Vanavond is het dan eindelijk zover: het Eurovisiesongfestival wordt afgetrapt met de eerste halve finale. Zonder Nederland (die zien we in de tweede halve finale op donderdag), maar wel met een aantal kandidaten die absoluut zullen doorgaan naar de finale. Al zitten er ook een paar momenten tussen dat je naar de wc moet vluchten of een drankje kunt halen. Let the games begin!
1. Zweden: Robin Bengtsson – I Can’t Go On
De Zweden flikken het dit jaar gewoon weer, want ik kan je nu al voorspellen dat Robin Bengtsson met ‘I Can’t Go On’ héél ver gaat komen. Niet alleen vanwege het liedje dat lekker in het gehoor ligt en dat lekkere aalgladde hoofd van Robin, maar ook vanwege de uitvoering. De staging op het podium is ge-wel-dig.
Check die kostuums, die dansers, die loopbanden en de choreografie. Hier is over ieder detail nagedacht. Zeker door naar de finale.
2. Georgië: Tamara Gachechiladze – Keep The Faith
Georgië staat er redelijk bekend dat ze absoluut vreselijk tenenkrommende inzendingen kunnen insturen. Het moet gezegd, zangeres Tako Gachechiladze is niet de allerergste. Al zie je eerst trouwens haar enorme bos haar en dan pas Tako. Enfin, ze zingt een ballad over dat we vertrouwen in de mensheid moeten houden en doet dat met lange uithalen waardoor het glazuur van je tanden spat.
Misschien willen sommige mensen nu al naar de wc vluchten.
3. Australië: Isaiah – Don’t Come Easy
Al een paar jaar mag Australië meedoen met het Eurovisiesongfestival. En ook dit jaar hebben ze weer hun best gedaan met de ballad ‘Don’t Come Easy’ van de jonge Isaiah die overigens heel goed getergd kan kijken.
Het is een lekker nummer, al wordt de melodie wel een beetje eentonig. De kans dat je ‘m na tien minuten alweer bent vergeten is dan ook best groot. Maar slecht is-ie zeker niet.
4. Albanië: Lindita – World
Haal maar veel drank, want Lindita Halimi waant zich de Mariah Carey van Albanië. En dat hoor je terug in de ballad Botë. We hebben geen idee waar ‘t over gaat, want Albanees, maar Lindita fluistert, gilt en schreeuwt zich er dapper door heen. Dat moet ook wel, want het nummer is niet om aan te horen en Lindita kan met al haar Mariah Carey aspiraties nog wel eens vals beginnen te zingen.
Dit haalt de finale echt nóóit. Tenzij de buurlanden nog bij ze in het krijt staan. Maar ja, dat dachten we van Jamala van Oekraïne vorig jaar ook …
5. België: Blanche – City Lights
Ook dit jaar hoeven de Belgen zich bepaald niet te schamen voor hun inzending. ‘City lights’ van Blanche klinkt verrassend modern, is net even wat anders en gelukkig geen ballad. Als mensen hadden gezegd dat dit een Scandinavische inzending was, hadden we het ook geloofd. Al is het wel even wennen aan haar ietwat monotone stemgeluid.
Een nadeeltje? Haar podiumact schijnt niet goed te zijn. Iets met verdrinken in een veel te grote jurk, gecombineerd met een doodsbange blik. Dat laatste is dan ook wel weer logisch. Duimen maar dat het meevalt. We gunnen België wel een finaleplek met dit nummer.
6. Montenegro: Slavko Kalezić – Space
Aan de podiumact van Slavko Kalezić te zien, kan Montenegro volgend jaar ook prima meedoen met de Amsterdam Pride. Deze act zou namelijk niet misstaan op een boot in de Amsterdamse grachten. Denk aan ontblote mannenlijven, gezellige dansjes en veel leer. Overigens ontkomen we ook niet aan die vlecht waarmee Slavko graag mee ronddraait.
Top. Niets meer aan doen. Dit is fouter dan fout en gaat gegarandeerd op je lachspieren werken.
Jammer dat het liedje zo waanzinnig slecht is. Slechte Eurotrash met een tekst over iets onduidelijks in de ruimte. Waarschijnlijk is dat Slavko zelf. Gewoon het geluid uitdoen tijdens het optreden. Komt het toch nog goed.
7. Finland: Norma John – Blackbird
Sommige mensen vinden Blackbird een behoorlijk donker, duister en ietwat depressief nummer. Heel erg Fins dus.
Geloof ze niet.
Luister, want dan openbaart zich de schoonheid van het liedje. Het heeft een prachtige melodie, een bijna sprookjesachtig karakter en Norma John zingt wonderschoon.
En dan die podiumact met al die kleuren en visuele effecten. Schitterend. Hopelijk krijgen de Finnen een eerlijke kans.
8. Azerbeidzjan: Dihaj – Skeletons
Azerbeidzjan doet ieder jaar z’n best om hoog te eindigen en meestal slagen ze daar wel in. Ook ‘Skeletons’ van Dihaj zou het nog wel eens aardig kunnen doen. Het radiovriendelijke nummertje kan zo de top veertig in. Bovendien is de uitvoering van het nummer op het podium buitengewoon sterk. Laat dat maar aan Azerbeidzjan over.
Een dingetje? Niet iedereen is even gecharmeerd van de stem van Dihaj. Let vooral even op de uithalen. Zoals mijn eigen vriend al op zijn geheel eigen unieke, subtiele wijze opmerkte: ‘wat een gejank.’ Maar gaat vast door naar de finale.
