Zaterdag 14 april stond ik in de AFAS Live in Amsterdam. Bij Eurovision in Concert om precies te zijn. Daar traden alvast 32 van de 43 inzendingen van het Eurovisiesongfestival 2018 op. Het was stiekem al een beetje het Eurovisiesongfestival in ‘t klein. Ik heb mijn tien favorieten voor je op een rijtje gezet.
Overigens vond het festijn nu niet plaats in de Melkweg, maar was het vanwege het tienjarige jubileum van Eurovision in Concert uitgeweken naar AFAS Live. En mensen, dat werkte. Het was druk (want bijna uitverkocht), maar er was veel plek om te dansen.
En dat dansen lukte goed, ik had de volgende dag geen stem en benen meer over, want de kwaliteit is hoog dit jaar. Denk aan veel uitstekende liedjes, prima stemmen en nu al hele aardige visuele elementen op het podium. Nog leuker, het plezier straalde overduidelijk van de inzendingen af. Al waren er ook een paar verrassingen. Maar daarover later meer.
En ja, Israël – die momenteel als eerste staat bij de Britse bookmakers – was steengoed en ja, het maakt heel veel kans op de winst. Maar de race is nog niet gelopen. Er zijn nog meer landen die ook écht kans maken om dat festival in mei te winnen.
Maar goed, eerst mijn favorieten. Ik heb ze in willekeurige volgorde neergezet.
1. Israël: Netta – Toy
Al weken staat Netta op één bij de Britse bookmakers. Niet héél vreemd, want Netta heeft een lekker uitgesproken persoonlijkheid, een uitstekende stem en een origineel nummer met invloeden uit allerlei genre. Holy, ze doet zelfs een kip na. Ik bedoel maar.
Maar zou dat live ook werken op een podium?
Het antwoord is volmondig ja. Netta heeft een aantal vernuftige oplossingen gevonden voor wat technische elementen in haar liedje, zingt geweldig en krijgt een meute mensen met veel succes in beweging. Het spreekwoordelijke dak van de AFAS ging eraf. En dat was volledig terecht.
2. Zweden: Benjamin Ingrosso – Dance you off
Zweden flikt het dit jaar gewoon weer. De sympathieke zanger Benjamin Ingrosso brengt een heerlijk radiofähig nummer, danst lekker en maakt handig gebruik van allerlei visuele elementen. Al mag hij van ons ook zonder al die ongein optreden. Want zoals een vriend opmerkte: ‘dit is een totaalpakket waarin alles klopt.’
Gaat het dan ook heel goed doen.
3. Bulgarije: Equinox – Bones
‘Hoe zou het live klinken?’ dacht ik toen ik de clip zag van Bulgarije. Zouden alle stemmen ook zo klinken op het podium. En het was het nummer niet te gedragen of te depressief?
Nee joh. Eerlijk is eerlijk, het is geen nummer voor lachebekjes, maar het is een fantastisch liedje met prachtige stemmen en een refrein dat je uiteindelijk toch heel goed mee kunt zingen.
Nog leuker, de inzending van vorig jaar voor volgend jaar – Kristian Kostov – viel in voor een zanger die even andere verplichtingen had. Net als vorig jaar zong-ie uitstekend. En natuurlijk ging het publiek uit hun plaat toen ze ‘m zagen. Je bent bij Eurovision in Concert of je bent het niet.
4. Finland: Saara Alto – Monsters
Van tevoren vond ik de Finse inzending wel aardig. Gewoon een lekker dansnummertje, dat werk. Maar ik kom er van terug. Saara Aalto is een superleuk mens dat een nog leuker liedje zingt. Binnen een halve minuut zong ik ‘m mee. Heel hard. En ik was niet de enige. Zij is de reden dat ik mijn stem verloren ben.
Man, wat gun ik haar een finaleplek.
5. Frankrijk: Madame Monsieur – Mercy
Heel eerlijk? De eerste keer dat ik de Franse inzending hoorde, vond ik ‘m best oké, maar wel een tikkie saai. Kom ik ook van terug. Het is eigenlijk een heel goed liedje. Goed gezongen ook. En heeft ook nog eens sociaal-maatschappelijke boodschap (vluchtelingen).
