Afgelopen week zagen we de eerste en tweede halve finale van het Eurovisiesongfestival. En natuurlijk zagen we toen dat Douwe Bob doorging. Maar vanavond krijgt hij ook te maken met the big five – Duitsland, Groot-Brittannië, Frankrijk, Italië en Spanje en de winnaar van vorig jaar, Zweden. Welk land gaat winnen? Dat zien we vanavond.
België – Laura Tesoro – What’s the pressure
‘What’s the pressure’ zingt de jonge Laura. Nou, niet teveel. Weliswaar is dit een vrolijk en dansbaar zomernummertje dat geschreven is door Selah Sue, maar heel veel potten gaat het niet breken En waar hebben we dat baslijntje eerder gehoord? Oh ja, Another one bites the dust …
Overigens wel een lekkere dansact.
Tsjechië: Gabriela Gunčíková – I stand
Dit jaar is Tsjechië niet slecht. Denk aan een melodieuze ballad met een ietwat donker randje. En dat zorgt ervoor dat-ie toch ergens blijft hangen. Bovendien kan Gabriela Gunčíková lekker uithalen in het nummer. Zolang dat niet al te vals is, kan het nog wel eens wat puntjes binnen harken. Al worden het er niet al teveel.
Nederland: Douwe Bob – Slow Down
Wat deed Douwe Bob het afgelopen dinsdag goed in de eerste halve finale. Hij zong vlekkeloos, op de podiumact was niets aan te merken, hij vulde de tien seconden stilte (‘i love you too baby’) prima in en sloot af met een knipoog. We waren een beetje verliefd.
En het allerfijnste? Tussen alle bombastische acts bleek Slow Down een heuse verademing. Een welkom rustmoment. Zou hij dat kunstje weer kunnen flikken? Zo ja, dan zeker een plek in de top 10.
Azerbeidzjan: Səmra Rəhimli – Miracle
Eerst even dit: Miracle voelt als een nineties popballad die weer ‘ns is afgestoft. Alsof Britney Spears besloot dat het Eurovisiesongfestival een goed moment was voor een comeback.
Maar daar gaat het hier helemaal niet om. Səmra Rəhimli is bloedmooi en heeft ook nog eens een superstrakke outfit aan. Dat is pas een Miracle. Gaat daarom behoorlijk hoog komen.
Hongarije: Freddie – Pioneer
In de verte heeft de inzending van Hongarije wel wat weg van de Zweedse winnaar van vorig jaar. Denk aan een vent met een leuke kop en een uiterst verantwoord liedje over de mensheid. Maar hier is even net wat teveel leentjebuur gespeeld bij de Zweden en voor de rest blaft Freddie zich door het nummer. Je moet ervan houden. Toch niet héél slecht.
Italië: Francesca Michielin – No Degree of Separation
No Degree of Seperation is een prachtig nummer, Francesca heeft een schitterende stem en live zal er vast niet veel op aan te merken zijn. Laat dat maar aan Italië over. Dit is het luisteren waard. Staat niet voor niets redelijk hoog bij de bookmakers.
Israël: Hovi Star – Made of stars
Israël heeft dit jaar gekozen voor een gevoelige piano ballad die nog gevoeliger wordt gezongen door Hovi. Een soort van Israëlische versie van Adam Lambert. Let vooral even zijn lange lok die geheid de aandacht gaat trekken. Dat mag ook wel, want dat gevoelige pianonummertje wordt later behoorlijk bombastisch. En dat past dan wel weer bij het haar.
Maar intussen redelijk onderhoudend, dat dan weer wel.
Bulgarije: Poli Genova – If love was a crime
Komt de naam Poli Genova je bekend voor? Dat kan, want in 2011 deed ze ook al mee voor Bulgarije met ‘Na Inat.’ Dit keer komt ze op de proppen met een aanmerkelijk moderner nummer. ‘If Love Was A Crime’ is een lekker dansbaar, fris popnummer dat zo de hitparades in kan. Onverwacht leuk.
En als we dan toch bezig zijn? Let ook nu even op haar opvallende kapsel. Poli is – dankzij die lok – eigenlijk gewoon het Bulgaarse zusje van de Israëlische Hovi.
Zweden: Frans – If I Were Sorry
Natuurlijk staat Zweden weer hoog bij de bookmakers. En dat is nu ook terecht, want dit nummer van Frans is weliswaar minder spectaculair dan vorig jaar, maar ligt wel lekker in het gehoor. Het is een beetje Robin Schulz meets singer-songwriter. Leuk nummer, sympathieke zanger, fijn liedje.
Maar live schijnt-ie geen noot te kunnen raken. Sorry Frans.