9. Portugal: Salvador Sobral – Amar Pelos Dois
Samen met San Marino is Portugal vaak verantwoordelijk voor de slechtste inzendingen van het Eurovisiesongfestival van dat jaar. Maar Portugal hoeft dit jaar niet bang te zijn, want Salvador Sobral zingt het prachtig kleine ‘Amar Pelos Dois’. Een paar strijkers erbij en een gevoelige stem? Dit zou zo op de soundtrack van een fictieve filmklassieker als ‘Lisbon in the rain’ kunnen staan. In al zijn eenvoud een verademing. Ook hebben de Portugezen goed over de staging nagedacht. Força Portugal!
10. Griekenland: Demy – This is love
Griekenland deed het in het verleden best lekker op het Eurovisiesongfestival. Alleen kwam de laatste jaren daar een klein beetje de klad in. Maar de Grieken zijn terug met de bekende Griekse zangeres Demy en de dansvloerstamper ‘Is this love.’ Dit is dansen geblazen. Je kunt je voorstellen dat in de zomer hier straks duizenden jongen op springen in Cherso.
Een nadeeltje? Live kan Demy nog wel eens schel – bijna vals – klinken. Hou dus even die oordopjes bij de hand. Voor het geval dat.
11. Polen: Kasia Moś – Flashlight
En nu hebben we weer drank nodig, want Polen kiest dit jaar voor een hoogblonde zangeres met een oervervelende obligate ballad. Nog erger? Ze kan de noten amper halen en klinkt bij vlagen als een bouwvakker die teveel shag heeft gerookt.
Het worden drie lange minuten.
12. Moldavië: Sunstroke Project – Hey Mamma
Potver, wat heeft het vrolijke ‘Hey Mamma’ een fantastisch saxdeuntje. En dan is er ook nog een gezellig viooltje. Uitermate geschikt om op te huppelen op de dansvloer van de plaatselijke Moldavische discotheek. Een nadeel? De zanger kan niet zingen.
Maar blijf wel zitten, want deze podiumact is geweldig. Denk aan strak gesneden pakken, bijbehorende dansjes en goede visuele effecten op de achtergrond. Hallo Moldavische discotheek!
13. IJsland: Svala – Paper
Tja, wat zullen we eens van dit nummer zeggen. Dat Svala heel aardig is? Dat ze heel succesvol is in IJsland en dat Paper daar al een dikke vette hit was? Dat ze best goed kan zingen? Het is alleen jammer aan Paper dat alleen het refrein best te doen is. En nee, de podiumact schijnt ook niet héél goed te zijn.
Hopelijk is de act verbeterd. Anders kan Svala weer gaan bibberen op IJsland.
14. Tsjechië: Martina Bárta – My Turn
De Tsjechische inzending Martina Bartá doet intussen haar best om Adele na te doen. Dat verloopt niet vlekkeloos. Laten we het zo zeggen: we hopen dat Bartá intussen een beetje aan d’r Engelse uitspraak heeft gewerkt. En het liedje? Niet tenenkrommend, wel dertien in een dozijn. Hier had ook Adele niet veel van kunnen maken.
15. Cyprus: Hovig – Gravity
De Cypriotische zanger van Armeense afkomst, Hovig, is bepaald geen onbekende op het Eurovisiesongfestival. Overigens niet onverdienstelijk, want in 2010 werd hij derde met ‘Goodbye’ en in 2015 scoorde hij een vierde plek met ‘Stone in a River.’ Voor deze inzending werd Zweedse liedjesschrijver Thomas G:son in de arm genomen, de mede-componist van ‘Euphoria’ van Loreen.
Dat zou toch een winnende combi op moeten leveren?
Nee dus. Het nummer klinkt bij elkaar gejat, valt vaak in herhaling en is het zoveelste nummer met beats en bliepjes. Het is een béétje saai.
Als je nog naar de wc moet, dit is je kans.
16. Armenië: Artsvik – Fly With Me
Armenië zou wel eens een van de verrassingen van dit festival kunnen worden. Het nummer met oosterse invloeden klinkt onverwacht lekker en die bijbehorende act zou het ook nog wel eens goed kunnen doen op het podium in Kiev. Af en toe jengelt Artsvik wel iets te graag.
Een béétje camp is dit trouwens ook. Denk aan een gekke mix tussen Japanse en Indiase invloeden. In Armenië kan dat blijkbaar prima. Maar wanneer Artsvik ervoor zorgt dat het geen groot schreeuwfestijn wordt, zou dit met gemak kunnen doorgaan naar de finale.
17. Slovenië: Omar Naber – On my way
Hé Slovenië, het Eurovisiesongfestival wil z’n inzending uit 1984 terug. ‘On my way’ is dan ook een ouderwetse, saaie ballad. Omar doet ontzettend z´n best, maar helaas / het is ronduit slaapverwekkend. Het worden weer drie lange minuten. Wijn, iemand?
18. Letland: Triana Park – Line
Ieder jaar heb je een inzending die alle kanten opgaat, behalve de goede. Dit jaar krijgt Letland de prijs. Dit dancenummer is een verzamelbak voor allerlei dansstijlen. Alsof ze zelf ook geen idee hadden waar dit naartoe gaat. Benieuwd of ze dat straks op het podium wel weten.
We vrezen van niet.
De eerste halve finale van het Eurovisiesongfestival 2017 is op dinsdag 9 mei om 21.00 te zien op NPO1.
Geef een reactie