Nog even en het is zover: het Eurovisiesongfestival. We weten nu met welk nummer Waylon naar Lissabon gaat. En in een eerste blog hadden we al een paar andere landen doorgenomen. Dit keer nemen we weer een paar inzendingen met je door. Zijn ze top of flop?
Armenië: Sevak Khanagyan – Qami
Armenië heeft dit jaar eens even gekozen voor een powerballad in eigen taal. Wanneer het zou blijken dat ze ook al eens met dit nummer in 1989 mee hadden gedaan, hadden we het ook geloofd. En het is dat de stoere Sevak een kort kapsel heeft, anders had een windmachine niet misstaan.
Nu al een plasmoment.
Australië: Jessica Mauboy – We got love
Ook dit jaar doet Australië weer mee met het Eurovisiesongfestival en het moet gezegd: Australië levert tot nu toe kwaliteit.
De zangers en zangeressen zijn redelijk tot uitstekend, de liedjes lekkere meezingers en de acts zijn ook best oké. En dat geldt ook voor de inzending van dit jaar, We Got Love van Jessica Mauboy.
Jessica zingt prima en vol overtuiging. Het liedje is niet heel bijzonder en is zeker niet héél origineel, maar het heeft dan weer wel een lekkere Eurovisie-vibe. Live zou dit nog wel eens goed kunnen uitpakken.
Hoogstwaarschijnlijk dan ook geen winnaar, maar een top 5 notering zou er zeker in kunnen zitten. Doen die Australiërs goed.
Oostenrijk: Cesár Sampson – Nobody But You
>> Ehm, Na Eurovision in Concert heb ik mijn mening bijgesteld. Oostenrijk is leuk.
En net als landen als Armenië en Duitsland heeft Oostenrijk goed naar Portugal gekeken. Want hé, solo-zinger zingt gevoelig liedje.
Een probleem? Deze inzending heeft vooral veel weg van die Australische inzending van vorig jaar.
Lees: het is volstrekt niet origineel, weliswaar prima bij elkaar gejat maar vooral dertien-in-een-dozijn. Toch een puntje voor de stem van César die het nummer dan weer wel goed weet te brengen. Tel uw zegeningen.
Volgende keer maar ‘ns niet naar de inzendingen van vorig jaar kijken, Oostenrijk?
Azerbeidzjan: Aisel – X My Heart
Een paar jaar geleden was Azerbeidzjan telkens de gevaarlijke outsider. Terecht, want hun inzendingen waren – hallo Drip Drop – gewoon goed.
Even voor de duidelijkheid: X My Heart is dit jaar tot nu toe géén gevaarlijke outsider. Dit nummer hebben we ook al honderd keer gehoord. Niet dat het héél slecht is. Dat valt mee. Het is een gezellig happy go lucky dansnummertje waarop je prima kunt huppelen, maar winnen? Nope. Een Drip Drop is het niet.
Wit-Rusland: ALEKSEEV – Forever
Ooit hadden wij De Toppers die in lichtgevende pakken wilden optreden tijdens het Eurovisiesongfestival, maar door LED-lichtjes die dienst weigerden, bleef ons dat leed bespaard.
Al krijgen we nu ALEKSEEV in een lichtgevend pakkie waardoor hij er meer uitziet als een intergalactische ridder die ieder moment de ruimte in geschoten kan worden.
Ik kan je voorspellen, dat zullen straks sommige mensen ook écht willen doen. Met dank aan de dunne stem van ALEKSEEV die alle zeilen bij moet zetten om niet constant vals te zingen. Hopelijk krijgt-ie nog een paar zanglesjes, anders ziet het er somber uit.
Zonde, want zó slecht is het liedje eigenlijk niet. Hopelijk doet zijn pak het straks wel. Anders kan ie meteen forever de ruimte in naar huis.
© 2018, Daniëlle. All rights reserved.
Geef een reactie