Maar intussen ziet zij zich voor allerlei raadsels geplaatst die dringend om een oplossing vragen en die even zovele verhaallijnen zorgen.
Een van de belangrijkste raadsels is dat van de ware identiteit van de ‘cliënten’. Want het blijkt dat sommige ‘psychopaten’ feitelijk geen psychopaten zijn, maar gedragsdeskundigen die zich als observator tussen de echte psychopaten hebben gemengd. Een ander raadsel betreft de rol die Siri gespeeld blijkt te hebben in het ontvreemden van een camera en een landkaart. Beide blijken voor sommige bewoners bijzonder belangrijk te zijn, maar Helena heeft lange tijd geen flauw idee waarom. Wel dat met name die landkaart voor sommige bewoners een serieuze moordpoging waard is.
Klassiekers
Tijdens het kijken kwamen regelmatig klassiekers uit de literatuur- en filmgeschiedenis voorbij. ‘Het Proces’ van Franz Kafka bijvoorbeeld. Net als Josef K. komt Helena terecht in een absurde wereld waarin recht en rede het lijken te moeten afleggen tegen de macht en logica van een kille bureaucratie.
In haar geval zijn dat de psychiaters, die geen enkele moeite doen om haar verhaal serieus te nemen. Hoezeer zij ook probeert hen ervan te overtuigen dat zij Helena is en niet Siri, wordt alles wat zij zegt en doet geïnterpreteerd als typerend voor een psychopaat.
Er is echter één belangrijk verschil tussen Josef K. en Helena: waar hij uiteindelijk zwicht voor ‘het systeem’, vecht Helena door. Dat leidt uiteindelijk tot een nogal verrassende ontknoping. Waarschijnlijk herken je in het voorgaande ook associaties met ‘One Flew Over The Cuckoo’s Nest’. Je zou zelfs nog even aan ‘Sophie’s Choice’ kunnen denken.
>> Fan van ‘Sanctuary’? Dan is de gloednieuwe Netflix-serie ‘Ratched’ ook wat voor jou.
Mysterieus en meeslepend
Toegegeven, als je houdt van sterk acteerwerk en een realistisch verhaal, dan kun je’ Sanctuary’ misschien maar beter links laten liggen. Maar als je bereid bent je over te geven aan een mysterieus en meeslepend verhaal over de beangstigende avonturen van een nietsvermoedende jonge vrouw, dan is deze serie zo’n slechte keus nog niet. Ook al vond ik de afronding wat gemakkelijk.
De serie ‘Sanctuary’ is nu verkrijgbaar bij Lumiereseries.
Lees ook de andere reviews van Bert:
– Review: In ‘Guilt’ is niets wat het lijkt
– Britse serie ‘Traces’: het verleden kan heel pijnlijk zijn
– Review: In ‘Guilt’ is niets wat het lijkt
– Review: het tweede seizoen van de Ierse serie ‘Blood’ bezorgde me hoofdbrekens
– Liar 2: De ultieme wraak van Laura Nielson
– Over de beperkte houdbaarheid van (misdaad)auteurs
– White House Farm: hoogmoed komt uiteindelijk tot de val
– Een ‘nieuwe’ Rebus – John Rebus: ‘The Lockdown Blues’
– Italiaanse misdaadserie ZeroZeroZero: razend spannend, maar ook meedogenloos in het kwadraat
– Het tweede seizoen van de Zweedse serie ‘Before we die’: Spannend, maar is ‘t ook goed?
– ‘22 Juli’: Het systeem faalde, ruim zeventig mensen vonden de dood
Geef een reactie