Een keer in de zoveel tijd verloot ik een gelezen recensie-exemplaar. Een tijdje terug was dat Rode Sneeuw. De naam van de bezoeker die op het lootje stond, bood aan om haar gelezen recensie-exemplaar van Ragdoll van Daniel Cole naar mij te sturen. En ik ben blij dat ze dat heeft gedaan. Wat een thriller is dit.
Ragdoll
In Ragdoll wordt een lichaam van zes verschillende aan elkaar genaaide lichaamsdelen in een flat gevonden. Saillant detail? De flat bevindt zich recht tegenover de woning van de beruchte rechercheur William ‘Wolf’ Fawkes die een bijzonder grote rol speelde in de zaak van De Crematiemoordenaar.
Grote vraag is wie deze gruwelijke lappenpop maakte? En waarom? En van welke personen zijn die zes verschillende lichaamsdelen? Samen met zijn collega’s Baxter en Edmunds probeert Wolf achter de identiteiten van de zes slachtoffers te komen. Maar dan krijgt Wolfs ex-vrouw en bekend journaliste Andrea een lijst toegestuurd met zes namen en bijbehorende data waarop ze zullen worden vermoord. Als laatste staat de naam van Wolf.
De Lappenpopmoordenaar heeft het vonnis van Wolf bepaald; hij zal sterven op 14 juli. Zullen de rechercheurs het leven van de andere slachtoffers en Wolf kunnen redden?
Humor
In Ragdoll worden gruwelijke beschrijvingen van lijken en moorden bepaald niet geschuwd, maar wat Ragdoll zo verfrissend maakt is de zwarte humor. Wie van scherpe dialogen, harde grappen, de geestige oneliners en relativerende opmerkingen houdt, zit goed met Ragdoll. Hoe afschuwelijk de moorden ook zijn, af en toe grinnik je. Niet om de moorden, wel om de humor. Een verademing vergeleken bij andere donkere – vaak Scandinavische – thrillers waar de humor ver te zoeken is.
Een puntje van kritiek? Soms had die humor net een tandje minder gemogen. Lachen is leuk, maar soms is ‘t niet zo goed voor de spanning. Voor een thriller toch best essentieel.
Prima plot
Maar afgezien van die humor heeft Ragdoll een prima plot. De thriller is in sneltreinvaart geschreven met de bijbehorende plotwendingen en cliffhangers. Schrijver Daniel Cole weet hoe je een intelligent verhaal kont opbouwen. Al gaat-ie soms wel een beetje over the top. Want er gebeurt veel, heel veel, in Ragdoll.
Personages
Maar waar Daniel Cole echt goed in is zijn de beschrijvingen van de persoanges. Wolf is iemand you love to hate, zijn sarcastische collega Baxter kampt met haar eigen demonen terwijl de intelligente nieuweling Edmunds er alles aan doet om zijn plek in het team te veroveren. Simmons is de baas die iedereen zich zou wensen, terwijl de bijna gepensioneerde Schotse politieman Finlay bijna alles al heeft gezien. Deze personages zijn mensen van vlees en bloed. Met al hun gebreken toch uiterst amusante personages.
Het einde
Hou dat even in gedachten als het einde nadert en er een gigantische plottwist nadert. Sommige lezers zullen ‘m zien aankomen, voor anderen zal het eerder een verrassing zijn. Hoe dan ook, aardig bedacht is de twist wel. Al zal niet iedereen erin meegaan omdat het misschien voor sommige mensen wat vergezocht is. Maar zonder al teveel details te verklappen, zo passen uiteindelijk de puzzelstukjes van begin tot eind wel in elkaar. Niets is wat het leek.
En die cliffhanger op de laatste bladzijden zorgt er alleen maar voor dat je uitkijkt naar het tweede deel. Dat heeft Daniel Cole goed gedaan.
Daniel Cole
Vooral omdat Ragdoll het debuut is van de Britse Daniel Cole (1983). Eerder werkte hij onder meer als ambulancebroeder voordat hij van schrijven zijn beroep maakte. Een goede zet, want Ragdoll werd een regelrechte hit. Zo zijn de rechten inmiddels aan meer dan dertig landen verkocht en komt er – althans, dat is het plan – een tv-serie.
>> Lees hier een kort interview met Daniel Cole
Maar lees eerst het boek. Je gaat er geen spijt van krijgen. Net als ondergetekende.
Ragdoll van Daniel Cole is nu verkrijgbaar bij de boekhandel (en bij de uitgeverij) en kost in paperbackvorm 17,50.
Geef een reactie