Soms lees je een plot van een boek die zo spannend is, dat je ‘m wel móet lezen. Nou, dat had ik dus met ‘Kiekeboe’ van Chris McGeorge. En hoewel-ie op sommige punten een tikje voorspelbaar was, ontpopte deze thriller zich dan wel weer tot een lekkere pageturner.
Kiekeboe
Maar eerst even terug naar de plot. Ik las er namelijk over in de thriller-nieuwsbrief van het onvolprezen Engelstalige BookRiot. Een must als je houdt van Engelstalige thrillers, maar dat terzijde.
In de nieuwste thriller van – de tot op dat moment nog onbekende auteur voor mij – Chris McGeorge draait het om de verdwijning van vijf studenten.
Maar het blijkt zoveel ingewikkelder, want ze verdwenen in de zogenoemde Standedge-tunnel. En dat is weer de langste scheepvaarttunnel in Engeland.
Het jaar ervoor gingen zes studenten – zes vrienden, onder wie één gids – en een hond de tunnel binnen. Maar na tweeënhalf uur kwam alleen Matthew – het zesde lid en de gids – aan het andere eind van de tunnel tevoorschijn. Hij was buiten bewustzijn, terwijl de hond ook nog bleek te leven.
Het verhaal van de Standedge Zes is zo veel mogelijk buiten de landelijke pers gehouden. De conclusie van de politie? Matthew zijn vrienden had vermoord, en de lichamen zo had verborgen dat hij later kon terugkomen om de lijken te verplaatsen naar een geheime locatie. Matthew blijft echter volhouden dat hij onschuldig is.
Maar dan roept hij de hulp in schrijver Robert Ferringham die nog steeds in rouw is na de verdwijning van zijn vrouw, Sam. Wanneer Matthew hem om hulp vraagt, en zegt dat hij is doorverwezen door Sam, kan Robert niet anders dan ‘ja’ zeggen.
Maar kan hij Matthew wel vertrouwen? En hoe lost hij deze onoplosbare zaak op? En zal hij ooit te weten komen wat er met Sam is gebeurd?
Doodenge tunnel
Maar mensen, deze thriller had op papier alles wat een thriller moet hebben. Een doodenge tunnel, vijf verdwenen studenten, een wanhopige jongeman die van moord beschuldigd wordt, een spoorloze echtgenote, een treurende echtgenoot en een levende hond?
Dat moest ik lezen.
Al wist ik best dat ik als geoefende thrillerlezer – en ik ben zeker niet de enige – al verschillende oplossingen kon raden. Maar ik kan het niet helpen, ik hou van dit soort mysterieuze plots.
Lekkere pageturner
Nog beter? ‘Kiekeboe’ ontvouwde zich tot een lekkere pageturner met veel plotwendingen en flashbacks naar die bewuste dag van de verdwijning.
Maar minstens zo belangrijk is die andere verhaallijn over Robert die Matthew te hulp schiet. Hij wil koste wat het kost weten wat er met zijn vrouw is gebeurd en heeft daarvoor Matthew nodig. Hij maakt in zijn zoektocht nieuwe vijanden en sluit vriendschap met onverwachte bondgenoten.
En daarbij weet McGeorge de lezer toch weer een paar keer op het verkeerde been te zetten. Netjes.
Geen perfecte thriller
Maar is het een perfecte thriller? Nee, dat niet. De personages van de studenten voelden soms als bordkarton (en soms wel erg afgeleid van ‘De Verborgen Geschiedenis‘ van Donna Tartt), sommige wendingen waren een tikje voorspelbaar en de dader aan het eind was ook behoorlijk cliché.
Toch had dat geen weerslag op mijn leesplezier. De beschrijvingen van die doodenge tunnel waren ronduit goed, Chris McGeorge schrijft ronduit vlot en spannend was het op sommige momenten zeker.
Geen tien, wel een acht.
En genoeg redenen om het eerdere boek ‘TikTak’ van Chris McGeorge nu te lezen. Want dat boek schijnt volgens Bookriot ook prima te zijn.
‘Kiekeboe’ van Chris McGeorge is nu verkrijgbaar in de boekhandel.
© 2019, Daniëlle. All rights reserved.
Geef een reactie