Duitsland: Jamie-Lee – Ghost
‘Wat had ze nu op haar hoofd?’ hoorde je heel veel mensen zeggen nadat ze het optreden van Jamie-Lee hadden gezien op het Duitse songfestival. Het leken bloemen. Met teddyberen. Hoorde waarschijnlijk bij de act aangezien Jamie-Lee eruit zag als een Japans anime-meisje. Het was nogal vervreemdend. Want Jamie-Lee is -ehm – een kleurrijk personage.
En het liedje? Dat is eigenlijk best lekker. Wel weten we dat Jamie-Lee live zo vals als een kraai kan zingen. Oh jee. Da-haaag douze points.
Frankrijk: Amir – J’ai cherché
Eindelijk staat Frankrijk weer eens hoog bij de bookmakers en dat is met dit nummer dikverdiend. ‘Jái cherche’ is een lekker dansbaar popnummer met een edgy randje. Een lekkere beat ook. Je klapt zo mee.
Daarbij zingt zanger Amir zowel in het Frans als Engels en heeft-ie een leuk hoofd. Helaas zingt ook hij live niet altijd even zuiver. Toch, dit mag hartstikke winnen. Het is Frankrijk gegund.
Polen: Michał Szpak – Color of your life
Is het Conchita Wurst? Is het Dana International? Nee hoor, het is de langharige Michal die sprekend lijkt op een middeleeuwse ridder die een ballad wil zingen voor zijn grote liefde. Hij kan zich zo aansluiten bij The Musketeers.
In plaats daarvan zingt-ie in belabberd Engels een liedje over de kleur van je leven. Heel spiritueel, zeker niet onaardig, maar wel een béétje saai.
Australië: Dami Im – Sound of silence
Vorig jaar deed Australië in het kader van een jubileum weer eens mee en dat is de organisatie, de kijkers en de Australiërs zo goed bevallen, dat ze het gewoon nog een keer doen. Met het verschil dat ze nu niet automatisch zijn gekwalificeerd, maar dat ze zelf hun finaleplek moeten verdienen. En dat gaat lukken met ‘Sound of Silence’ van Dami Im. Wat een fijn nummer. Een beetje Loreen ( je weet wel, die van Euphoria), maar dan wel met een eigen geluid. Ietwat alternatief, maar wel toegankelijk.
En na de tweede halve finale weten we het zeker: dit zou kunnen gaan winnen. Well done Australia. Alleen die jurk met lichtjes … Moest dan nou echt?
Cyprus: Minus One – Alter ego
De één gruwt ervan, de ander vindt deze Cypriotische inzending een fijne act. Vooral als je houdt van een echte onvervalste rock. Hebben we alleen zeker honderd keer ergens anders gehoord, maar niet héél slecht. Denk aan The Killers meets een lokale rockband, dat werk. Alleen jammer dat de angstaanjagende zanger loeit als een zwangere zeehond.
Servië: Sanja Vučić – Goodbye (shelter)
Even een dingetje? De Servische zangeres in kwestie lijkt een beetje op Amy Winehouse. Maar dat zegt voor de rest helemaal niets over het nummer. Dat is een uptempo nummer met behoorlijk wat rock én een klassiek randje.
En het moet gezegd: het is eigenlijk wel een echt Eurovisiesongfestivalnummer met lekker veel uithalen, violen en een refrein dat je zo kan meezingen.
Mwah. Dit voelen we wel. Ergens.
Litouwen: Donny Montell – I’ve been waiting for this night
‘Waar heb ik dit nummer eerder gehoord?’ zal je tijdens ‘t luisteren misschien denken. ‘I‘ve been waiting for this night’ is namelijk volledig bij elkaar gejat. Maar beter goed gejat, dan slecht bedacht zullen de Litouwers waarschijnlijk hebben gedacht. Eerlijk is eerlijk, dat heeft niet per se verkeerd uitgepakt. Het nummer ligt best lekker in het gehoor.
Geen hoogvlieger, gaat het niet winnen, maar best onderhoudend.
Kroatië: Nina Kraljic – Lighthouse
Net als je denkt dat het niet slechter kan, komt Kroatië met het ronduit pathetische nummer ‘Lighthouse.’ Dit nummer is zelfs niet geschikt als achtergrondmuziek in een willekeurig Balkan restaurant. Het ontneemt je alle eetlust.
Maar als we dan toch bezig zijn, let vooral op DE JURK. Een doodeng geval. Tijdens de eerste halve finale waren we vooral bang dat het complete Kroatische leger onder de jurk vandaan zou komen. Intussen zong Nina in tenenkrommend Engels gewoon door.
Had ze beter niet kunnen doen. Helaas wel in de finale.
