Al tijden stond ‘De Krijtman’ van C.J. Tudor op mijn leeslijstje. Alleen kwam ik er maar niet aan toe. Maar eindelijk had ik deze zomer tijd. En ik moet zeggen: ‘De Krijtman’ maakte de redelijk hoge verwachtingen waar.
De Krijtman
Achteraf begon het allemaal op de dag dat het verschrikkelijke ongeluk plaatsvond in 1986 op de kermis. Toen de twaalfjarige Eddie de Krijtman voor het eerst ontmoette.
Het was de Krijtman die Eddie op het idee bracht van de tekeningen: een manier voor hun vriendengroep om geheime boodschappen in krijt voor elkaar achter te laten. En het was leuk, in het begin, totdat de tekeningen Eddie en zijn vriendengroep leidt naar een in stukken gehakt lichaam van een meisje. De dader werd nooit gevonden.
Dat was dertig jaar geleden en Eddie dacht dat het verleden achter hem lag. Dan ontvangt hij post. In de envelop bevinden zich twee dingen: een krijtje en een tekening van een stokmannetje.
En dan duikt één van de vrienden uit zijn oude vriendengroep op. Hij beweert dat hij weet wie de dader is. Maar voordat hij kan vertellen wie dat is, wordt hij dood aangetroffen.
Eddie beseft dat het spel nooit echt voorbij is geweest …
Coming of Age meets thriller
Voor de mensen die een hardcore thriller verwachten: De Krijtman is vooral ook een coming of age boek. Verwacht een boek meer in de stijl van Stand by me en It van Stephen King. Al wordt het nooit zó gruwelijk of bloedstollend eng als It.
Dit is meer een boek over een vriendengroep van vier jongens – onder wie Eddie – en een meisje die in hun jeugd werden geconfronteerd met diverse mysterieuze gebeurtenissen en daar nog de sporen van zich meedragen. Het verhaal wordt dan ook verteld vanuit het perspectief van de oudere Eddie en de jongere Eddie.
Pageturner
Wat ‘De Krijtman’ wel is, is een heuse pageturner. Wie is nu De Krijtman en wat zijn zijn intenties, wat hebben die krijtmannetjes te betekenen en wat wist één van de toenmalige jongens van de groep, Mickey, over de toedracht van de moord?
Plotwending op plotwending volgt en bijna iedere hoofdstuk eindigt met een grotere – of soms een iets kleinere – cliffhanger. Met als gevolg dat je wil doorlezen. En dat maakt De Krijtman toch een heuse pageturner.
Niet altijd even spannend
Een nadeel: doordat er gewisseld wordt van perspectief en er gesprongen wordt in de tijd, haalt dat nog wel eens de vaart uit het verhaal. Zeker halverwege dreigt het verhaal een beetje ineen te zakken. Totdat de auteur opeens weer een beetje op het gas trapt en verhaal weer iets spannender wordt. Want het plot mag dan soms iets vaart minderen, de auteur heeft de plot wel degelijk zorgvuldig opgebouwd.
Al is het nooit héél erg spannend. Sommige verhaallijnen eindigen zelfs een beetje in een anti-climax. Maar ach, dat mag de pret niet drukken. Het einde is bevredigend genoeg. En nog leuker? Het geeft je ook nog iets om over na te denken over de hoofdpersoon. Hoe betrouwbaar was hij eigenlijk? Dat zijn stiekem de leukste eindes.
De Krijtman van C.J. Tudor is zowel verkrijgbaar in paperback als in e-book versie.
© 2018, Daniëlle. All rights reserved.
Geef een reactie