Als je naar een spannende serie gekeken hebt, heb je dan ook een goede serie gezien? Dat mag een gekke vraag lijken, maar het is wel de vraag die mij bezighoudt na de laatste aflevering van het tweede seizoen van de Zweedse serie Before We Die.
>> Het tweede seizoen van ‘Before We Die’ was al te zien bij de NPO
Het eerste seizoen vooral kijken?
Want aan spanning geen gebrek, maar het verhaal is op zoveel toevalligheden en onwaarschijnlijkheden gebouwd, dat ik oprecht niet weet wat ik ermee aan moet. Dat verhaal sluit naadloos aan op het eerste seizoen. Wie dat niet gezien heeft, kan dus beter voor een andere serie kiezen; anders tast je in het duister omtrent wie wie is, hoe personages zich tot elkaar verhouden en vooral wat er allemaal tussen hen speelt of gespeeld heeft. Die kanttekening moet ik zeker maken.
Hernieuwde kennismaking
Wie het eerste seizoen van de Zweedse serie ‘Before we die’ wel gezien heeft, wacht in eerste instantie een hernieuwde kennismaking met rechercheur Hanna Svensson (Marie Richardson) en haar collega Björn (Magnus Krepper). Nadat zij in seizoen één hebben afgerekend met de Kroatische misdaadfamilie Mimica – zo lijkt het althans – is met name Hanna nog druk doende de zaak helemaal rond te maken.
Het lek vinden
Daartoe rest haar nog één klusje: het lek binnen de politieorganisatie vinden. Want zoveel was wel duidelijk geworden: er wás een lek. Dat lek wordt ook gevonden – in de eerste aflevering zie je al meteen wie dat is – maar daarmee is het bepaald nog geen case closed; integendeel. Want de Mimica’s hebben dat lek inmiddels ‘verkocht’ aan een veel grotere organisatie die zich ‘de kring’ noemt.
‘De kring’ blijkt gevormd te worden door een groot aantal corrupte politiemensen die drugs en wapens van misdadigers stelen voor eigen gewin. Ze worden geleid door het echtpaar Lena en Jan Wilhelmsson (Maria Sundbom Lörelius en Stefan Sauk) en politierechercheur Lars Wiking (Antti Reini). Ogenschijnlijk gerespecteerde Zweedse onderdanen, maar in werkelijkheid nietsontziende misdadigers. Prettig kennis te maken.
Wraak
Maar als snel blijkt dat de Mimica’s zeker nog niet zijn uitgeschakeld. Die willen nog maar wat graag wraak nemen: op Hanna en op haar zoon Christian (Adam Pålsson), die aan het eind van het eerste seizoen naar Costa Rica is uitgeweken; samen met Blanka (Sandra Redlaff), de dochter van de Kroatische familie, met wie hij intussen een relatie had.
Jammer dan, zou je zeggen, ware het niet dat Christian op een dag onaangekondigd voor zijn moeder staat. Het is hem, om redenen die pas tegen het eind duidelijk worden, in Costa Rica te heet onder de voeten geworden. Echt verstandig is zijn terugkeer natuurlijk niet, maar Hanna ziet meteen het positieve ervan in: Christian had in de strijd tegen de Mimica’s een prima undercover-rol gespeeld; die kan hij opnieuw spelen, maar dan in ‘de kring’. En dat gebeurt dus ook.
Ongeloofwaardige turns & twists
Op dit punt begint het verhaal voor mij uit de rails te lopen. Waar menig intrigant al lang tegen de lamp gelopen was, met alle gevolgen van dien, blijkt Christian opnieuw een kat met negen levens. Constant heeft hij het geluk aan zijn zijde, bijvoorbeeld doordat hij er regelmatig in slaagt zich uit netelige situaties te liegen. Het blijkt het begin te zijn van een lange reeks van turns & twists waarvoor de scenarioschrijvers zich eigenlijk zouden moeten schamen.
Wel spannend
Maar goed, ik ben begonnen met het vermelden van het spannende karakter van het verhaal. De kijker is getuige van een bikkelharde strijd tussen twee partijen die een meedogenloze strijd voeren om de macht over de ‘drugsmarkt’ van Stockholm. En die strijd wordt alleen maar heviger als zich een derde partij aan het font meldt. Niemand weet om wie het gaat, maar dat deze mensen veel macht hebben, blijkt al snel. En dan duikt verrassend genoeg ook nog een spook uit het verleden op. Maar dat is eigenlijk al mijn brug naar alle ongeloofwaardigheden in het verhaal en het voert werkelijk te ver om die allemaal te beschrijven.
Positief of kritisch over het tweede seizoen?
Ben ik uiteindelijk positief gestemd of kritisch over dit tweede seizoen? Eerlijk gezegd is het van allebei wat. Daarmee blijk ik vrij aardig te passen in het gezelschap van de ‘User Reviews’ op de website IMDb. Sommige zijn lyrisch – ‘Excellent addition tot Nordic Noir genre’ – andere gematigd tot zeer kritisch en daarbij gaat het altijd over hetzelfde: ‘Well Acted, But Plot Twists Are Unbelievable’.
Over dat ‘well acted’ wil ik tot slot nog wel wat kwijt. Ik vind het spel van de meeste acteurs helemaal niet zo goed; de typecasting werkt in de meeste gevallen niet echt. Maar één acteur vormt hierop een uitzondering: Shada-Helin Sulhav zet een prachtig, in-en-in gemeen klein vrouwtje neer dat bijzonder handig is met haar mes. Een etterbakje tot en met, maar wat een heerlijk type! Eigenlijk zou je alleen al om haar naar seizoen 2 van de Zweedse serie ‘Before we die’ moeten kijken.
Twee seizoenen van ‘Before we die’ zijn ook beschikbaar bij Lumiereseries. Ook zijn beide seizoenen verkrijgbaar op DVD
Lees ook de andere reviews van Bert:
– Review: In ‘Guilt’ is niets wat het lijkt
– Britse serie ‘Traces’: het verleden kan heel pijnlijk zijn
– Review: In ‘Guilt’ is niets wat het lijkt
– Review: het tweede seizoen van de Ierse serie ‘Blood’ bezorgde me hoofdbrekens
– Liar 2: De ultieme wraak van Laura Nielson
– Over de beperkte houdbaarheid van (misdaad)auteurs
– White House Farm: hoogmoed komt uiteindelijk tot de val
Geef een reactie