Heel eerlijk? Van het debuut ‘Dochter Vermist’ van de Zweedse schrijfster Mikaela Bley moest ik wel even bijkomen. Zou dat met het tweede deel over journaliste Ellen Tamm ook zo zijn? Het antwoord is ja. Ook ‘Donker Water’ hakt erin. Op een goede manier dan.
Donker Water
Na het drama van Lycke in ‘Dochter Vermist’ is misdaadverslaggeefster Ellen Tamm er slecht aan toe. Zo is ze een tijdje opgenomen in een psychiatrische inrichting en zit ze nu met ziekteverlof thuis. Op aandringen van haar familie en vriend Philip vertrekt Ellen op een hete zomerdag vanuit Stockholm naar haar ouderlijk huis in Sörmland.
Ze kan niet langer vluchten voor haar verleden en voor de traumatische persoonlijke herinneringen die naar boven kwamen toen ze werkte aan de zaak van het verdwenen meisje Lycke. Nu gaat ze terug naar waar het allemaal begon: Sörmland. De plek waar haar achtjarige tweelingzusje verdronk.
Maar als ze langs de snelweg stopt om te tanken, hoort ze dat in de buurt het lichaam van een zwaar toegetakelde vrouw is gevonden. Alleen lijkt niemand te weten wie ze is en wat ze daar deed. Ellen besluit zich in haar dood te verdiepen. Hoewel de inwoners van het dorp erg aangedaan lijken door de dood van de vrouw, ontdekt Ellen dat sommige dingen niet zijn wat ze lijken. En dat geldt ook voor haar eigen geschiedenis en de dood van haar zusje …
Handig als je ‘t eerste deel hebt gelezen
Je hebt van die delen in reeksen over bepaalde personages die op zichzelf staande verhalen zijn. Daar is ‘Donker Water’ er niet één van. Het is bijzonder handig als je dan ook het eerste boek ‘Dochter Vermist’ hebt gelezen. Niet alleen omdat je dan weet waar de zaak Lycke om draaide, maar ook omdat je dan al weet waar Ellen Tamm in het verleden mee worstelde. ‘Donker Water’ borduurt daar op voort.
Sympathieker personage
Overigens voelt het wel alsof auteur Mikaela Bley meer haar draai heeft gevonden in ‘Donker Water.’ Vooral omdat we meer kunnen meeleven met de hoofdpersoon; Ellen is sympathieker, wekt minder ergernis en begint wat minder hard te worden. Kort samengevat: het bitch gehalte is gedaald en Ellen wordt steeds meer een vrouw van vlees en bloed.
De hoofdstukken zijn bovendien wat langer en het voelt wat minder haastig. Alsof Bley zich dit keer wat meer tijd gunde voor de eindstreep. Overigens hanteert Bley nog steeds een heldere, vlotte schrijfstijl die lekker weg leest. Fijn dat dit juist wel bleef.
Gruwelijke scenes
En hoewel ‘Donker Water’ voornamelijk een psychologische thriller is, zitten er wel een aantal gruwelijke scenes in die je rillingen bezorgen. Bley’s beschrijving van een stel losgeslagen kinderen is ronduit beangstigend, maar wel fascinerend. Al moet je juist daar even van bijkomen …
Plotwendingen
Net als in ‘Dochter Vermist’ zitten dan ook een paar aardige plotwendingen in ‘Donker Water.’ Sommige zal je zien aankomen, andere wendingen zijn toch best verrassend. Al is de onthulling – en de cliffhanger – aan het einde vooral aardig bedacht. Het is in ieder geval een goede opmaat naar een derde deel.
Als Mikaela Bley zo doorgaat, wordt dat derde boek beter dan het eerste en tweede deel. Momenteel worden haar boeken op sites als Goodreads nog beoordeeld met bijna vier sterren. Dat derde deel zou zomaar méér dan vier sterren kunnen opleveren. Na ‘Donker Water’ heb ik daar wel vertrouwen in.
‘Donker Water’ van Mikaela Bley kost in paperbackvorm 17,50 en is onder meer te koop bij de boekhandel.
© 2017, Daniëlle. All rights reserved.
Geef een reactie