Een dingetje? De Franse zangeres was ziek. De gitarist – haar echtgenoot – stond er wel. En wie had hij geregeld om in te vallen? De Britse kandidaat SuRie – waar ik en mijn vrienden vooraf een foeihekel aan hadden – die binnen één dag de Engelstalige versie had ingestudeerd. Een Brit die Fransen helpt. Het kan.
En ze deed het ook nog eens met veel verve. En opeens gunden we SuRie een betere Songfestival-inzending. Want dit deed ze wel heel goed. Twelve points voor SuRie.
6. Moldavië: DoReDos – My Lucky Day
Ik heb een zwak voor Moldavië met hun vaak dansbare nummers. Geef mij een liedje dat ik mee kan zingen en bij kan huppelen en ik ben gelukkig. Nou, dat levert Moldavië weer. Ik werd verrekt blij van dit trio die ook nog eens een volksdansje er tussendoor deed. Onverwacht gezellig.
7. België: Sennek – A Matter of Time
‘Dit is een beetje James Bond meets Shirley Bassey’, merkte een vriend op tijdens Eurovision in Concert toen-ie de Belgische inzending hoorde. Klopt. Het nummer is bijkans filmisch te noemen. Al hielden we eerst nog de adem in omdat ze tijdens voorgaande optredens nog een tikkie vals zong.
We hoefden nergens bang voor te zijn, want de zangeres in kwestie deed het enorm goed. En de staging was ook nog eens goed. Goed gedaan België.
8. Tsjechië: Mikolas Josef – Lie to me
Tsjechië maakte als één van de eerste landen de inzending bekend en dat is maar goed ook, want daardoor heb ik dit Justin Timberlake-ish nummer al heel vaak gehoord. En het blijft lekker. Het zal vast komen door dat lekkere sax-deuntje.
Ook op het podium deed zangere Mikolas het uitstekend. Al hebben we ons wel drie minuten lang afgevraagd waar die rugzak op zijn rug nu voor diende. Wie het weet mag het zeggen.
9. Australië: Jessica Mauboy – We got love
Ieder jaar zit er een onvervalst Songfestival-lied tussen en dat wordt dit jaar geleverd door Australië. Wat een heerlijke meezinger. En d’r zitten een paar momenten in waar die Australiërs enorm mee kunnen uitpakken. Dit is een stadionnumer pur sang.
En had ik al gezegd dat zangeres Jessica een schatje is? Een schatje dat verrekt goed kan zingen, dat ook nog.
10. Nederland: Waylon – Outlaw in ‘Em
Nederland sloot natuurlijk Eurovision in Concert af en dat deed Waylon prima. Het moet gezegd: het liedje klinkt lekker, de staging is puur country en die stem van Waylon is geweldig. De man staat daar gewoon enorm hard zijn best te doen.
Gaat het winnen? Waarschijnlijk niet, maar als Waylon zingt zoals-ie dat deed tijdens Eurovision in Concert gaan ‘we’ sowieso door naar de finale. Een top 10 plek zou zeker haalbaar moeten zijn. Toch goed om te weten.
Onverwacht leuk:
En dan hebben we ook nog de categorie onverwacht leuk. Je weet wel, dat zijn van die liedje waar je van tevoren nog ‘mwah’ denkt, maar live helemaal niet slecht blijken te zijn.
Oostenrijk: César Sampson – Nobody but you
In die categorie ‘onverwacht leuk’ viel zeker Oostenrijk. Niet dat ik dit nummer eerst niet sympathiek vond, maar live klonk het echt goed. Waarvoor hulde aan zanger César. Waarschijnlijk zou hij zelfs een liedje over vuilniszakken nog naar een hoger plan kunnen tillen.
Macedonië: Eye cue – Lost and Found
Eerst vond ik Macedonië maar een allegaartje. En dat vind ik het nog steeds. Maar live klinkt de inzending goed. Goed gezongen, prima uitgevoerd, niets op aan te merken. Het is nog steeds niet één van mijn favorieten – daarvoor zijn er naar mijn smaak teveel stijlen in het liedje gepropt – maar ze waren toch best onderhoudend.
