Onlangs las ik in één ruk de thriller ‘Dochter Vermist’ van Mikaela Bley uit. ‘Dochter Vermist’ (in het Zweeds beter bekend als ‘Lycke’) bleek het eerste boek van deze Zweedse schrijfster. En eerlijk is eerlijk, dit debuut smaakt naar meer.
Dochter Vermist
Op een koude, regenachtige vrijdag in mei, verdwijnt het achtjarige meisje Lycke spoorloos in Stockholm. Het enige dat de politie terugvindt is haar rugzakje. Vlakbij – in het hoofdkwartier van televisiezender TV4 – volgt misdaadverslaggever Ellen Tamm het nieuws over de verdwijningszaak op de voet.
Zij raakt geobsedeerd door de zoektocht naar Lycke en zet alles op alles om haar te vinden. Maar voelt zich steeds machtelozer als ze wordt gefrustreerd door corrupte politieagenten, het vreemde gedrag van de gescheiden ouders van Lycke, de ontmoedigende opmerkingen van haar collega’s en een baas die haar op de hielen zit.
En hoewel Ellen probeert koel te blijven, wordt dat nog moeilijker gemaakt door een tragische gebeurtenis in haar leven die lijkt op Lycke’s verdwijning. Ondertussen tikt de klok en is er maar één vraag: waar is Lycke?
Hoog tempo
In ‘Dochter Vermist’ heeft Mikaela Bley lekker de vaart erin gehouden. In hoog tempo wordt het verhaal vertelt uit verschillende perspectieven. Zo komt niet alleen Ellen aan het woord, maar trekken ook Lycke’s ouders, Lycke’s stiefmoeder en haar nanny voorbij. En dat zorgt – zeker in het geval van de ouders – voor een beklemmend gevoel. Met iedere bladzijde die je omslaat, wordt het spannender of Lycke nog wel gevonden gaat worden.
En dan is er ook nog Ellen’s geschiedenis. Wat is er met haar gebeurd? Stukje bij beetje onthult Bley de tragische gebeurtenis uit haar verleden. Langzaam wordt duidelijk waarom Ellen geen geen katje om zonder handschoenen aan te pakken is. Al is ze niet keihard. Integendeel, Ellen Tamm is meer van het type ‘ruwe bolster blanke pit.’
Gelijkenis met Annika Bengtzon van Liza Marklund
In dat opzicht lijkt Ellen Tamm wel een beetje op het personage Annika Bengtzon van Liza Marklund. Ook Ellen is misdaadverslaggever, draagt een tragische gebeurtenis met zich mee en ook zij weet hier in eerste instantie geen raad mee. Overigens is ‘Dochter Vermist’ geen slechte kopie van Annika Bengtzon. Ellen Tamm is een personage die prima op zichzelf kan staan.
Eigen stijl
Maar dat komt ook door de schrijfstijl van Mikaela Bley. Het verhaal leest als een trein. Korte zinnen en lekkere dialogen zorgen ervoor dat het lekker weg leest. Soms net iets té lekker. Sommige verhaallijnen hadden nog best wat meer uitgediept kunnen worden en soms zijn de plotwendingen wel heel abrupt. Dat geldt trouwens ook voor het einde dat – letterlijk – op de laatste bladzijden een beetje uit de lucht komt vallen.
Hou wel een zakdoekje bij de hand
Overigens wel hulde voor Bley dat ze naast het schrijven van een spannend verhaal, ook de tragische gevolgen van een vechtscheiding voor kinderen op indringende wijze onder woorden brengt. Dat wordt zo goed gedaan dat het bijna onmogelijk is om zonder een zakdoekje of twee het boek uit te lezen. Je hart breekt.
Dat zorgt er wel voor dat dit debuut smaakt naar meer. En ik ben niet de enige, want in Zweden is al het tweede deel over Ellen Tamm verschenen: ‘Liv.’ Hopelijk wordt-ie snel in het Nederland vertaald.
‘Dochter Vermist’ van Mikaela Bley is verschenen bij Bruna en kost in paperbackvorm 17,50
© 2016, Daniëlle. All rights reserved.
Geef een reactie