Vandaag, 16 augustus 2018, wordt Madonna 60. 60 lieve mensen. Dat is – zeker voor een popster – een respectabele leeftijd. Maar goed, ik ben bijna mijn hele leven al fan van Madonna. Dat betekent maar één ding: ik word óók oud.
Fan van Madonna
Heb ik ooit een tijd in mijn leven gehad waarin ik nog niet op de hoogte was van het bestaan van Madonna, vroeg ik me gisteravond op de fiets af. Theoretisch gezien wel, want De Queen of Pop brak pas ergens goed door in 1983 in Nederland met Holiday. Inderdaad, wie kent ‘m niet. En aangezien ik in 1980 op de wereld ben geschopt, heb ik toch drie hele jaren Madonnaloos doorgebracht.
Niet de meest sociale dreumes
Niet bepaald een trauma van opgelopen, aangezien ik de eerste jaren van mijn leven vooral geïnteresseerd was in het ontwijken van andere mensen die er niet uitzagen als mijn ouders. Dat beviel me overigens prima als enig kind. Ik was nu eenmaal niet de meest sociale dreumes die op aarde rond liep. Maar nogmaals, daar had ikzelf niet veel last van.
TV kijken
Wat ik wel meteen aardig vond was de TV. Uren kon ik als peuter naar een beeldscherm staren. Best handig goor. Veel TV kijken is reuze handig om onzinnige feitjes op te slaan die je 25 jaar later nog steeds kunnen helpen om iedereen te verpletteren bij Triviant. Ik schrijf nu niets voor niets heel veel over tv. Hebben al die jaren tv kijken toch nog geholpen.
Bovendien doe je nog eens aardige ontdekkingen.
En toen was er Madonna
In mijn geval Madonna. Nu ben ik gezegend met een muziekminnende moeder die vroeger al graag keek naar de nieuwste videoclipjes en optredens in een programma als pak ‘m beet Countdown. Ik keek natuurlijk mee. En daar kwam Madonna langs met d’r big hair, grote kruizenkettingen, kanten hemdjes, grote strikken en fijne over the top jurken.
Ik was zwaar, zwaar onder de indruk. Dat wilde ik verdorie ook. Iedere week droomde ik ervan om in Mini Playback Show bij Hennie Huisman Madonna na te doen. Ieder meisje dat hier wel in slaagde had ik een bloedhekel aan. Het sprak natuurlijk voor zich dat ik dat véél beter had gedaan.
Madonna look
Maar aangezien de Miniplayback Show toch een stapje te ver was, besloot ik me in het dagelijkse leven een Madonna look aan te meten. Vandaar dat ik maanden voor schut heb gelopen met een gele of roze strik in mijn haar. Al schaamde ik me er ook niet voor om met een stift een schoonheidsvlek op mijn wang te tekenen.
Vanzelfsprekend sliep ik onder een Madonna dekbed, werd ik dankzij een grote poster iedere ochtend wakker met Madonna, en leerde ik iedere dag álle nummers van – juist- Madonna uit mijn hoofd.
Let op, als ik straks seniel en kwijlend mijn laatste dagen slijt in zo’n gevangenis voor bejaarden dan murmel ik nog steeds Like a virgin mee.
De gekte nam af …
Toch, naarmate de tijd verstreek en ik ieder jaar wat socialer werd nam de Madonna gekte ook steeds een heel klein beetje af. Als puber vond ik zelfs Madonna een beetje triestig. Al dat gedoe met seks? Mijn hemel, ze was 2 jaar jonger dan mijn moeder. Het was simpelweg too much information.
Al geef ik eerlijk toe dat dit niet betekende dat Madonna niet gedraaid werd. Liefdesverdriet werd verwerkt op You Must Love Me en de Vogue werd spontaan gedraaid als er iets gevierd diende te worden. Dat was vaak trouwens. Maar zo fijn als vroeger? Nee, dat niet.
Toen kwam Ray of Light
Tot 1998 en dat fijne Ray of Light uitkwam. Ok, ze mocht dan het gebabbel over seks vervangen hebben met eindeloos gewauwel over de Kabbala, maar goed was ze. Het leek warempel wel of ze niet meer constant door haar neus zong als ze er live een nummertje probeerde uit te persen.
Het moge duidelijk zijn. Madonna was weer terug. En ik en mijn vriendinnen wanren in de studententijd nog steeds fan. (Mijn Gay Friends zijn op één of andere manier allemaal pro-Kylie. In mijn belevingswereld kan je overigens wél prima fan zijn van beide)
We zongen vrolijk mee met Music, vonden American Life helemaal geen slechte cd, en zelfs dat ABBA dingetje was best hebbelijk op Confessions on the dance floor, we schaften weer een legging aan en downloaden als eerste Hard Candy.
En ja, ik heb ook nieuwere albums als Celebration, MDNA en Rebel Heart in de collectie.
Madonna Live
Inmiddels heb ik haar ook live gezien. En ik moet zeggen, die concerten hebben een hoog ‘wow’ gehalte. Denk veel goede remixen, toffe kostuums, fijne choreografieën en special effects.
Aan de hand van haar nummers passeerde tijdens de concerten bijna m’n hele leven. Mijn kindertijd, de verbroken liefdes, de danspartijtjes in Zuid-Frankrijk, de avonden in de Reguliersdwars en de huiskamerfeesten van vriendinnen Ze kwamen allemaal weer voorbij.
Alweer 60!
En dan te bedenken dat ze vandaag alive and kicking alweer 60 wordt. En we kennen haar allemaal nog steeds. Daar word ik toch toch best blij van. Al betekent het ook dat ik over 3 dagen 38 wordt. We worden samen oud. En dat is stiekem ook best leuk.
En omdat Madonna zo leuk is, hier mijn favoriete nummer van The Queen of Pop. Strike a pose!
Afbeelding: screenshot Youtube
© 2018, Daniëlle. All rights reserved.
Tide Mill says
28/08/2018 at 12:39Hey Danielle,
Lang voordat Madonna doorbrak in 1983 met Holiday in Nederland was deze single al in omloop als witte single. In de dancing waar ik elke vrijdag, zaterdag en vaak ook zondag kwam, werd het nummer dus al veel eerder gedraaid. En ik vond het geweldig!!
Uiteraard was alles aan Madonna super! Ook ik heb kleding en haar a la Madonna gedragen en ik was toen al een stuk ouder dan jij.
En ik wil niet weten hoe oud ik nu ben maar ik dans nog steeds door de kamer als ik Madonna hoor. Ze is ongeëvenaard de Queen of Pop!
I’ll strike a pose with You!
Daniëlle says
29/08/2018 at 08:40Hi Tide,
wat tof dat jij al eerder danste op de single dan de rest van Nederland. Heerlijk, het is ook zo’n lekker nummer om op te dansen. En goed dat jij ook nog steeds danst op Madonna. We gaan gewoon lekker door. Strike a pose!