Albanië: Eugent Bushpepa – Mall
Oké, ik ben nog steeds geen fan van het liedje, maar de zanger met de geniale achternaam Bushpepa kan zingen. Maar dan ook heel erg goed. De man had een uithaal waar we allemaal even stil van werden. Op een goede manier dan,. Alleen al daarom zou je Albanië wel een finaleplek gunnen.
Letland: Laura Rizzotto – Funny Girl
Het jazzy Funny Girl is waarschijnlijk een nummer dat niet erg begrepen gaat worden in Europa, maar het wordt door deze Laura wel goed gezongen. The girl can sing. En het nummer is met mojito in de hand ook nog best lekker om naar te luisteren. Ik spreek uit ervaring.
Denemarken: Rasmussen – Higher Ground
Ik was vastbesloten om Denemarken te haten. Zo’n stom Vikingennummer dat gezongen werd door zo’n gast met een baard. Nou, ik had mijn oordeel al klaar. Dit ging ik natuurlijk helemaal niets vinden.
Een minuut later stond ik met mijn vuist in de lucht mee te beuken. Ook betrapte ik mijzelf erop dat ik tegen mijn gezelschap ‘hier kan ik wel wat mee hoor’ aan het gillen was.
Een beetje heel erg Game of Thrones-ish, maar ik ben in.
Hongarije: AWS – Viszlát nyár
Zo had ik ook al mijn oordeel klaar dat ik Hongarije ging haten. Een metalband met schreeuwende mannen met slechte kapsels? Dat kon niet goed gaan.
Geen idee of het aan de sfeer of het geluid lag, maar ik hoorde een melodie. En die zanger schreeuwde ook wel charmant. Toen-ie daarna het publiek insprong en er een kleine moshpit ontstond, hadden ze mijn hart gestolen.
Niet dat ik er op ga stemmen, maar ik ga straks wel even mee schreeuwen. Gewoon omdat dat nu ook kan tijdens het Eurovisiesongfestival.
Litouwen: Ieva Zasimauskaitè – When We’re Old
En holy moly, wat had ik het gehad met van die kleine, lieve liedjes. En ja hoor, daar hadden we Litouwen ook nog met zo’n nummer. Maar de zangeres was zo lief, zo schattig. En dat liedje was ook – je verwacht het niet – zo lief en schattig dat ik het gewoon niet meer kon haten.
Dit gaat waarschijnlijk wel ten onder in het Eurovisiesongfestivalgeweld, maar sympathiek vind ik het wel.
Oekraine: MELOVIN – Under the ladder
Oekraïne had ik weinig van verwacht. Ja, ik wist dat ik niet onder de indruk was van de stem en het haar van de beste zanger. Maar eigenlijk was het live stiekem een best lekker nummer. En zo slecht was die stem ook alweer niet.
Een minuut later zong ik het mee. Ik zeg niets meer over mensen met rare kapsels.
Wit-Rusland: ALEKSEEV – Forever
Ook was ik in eerste instantie niet onder de indruk van de Wit-Russische inzending. Een tranentrekker vond ik het. Maar live klinkt het lekker dramatisch. Zet er nog een paar goede strijkers op, laat zanger Alekseev galmen en laat het bombastische geweld maar z’n werk doen.
Ik zie dit nu wel voor me in Lissabon.
Zwitserland: ZiBBZ – Stones
Zwitserland beschouwde ik eerst nog als een stelletje schreeuwende hipsters met een slecht liedje. Ja, het zijn hipsters, maar dat liedje was helemaal niet zo slecht. En de zangeres kon live best aardig zingen. ‘Ik vind dit ZO leuk!’ riep een vriend niet voor niets.
Ik snap ‘m. Ergens.
Slovenië: Lea Sirk – Hvale, ne!
Maar dat vond diezelfde vriend ook van Slovenië. In eerste instantie vond ik die inzending vooral een ratjetoe aan stijlen. Een soort van Sloveense Poli Genova (deed al twee keer eerder mee voor Bulgarije en een soort van Eurovisie-icoon) met een weinig indrukwekkend nummer.
Dat nummer is inderdaad niet heel indrukwekkend. Al is dat stukje dubstep best geestig. Maar hé, ze zong niet slecht en danste best aardig. ‘Hvale, NEE!’ riep ik eerst nog. Doe mij nu toch maar een ja. Al is het wel een voorzichtige ja.
