Om maar even met de deur in huis te vallen: ik vroeg mij al tijden af waar het Eurovisiesongfestival plaats zou vinden. Was Rotterdam dé stad of maakte Maastricht meer kans? Het werd Rotterdam. Ik heb meteen een hotelkamer geboekt.
Rotterdam en Maastricht
Want mensen, wat was het een gedoe nadat Duncan Laurence voor Nederland het Eurovisiesongfestival won. De dagen daarop ontving de organisatie verschillende meldingen van Nederlandse steden die het wilden organiseren.
Denk aan Amsterdam, Rotterdam en Maastricht. Maar ook steden als Leeuwarden, Breda, Utrecht, Den Haag, Den Bosch, Zwolle en Arnhem zagen ‘t wel zitten. Overigens haakten steden als Leeuwarden al snel af (iets met een te laag plafond) en trok Amsterdam zich terug. Zij hadden wat betreft evenementen en toeristen genoeg aan hun hoofd.
Uiteindelijk mochten de overgebleven steden hun bidbook inleveren bij de NPO in Hilversum en bleven daarna Maastricht en Rotterdam over. En laten we het zo zeggen: de kampen waren verdeeld.
Vooral het argument dat Maastricht – ‘de provincie’ – ook wat gegund moest worden, kwam veelvuldig voorbij. Net als dat het de Europese hoofdstad was (met dank aan dit verdrag). Maar ja, Rotterdam lag dan weer lekker centraal en Ahoy – en de stad zelf – had al ruime ervaring met het opzetten van grote evenementen.
#TeamRotterdam
Maar sorry Maastricht-fans, hoe mooi ik de stad ook vind, ik was en ben #TeamRotterdam. En ik ben ook nog wel een Sneker. De reden? Het is altijd uitstekend geregeld in Ahoy, Rotterdam (dat bewijst North Sea Jazz ieder jaar), het is goed bereikbaar en er zijn hotels in overvloed.
En nadat iedereen door een ‘publicatiefout’ al eerder vermoedde dat het Rotterdam zou worden, werd het op vrijdag 30 augustus officieel bekend gemaakt door de NOS dat Rotterdam ‘m zou krijgen.
Ik was blij.
Hotelkamer geboekt
Al was ik ook naar Maastricht gegaan als er anders was besloten, zo ben ik dan ook wel weer. Want iedereen die dit blog een beetje volgt, weet dat ik een groot Eurovisie-fan ben.
En hoe vaak komt het voor dat Nederland wint en dat het hele Eurovisie-circus in ons land neerstrijkt? Dit keer heeft het dik veertig jaar geduurd.
Ik bedoel maar.
Je begrijpt dat ik na de bekendmaking van het nieuws meteen een hotelkamer in Rotterdam voor de finale op 16 mei heb geboekt. Het was een gekkenhuis. De prijzen vlogen per minuut omhoog en er raakten steeds meer kamers uitverkocht.
Maar het is toch gelukt. Het was prijzig, maar ook al weer niet zó prijzig als ik had verwacht. En ja, ik kan ‘m nog annuleren als er iets ontzettend misgaat. Maar daar ga ik even niet vanuit. Nu alles op alles zetten om aan kaarten te komen voor de finale.
Ik ga mijn uiterste best doen. Duimen jullie mee?
© 2019, Daniëlle. All rights reserved.
Geef een reactie