Rusland: Sergej Lazarev- You are the only one
Nu even wakker worden, want we gaan nu één van de kandidaten krijgen die ook in de running is voor de eerste plaats zaterdag. Sergey Lazarev zou zomaar kunnen winnen. Tenminste, als Australië ‘m niet van de winst afhoudt.
Dat is ook wel begrijpelijk, want Sergey is best leuk om naar te kijken. Bovendien is de act met augmented reality tot in de puntjes uitgevoerd. Niets op aan te merken.
Een dingetje? De act is gejat van de Zweedse winnaar van vorig jaar, Sergey is live niet héél sterk en ook het nummer is niet heel indrukwekkend. Kan door die act toch winnen.
Spanje: Barei – Say Yay!
En ook Spanje heeft dit jaar een verbazingwekkend moderne inzending. Geen Spaanse hartverscheurende ballad over een ‘corazon’ die niet meer schijnt, maar een dansbaar top 40 nummer dat een zangeres als Kiesza zo gezongen zou kunnen hebben. Het is even schrikken.
Maar een kniesoor die daar op let. Het is weer eens wat anders. Dit is een nummer voor de clubs. Al zal niet iedereen dit begrijpen.
Letland: Justs – Heartbeat
Heartbeat heeft – je raadt het al – een verrekt lekkere beat. En Justs zingt er met z’n ietwat rauwe stem lekker overheen. Dat levert een apart, ietwat donker nummer op. Vooral het begin van het nummer valt op en is anders dan anders. Halverwege het nummer wordt het meer poppy.
Een beetje jammer, het was leuker geweest als ze hadden gedurfd om die eerste helft door te trekken. Dan was ‘t wat meer origineel geweest.
Maar hé, nog steeds een lekker nummer.
Oekraïne: Jamala – 1944
In 1944 krijst Jamala over moordzuchtige soldaten en mensen die denken dat ze god zijn. Goh, naar wie zou ze verwijzen? Juist. Rusland. Die Russen zijn namelijk niet al te aardig geweest voor de Tataren in Rusland. En dat de Oekraïners en de Russen elkaar momenteel niet zo liggen is ook geen groot geheim.
Dat was een sterk politiek statement geweest, ware ‘t niet dat het nummer niet om aan te horen is. Jamala’s stem kun je nog ‘t beste vergelijken met krassende nagels over een schoolbord. Vooral van het gegil aan het eind van het nummer wordt niemand blij.
Staat desondanks héél hoog bij de bookmakers. Waarschijnlijk gewoon om Rusland dwars te zitten.
Malta: Ira Losco – Walk on water
Walk on Water is een aardig, ietwat bombastisch dansnummer dat je ook nog kunt meezingen. Al voelen die beats soms wel ietwat geforceerd aan. Maar hé, voor de rest niets op aan te merken. Goede melodie, prima opbouw, fijne stem en ook nog een lekker koortje. Kan hoog komen.
Georgië: Nika Kocharov & Young Georgian Lolitaz – Midnight gold
Nika Kocharov and Young Georgian Lolitaz klinken in het begin met Midnight Gold net als een Brits bandje dat na een avondje optreden in de lokale pub net wat teveel bier heeft gezopen. Zo zien ze er ook uit trouwens.
Tot halverwege het nummer. Dan lijkt het alsof er een fikse lading LSD door het bier zat en krijgen we opeens te maken met vreemde beats en rare outfits. Zal door heel veel mensen niet begrepen worden.
Ging vreemd genoeg toch door naar de finale. Wordt geheid laatste.
Oostenrijk: Zoë – Loin d’ici
Dit jaar stuurt Oostenrijk een lieflijk zingende bosnimf naar het festival. In het Frans zingt deze Vanessa Paradis een vrolijk, braaf en vooral zoet liedje waar op het eerste gehoor niet zoveel mis mee is. Al spat het glazuur spat wel van je tanden.
Maar waarschijnlijk douze points van Frankrijk.
Groot-Brittannië: Joe and Jake – You’re Not Alone
Ook dit nummer van Joe en Jake klinkt weer heel bekend. Waar hebben we dit eerder gehoord? Maar ach, het nummer is best lekker. En die twee leuke jongens die ook wel de Britse Nick en Simon genoemd worden, doen hun best. Sympathieke inzending, maar gaat niet winnen.
Armenië: Iveta Mukuchian- LoveWave
Tijdens een bombastische act zingt deze Iveta de longen uit d’r lijf. Best logisch, want ze is gehuld in een klein gympakje. Daar zou iedereen van gaan schreeuwen.
Het nummer is niet écht bijzonder, maar het gympakje en de windmachine gaan Iveta tot grote hoogten brengen.
© 2016 – 2017, Daniëlle. All rights reserved.
Geef een reactie