Armenië: Sevak Khanagyan – Qami
Oké, fan van het nummer ben ik nog steeds niet. Maar die zanger van Armenië zong het eigenlijk best fraai. Zeker geen winnaar, maar aan de stem van zanger Sevak zal het niet liggen.
Tegenvallers
San Marino: Jessika feat. Jenifer Brening – Who we are
Arme San Marino. Ieder jaar zijn ze weer de sjaak en meestal eindigen ze als één van de laatsten. Vaak met dank aan een bar slecht nummer. Dat gaat nu weer gebeuren. Vooral de rapster is een verhaal apart. En let ook even op de melodielijn. Lijkt verdacht veel op een eerdere Eurovisiesongfestivalwinnaar (hallo Heroes).
Malta: Christabelle – Taboo
Malta heeft meestal wel redelijke inzendingen, maar valt dit jaar vies tegen. Ik kon me na afloop niet eens meer herinneren hoe het liedje ging. Alleen dat de zangeres best goed was en dat ze absoluut een beter nummer had verdiend.
En dat is een slecht teken.
Groot-Brittannië: SuRie – Storm
Maar hé, dat geldt ook voor de Britse inzending. Geloof me, nadat SuRie was ingevallen bij de Fransen, had ik een ontzettend sympathie voor haar opgebouwd. Ik wilde de Britse inzending nu echt beter vinden.
Helaas, Storm is niet een sterk nummer. En hoe SuRie ook haar best doet, het blijft een nummer waar je een beetje weeïg van wordt. Misschien wil de Franseinzending als wederdienst volgend jaar een nieuw liedje voor haar schrijven.
Ierland: Ryan O’Shaugnessy – Together
Ik hou van Ierland. Ze zijn geestig, kunnen goed zingen en hebben prima bier. Hallo, ik heb zelfs een Ierse terrier hier rondlopen. Dit is alleen rijmelarij van de bovenste plank. De Ieren kunnen veel beter dan dit.
IJsland: Ari Olafsson – Our Choice
Dat gaat overigens ook op voor de IJslanders. Sinds wanneer vonden ze het een prima idee dat dit mierzoete liedje het land verliet? Het glazuur spat bijkans van je tanden. De zanger is overigens heel sympathiek, maar daar gaat-ie het niet mee redden. Deze jongen haalt de finale niet.
Volgend jaar beter IJsland.
Servië: Sanja Ilic & Balkanika – Nova Deca
Ik weet dat ik mij op glad ijs bevind zodra ik over de Servische inzending begin. Zodra ik er ook maar iets over schrijf, stroomt mijn mailbox binnen met berichtjes van bozige Servische fans.
En nee, ik vond dit nummer van tevoren niets en ben door dit optreden zeker niet van gedachten veranderd. Laat ik het zo zeggen: ik heb veel wijn gedronken tijdens deze drie minuten. En ik was niet de enige.
Polen: Gromee ft. Lukas Meijer – Light me up
Wanneer je houdt van een dertien in een dozijn dansnummer moet je dit jaar bij Polen zijn. Ik sla even over. Doe mij dan nog maar een keer Armenië.
Montengro: Vanja Radovanovic – Inje
De zanger uit Montenegro deed heel erg zijn best. Laten we het daar maar op houden. Wel extreem geschikt voor liefhebbers van muziek uit de Balkan.
Duitsland: Michael Schulte – You let me walk alone
‘Wat een zeiknummer’ zei iemand naast toen ik naar de bar holde toen de eerste tonen van dit nummer werden ingezet. Een depressiever nummer vind je dit jaar niet op het Eurovisiesongfestival.
Spanje: Alfred y Amaia – Tu cancion
Veel mensen zijn dit jaar lyrisch over de Spaanse inzending. Ik ben er niet een van. Ik heb een bloedhekel aan dit Bouquet reeks nummer. Het is zo zoet dat al na een minuut het glazuur van je tanden is gespat. De IJslandse inzending is er niets bij.
Maar andere mensen schijnen weg te dromen bij dit over de top nummer. Fijn voor ze, ik heb nog liever Hongaarse metal dan dit aalgladde geluid.
© 2018, Daniëlle. All rights reserved.
Geef een reactie